Bazen karanlığı sever insan. Bir sürü rengin arasında, sadece siyahı sever sadece siyaha aşık kalır. Çünkü siyah özeldir bizler için. Yaşadıklarının sadece karanlıkta yok olduğuna inanır insan ve karanlıkta siyaha karışmıştır daima. Bazen de dibe ç...
Evet bir sonra ki bölüm.. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Evet okurlar bu kitapta biraz da olsun size birşeyler katmak amacım biraz da olsun kendi adıma burda ilerlemek istiyorum ve bu sizlerin sayesinde olucak .
Neyse neyse fazla tutmak istemiyorum sizi hemen başlayın okumaya. *** Yanlızlığımıza düğüm olan tek bir sahne gerek bizlere, küçücük tiyatromızda sade bir oyun. Sizce de hayatımız bir tiyatrodan ibaret değil mi? Nasıl oynatılarsak o ruh haline bürünmedik mi bizler?. Biri kötü birşeymi yaptı üzüldük bu da hayatımızın küçük bir sahnesiydi. Sizi sevdiler mi? Mutlu mu ettiler? bu da bir diğer sahnemiz oldu. Iste biz birer tiyatro oyuncusu olduk hep. Demek istediğimi anlamışsınızdır umarım. Hadi şimdi umutsuzluğumuza umut katalım. Sevincimize sevinç yükleyelim. Nasıl mı? hep beraber. Hep beraber dertlerimize derman olalım sizce de olamaz mı.? Şimdi keyifli okumalar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Bu şehir acılarımı kaldıracak kadar büyük değil.#
***
Sabah tepemden kamyon geçercesine bir ağırlık oluştu. Kemiklerim kırıldı sanırım. Allahım noluyor. "Kızım uyansana kış uykusunamı yattın saat 12 oldu 12. Biraz daha uyanmazsan ankaraya geri dönücem." "Ayh rüyamda uzayı görüyorum galiba." "Kayra kayra" yok rüya değildi bu bir anda fırladım yataktan. Ay gerçekten kuzey bu geleceğini bilmiyormuş gibi yaptım. "Kuzeyyy" diye cırlayıp tepesine atlayıp sarıldım. "Biraz daha kalkmasaydın gidiyodum kız dur boğuluyorum." Annem kapı da bizi izliyordu. "Sevgi sultan misafirliğe mi geldik gel şuraya bir aile sarılması yapalım." Annemde gelip tadında bir sarılma yaptık. "Canım ailem, cadı kuzey." Diye bağırdım uyuz etmek çok hoşuma gidiyor bu malı. Ben yatakta, annemle kuzey aşağıda sarılıyorduk napıyım boyumuz kısa. "Ayh hadi yeter gelin kahvaltı yapalım." dedi annem. "Kuzey hani saat 12'ydi saat daha 10." Dedim saati göstererk "Ne o kayra hanım güzellik uykunuzdan mı geri kaldınız? Hemen görüyüm kardeşimizi dedik " Arkasını dönüp gidecekken tekrar kolundan tutup sarıldım oyhh özlemişim. "Özlemişim be kuzey iyki geldin." "Bende kayra sizin için geldim zaten mal." "Sensin mal. Neyse hadi bu kadar duygsallık yeter acıktım apiii" dedim uzatarak sevmezdi böyle konuşmamı ondan yapıyordum. "Hadi cadı kayra, yürü hadi" dedi göz devirerek "İn geliyorum saçımı toplayıp". "Tamam çabuk ol!!" Üstümü sonrada değiştirebilirim şimdi karnımda acıktı karnımdaki çanlarımı susturmam gerek. Tokamı alıp kafamı öne eğerek yüksekten bir topuz yaptım kendime. Koşarak aşağı indim. Merdivenleri 3 er 3 er atlamak favorilerim arasında. Son basamağa adımımı atacakken.. talihsiz günümdeyim sanırım ki son basmakta kayıp iki metre uzandım yere. "Ahhh" diyerek bağırdım. Annemle abim koşarak geldiler 'Hem sakarsın hem beceriksiz' 'Haklısın iç ses' bu sefer haklıydı. "Kayra noldu kızım? "Sakar mısın kızım kalk. " dedi gülerek yüksek ses tonuyla. "Niye bağıryorsun be, ahh!!ayağım gülmesene kuzey." "Acıdımı bir yerin?" kuzeyin elini tutarak kalktım. Sonra bir 5 saniye birbirimize bakıp gülmeye başladık aynı anda . Hep böyleydik canım abimle böyle şeyler olunca iki dakika sonra istemsizce kahkahalar atardık hatta kuzey 10 yaşındayken yere biraz yakın olan balkondan düşmüştü salak sırt üstü düşmüştü Allahtan, gün boyu gülmüştük o haline. "Anam sizinle uğraşılmaz ben çayı demliyim, bir şey olmaz hadi gelin kahvaltıya." Topallaya topallaya mutfağa geçtik bizde.
