Անցան ,ժամեր,օրեր,շաբաթներ, ամիսներ և մեկ տարի... Թոմն ու Արինան որոշել էին ամուսնանալ,բոլորը ոգևերված սպասում էին այդ հինգ ժամերին,որից հետո Արինան և Թոմը կդառնան ամուսիններ.. Սակայն կյանքը դեռ շարունակում էր իր հերթական փորձությունները,անհնարինը դարձել էր հնարավոր! Մարդիկ ,երբեմն սպասում այնպիսի հրաշքների ,այնուհետև կոտրվում են և ոըշքի գալիս' հասկանալով,որ սա կյանք է ,որտեղ հրաշքներ չեն լինում,այդ ամենը ուղղակի անհնար է... Սակայն դեպքեր են լինում,որ ստացվում է լրիվ հակառակը! Նրանք ապրում էին այս ամիսների ընթացքում երջանիկ,չմտածելով ոչնչի մասին,նրանք երջանիկ էին: Արինան երբեմն տեսնում էր այն նույն մղձավանջը,սակայն ուշադրություն չէր դարձնում,Թոմն ու Բրայնը մտերմացել էին և դարձել հավատարիմ եղբայրներ.. Լավ,անցանք առաջ... -Յանա ամեն ինչ պատրաստ է? -Արինա քանի անգամ ասեմ,ամեն ինչ պատրաստ է,մի հուզվիր! -Յանա ինչպես կարող եմ չհուզվել այսօր ամուսնանում եմ! -Կարելի է?,-դուռը թակելով և ներս մտնելով ասաց Արինայի հայրը! -Իհարկե հայրիկ,ներս արի.. -Ես Ձեզ մենակ թողնեմ,-համեստորեն ասաց Յանան և դուրս եկավ թողնելով Հորն ու աղջկան միայնակ,որպեսզի նրանք մտերմիկ զրուղեն! -Աղջիկս,գիտես,ես քեզ շատ եմ սիրում,ցանկանում եմ քեզ ամենալավն ու բարին,չեմ պատկերացնում քեզ հարսանեկան զգեստով,չեմ ուզում հավատալ,որ արդեն մեծ ես և պետք է ամուսնանաս... -Հայրիկ խնդրում եմ,-արտասված ասաղ Արինան և գրկեց հորը: -Արինա մի արտասվիր,ես ուղղակի ցանկանում եմ,որ լավ հիշես "ես միշտ կողքիդ եմ".. -Հայրիկ շնորհակալ եմ.. -Արինա դեռ հավատս չի գալիս,դեռ երեկ դու այն փոքրիկ աղջիկն էիր,ով ընդմիշտ ինձ մեկ բան էր հարցնում "հայրիկ մայրիկս որտեղ է?",պատկերացնում եմ,եթե նա մեզ հետ լիներ կուրախանար քեզ տեսնելուց,եթե ն..նա.. -Հայրիկ,նա միշտ մեր սրտերում է,և միշտ կմնա,ես վստահ եմ հիմա նա մեզ է նայում և լայն ճպիտով ժպտում! -Ճիշտ ես աղջիկս,հիմա եմ հասկանում,որ մեծացել ես,անգամ ավելի շատ քան պատկերացնում եմ:Առաջ միայն լացում էիր և մորդ էիր ուզում,ինձ հետ վիճում էիր,իսկ հիմա նստել և զրուցում ենք:Աղջիկս քեզ բարի բախտ,հուսով եմ ճիշտ ընտրություն ես կատարել.. -Այո,նա ճիշտ որոշում է կատարել,խոստանում եմ Ձեր աղջկան ոչինչ չի պատահի,ես դա թույլ չեմ տա,նա միշտ երջանիկ կլինի,-ներս մտնելով և Արինայի հոր ձեռքը սեղմելով ասաց Թոմը: -Թոմ' տղաս,Արինա' աղջիկս ,ես Ձեզ շատ եմ սիրում և բոլորից շատ եմ ցանկանում երջանիկ լինեք,պաժտպանեք միմյանց և մի մոռացեք ես միշտ Ձեր կողքին եմ : -Հայրիկ,-ասաղ Արինան և տրկեց նրան այնպես ամուր,որ հայրը զգաց այնպիսի ջերմություն ,որը երբևէ չէր զգացել... *** Ժամեր անց... -Որդյակս տեր ես? -Տեր եմ! -Դուստր իմ հնազանդ ես? -Հնազանդ եմ! -Հայտարարում եմ Ձեզ կին և ամուսին,շնորհավորեք միմյանց... Բոլորը երջանիկ էին,շնորհավորում էին միմյանց... -Աղջիկս,ես իրոք հպարտանում եմ քեզնով,մտածում էի,որ ամենից շատն իմ կարիքն ունես,և ես մնում էի կողքիդ և պաշտպանում քեզ,իսկ հիմա վստահ իմ դիրքերը հանձնում եմ քեզ տղաս' Թոմ,երջանիկ եղեք և պաշտպանեք միմյանց... -Շնորհակալ եմ հայրիկ! -Եթե մայրդ տեսներ քեզ այս զգեստով շատ կուրախանար և կհպարտանար,եթե... -Հավատա նա տեսնում է... *** Մեր զույգերը մեկնեցին հարսանեկան ճանապարհորդության,մեկ ամիս շրջագայելուց հետո որոշեցին վերադառնալ,նրանք երջանիկ էին... -Թոմ ես երջանիկ եմ! -Ես նույնպես.. -Թոմ իսկ ճիշտ չէր լինի,որ ինքնաթիռով վերադառնայինք? -Արինա ,արդեն որոշել ենք և ճանապարհին ենք! Անցան րոպեներ ,կամ ժամեր... Արինան վատ կանխազգուշացում ուներ,մի պահ նրան թվաց,թե այս ամենը' ճանապարհը,ավտոմեքենան ամեն ամեն ինչ նրան շատ ծանոթ է... Մի փոքր մտորելուց հետո հիշեց իր մղձավանջը,որը տեսնում էր գրեթե ամեն օր,և հանկարծ տեսավ այն նույն բեռնատարը... -Ոչ!,-բղավեց նա! Եվ ահա տեղի ունեցավ նրա մղձավանջը,նրանց մեքենան և բեռնատարը բախվեցին միմյանց.. Նայելով այս երկու մեքենաներին կասեյին ,թե ոչ ոք ողջ չէ,սակայն կյանքը հանելուկ է.. -Արագացրեք,ոստիկանություն զանգահարեք,շտապ օգնություն,-Բղավում էին նրանց շուրջը կանգնածները... *** 1 ժամ անց... -Ջեկ,Թինա,հայրիկ? -Արինա հանգիստ..,ամեն ինչ առջևում է..,-ասաց հայրը! -Թողեք ինձ,ես պետք է տեսնեմ Թոմին... -Մի շտապեք և հանգիստ պառկեք,-ներս մտնելոց ասաց բժիշկը,-Ձեր վիճում չի կարելի հուզվել և նյարդայնանալ! -Բժիշկ,ամեն ինչ կարգին է,ինչ վիճակի մասին է խոսքը? -Ամեն ինչ կարգին է,երեխայի կյանքը մենք կարողացել ենք փրկել! -Ինչ?,-զարմացած բացականչեց Արինան,-ես իմ կրծքի տակ երեխա եմ կրում? -Այո,հիմա Ձեզ հանգիստ է պետք,ես գնամ,-ասաց նա և դուրս եկավ! -Արինա շնորհավորում եմ,-ասացին երկուսով միասին և գրկեցին Արինային! -Աղջիկս ես թոռնիկ եմ ունենալու... Արինան լսածից հետո ուշքի չէր գալիս,նրա մտքում միայն պտտվում էին բժշկի խոսքերը! -Մի կողմ գնացեք,ես գնում եմ Թոմի մոտ ,և չփորձվեք ինձ հետ պահել! -Բա... Արինան դուրս եկավ հիվանդասենյակից և ուղևորվում էր բճշկի մոտ ,երբ հանկարծ լսեց բժշկի զրույցը Բևայնի և Մայքի հետ! -Նրա վիժակը ծայրահեղ ծանր է,հնարավոր է անգամ նա գիտակցության չգա!,-ասաց բժիշկը! -Անհնար է ! Ինչ ես խոսում ,ես քեզ կսպանեմ,ինչպես կարող է իմ երեխայի հայրը գիտակցության չգալ?,-գոռաց Արինան և հարձակվեց բժշկի վրա... Մոտ հինգ րոպե Բրայնն ու Մայքը նրան էին կանգնեցնում.. 1 օր անց... -Թոմ դու չես կարող լքել մեզ,խնդրում եմ ,աչքերդ բացիր,-Արինան մեկ օր խոսում էր Թոմի հետ,աղաչելով ,որ նա աչքեր բացի և խոսի նրա հետ,սակայն կյանքը հանելուկ է ,ամեն ինչ հնարավոր է! -Ա..Արին..Ինա..,-հազիվ խոսելով ասաց Թոմը աչքերը չբացած! -Աչքերիս չեմ հավատում,Թոմ ես քեզ սիրում եմ,ոչ-ոչ մենք քեզ սիրում ենք ,ես և մեր երեխան! -Ի..ինչ? -Այո,ես և մեր երեխան...
Մի քանի րոպե անց.. Ներս մտավ բժիշկը և տեսնելով Թոմին ,ով գիտակցության է եկել արտաբերեց միայն մեկ բառ... <<Անհնար է>>... *** *** Կյանքում անհնարինը հնարավոր է,կյանքը հանելուկ է,սակայն ոչ-ոք այն գուշակել չի կարող,ով կմտածեր,որ այս սիրո պատմության ճանապարհին այսպիս մեծ արգելքներ կառաջանան,և ով գիտեր,որ ամեն ինչ այսպես լավ կավարտվի? Անգամ ես չգիտեյի.. Գիրքը գրել եմ միայն մեկ բանի համար,որ բոլորին այս օրինակով ապացուցեմ,որ կյանքում Անհնարինը հնարավոր է... Երբեք չօգտագործեք <<անհանր է>> Արտահայտությունը,քանի որ բոլոր իրավիճակներում կա մի ելք,որը թաքնված է հենց այդ բառի մեջ <<Impossible-possible>> <<Անհնար է-Հնարավոր է>>
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Անհնարինը հնարավոր է... Եվ ահա վերջացավ այս տանջանքներով լի պատմությունը,հերոսները իրար ճանաչելու օրվանից ընկան տարբեր իրավիճակներում,սակայն միշտ ելք գտնելով անցան առաջ... Միշտ նայեք առաջ,և ամեն ահնար,բայց միևնույն ժամանակ հնարավոր բան դեռ առջևում է! Հուսով եմ դուր եկավ...
