Deel 21: DE date

1.4K 58 19
                                    

POV: Hailey

Het is eindelijk vrijdag en Mahogany is een me aan het opmaken. Ze heeft me mijn jurkje al aan laten trekken natuurlijk wel met een short er onder want ik haar jurkjes. Toch heeft ze me overtuigt ''voor Nash'' had ze gezegd. En me een soort kapmantel aan gedaan. Zo dat ik niet op mijn outfit mors. Mijn haren zijn al klaar.

 Mijn haren zijn al klaar

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Jurk

Haar

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Haar

Make-up

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Make-up.

'Klaar!' Roept ze na een tijdje uit. Ik ben best wel nerveus omdat ze me een jeuk aan deed en make-up. Ondanks dat ik het liever niet had. Ze trekt me omhoog uit de stoel en zegt dat ik voor de spiegel moet gaan staan. Ze trekt de doek weg en mijn mond valt open van verbazing. Voorzichtig strijk ik met mijn vingers over het koele glas van de spiegel. Ik ben het echt. 'En wat vind je ervan!' Roept Mahogany blij uit.

Ik open mijn mond om iets te zeggen maar ik ben sprakeloos. Ik zie er zo mooi uit. Al zeg ik het zelf. 'Je vind het niks he' zegt ze teleurgesteld. 'N...nee, ik vind het prachtig' fluister ik zachtjes. De deur gaat voorzichtig open en Cameron komt binnen. Zijn mond hangt een stukje open als hij mij ziet staan. Hij loopt naar Mahogany toe en trekt haar tegen zich aan. 'Je ziet er werkelijk prachtig uit, zusje. Ik ben blij dat ik je zo kan zien op een grote dag' zegt Cam.

'Dankje Cam en jij ook Lox, zonder jullie had ik dit niet gekund' ik geef ze alle twee een knuffel en trek langzaam terug. 'Hij is er, Nash is er trouwens' zegt Cameron glimlachend. Ik knik en veeg nerveus mijn zweet handen af aan mijn jurkje. Ik stap de kamer uit en loop nerveus en traag de trap af. Als ik beneden ben dan zie ik Nash met zijn rug naar me toe staan. Ik kuch zachtjes. Hij draait zich nerveus om. Zijn mond valt langzaam open.

Ik veeg een plukje achter mijn oor en kijk naar mijn voeten. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest in mijn leven. 'Uuhm.. Hailey.. uh je ziet er prachtig uit..' sukkelt Nash een beetje met zijn woorden. Blozend kijk ik op. 'D..Dankje' antwoord ik stotterend. 'Zullen we gaan' vraagt hij na een tijdje. Ik knik. Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee naar buiten. Er staat een zwart auto klaar. En er zit iemand achter het stuur.

Nash opent de deur voor me en laat me instappen. 'schuif eens door' vraagt hij me schattig. Als we alle 2 in de auto zitten begint de jonge man achter het stuur ineens uit het niks te praten. 'Dus dit is HET meisje hé Nash? Het meisje waar je niet eens een minuutje over kan zwijgen' zegt de nog steeds onbekende jongen lachend terwijl hij me aan vriendelijk aankijkt via de spiegel. Ik lach maar vriendelijk en verlegen terug. 'oh ja sorry Hailey, dit is mijn broer Will, hij is misschien 21 jaar maar meestal is hij nog irritanter dan Hayes en Skylynn' zegt Nash met een gemeen lachje. 'Oh fijn om je te ontmoeten Will' zeg ik terwijl ik hem lachend aan kijk via de spiegel. 'het is ook leuk om jouw te ontmoeten, al valt er niet meer veel over jouw te leren aangezien ik alles al over je weet dankzij Nash'.

Ik zie hoe Nash me blozend aan kijkt. 'Will, hou je mond nu maar en breng ons naar de bestemming' antwoord Nash geirriteerd en beschaamd. ik kijk Nash glimlachend aan. 'het is al goed Grier, niets om je over te schamen. Ik praat ook wel met Cameron over jouw, alleen weet hij al alles over jouw' fluister ik in zijn oor. ik voel hem aanspannen onder mijn aanraking. Nash wilt net zijn lippen op de mijne duwen als Will ons momentje verbreekt.

'Uw eindbestemming voor vandaag, jammer net nu u uw liefde wou bezegelen met een kus' praat Will irritant bekakt. Nash kijkt hem met een geïrriteerde blik aan en opent dan de deur. Ik schuif door naar de deur en pak Nash zijn hand aan die hij vriendelijk uit naar me uitsteekt. 'Dag Will'. Hij knikt nog en dan rijd hij weg.

'Dus wat gaan we doen?' Vraag ik nieuwsgierig en zenuwachtig. 'We gaaan.. heel veel doen vandaag' zegt Nash met een grijns terwijl hij mijn hand vast pakt. 'Nash dat is niet grappig' zeg ik terwijl ik me mee laat sleuren door hem. 'Oké, voor nu gaan we een leuke wandeling maken' zegt hij als hij we een bos in wandelen.

'Duss, uuhm zullen we elkaar beter leren kennen door vragen aan elkaar te stellen?' Vraagt Nash als het al een tijdje stil is. Mmhhh antwoord ik rustig en nadenkend. 'Ik begin wel, uhm dus hoe is het met je leven in België, hei ging het daar?'

Ik neem een hap adem en schraap mijn keel. Ik wist wel dat deze vraag ooit door hem aan mij gesteld zou worden. Maar ik wist niet dat het meteen zou worden en het zo moeilijk zou zijn. Maar ik vertrouw Nash en ik weet dat ik dat ook kan.

'Uh nou, ja met mijn pleegouders had ik wel een band maar niet zo'n goede, ze waren altijd aan het werken en letten niet op me. Ik werd ook altijd hard gepest op school en er buiten, maar dat had niemand door. Eigenlijk de rede dat ik hier ben, ik Uhm, Kelly een meisje dat me pest(e) had me uitgescholden met haar vriendinnen en ja ik rende weg en liep toen tegen Jayden aan die mannelijk Kelly, die deed het zelfde en toen ben ik weg gerend naar de wc en daarna kwam ik te laat. Ik ben geschorst. Kreeg opruim dienst en toen vond ik de doos met mijn echte gegevens op zolder. En ja, ik sneed mezelf daar ookal, en kende jullie daar ookal' eindig ik mijn lange verhaal.

'WoW.. sorry dat ik het vroeg dat moet vast heel kut zijn om te vertellen' Nash gaat voor me staan en trekt me in een knuffel. Ik druk me tegen hem een en snuif zijn geur op. Ik ga niet huilen, niet hier met Nash. Langzaam trek ik mezelf terug uit de knuffel.

'Goed volgende vraag, Uhm sinds wanneer vind je me leuk?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Wauw Uh volgens mij sinds je met Carter kuste? Door hem' antwoord hij blozend. 'Schattig!'
'En jij?' Vraagt hij. 'Sinds die avond toen niemand me kon helpen alleen jij..' fluister ik. Hij knikt. 'Hoeveel vriendinnetjes heb je voor mij gehad'
'Uhm 2' antwoord hij blozend.

'We zijn er' zegt Nash ineens als we aan komen bij een grote open plek waar een picknick deken en een mand staat naast een meer. Er staat een soort van hutje met een deken en kussens. En een mand met eten. Het ziet er prachtig uit. 'Wauw Nash..' hij kijkt me blozend aan.

~~~~~~

AN: Er komt nog meer van de date! 😉 Thanks aan de lezers Emma

Cameron Dallas as BrotherWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu