Արթնացա միայն հայրիկիս ձայնից ,և մի կերպ աչքերս բացեցի: Հայրս ասաց ,որ Բրայնը ինձ է սպասում:Ես արագ լվացվեցի,հագնվեցի ,վերցրեցի պայուսակս և իջա ներքև... Բրայնը բազմոցին նստած սպասում էր ինձ,ես վազեցի գրկեցի նրան,և 1 րոպեից դուրս եկանք տանից:Ունեինք դեռ 30 րոպե,և երկուսս էլ չէինք նախաճաշել,գնացինք արագ սննդի կետ ,վերցրեցինք ուտելիք և կերանք: Վազեցինք համալսարան:Ես գրեթե դասը չէի լսում,որովհետև գիշերը լավ չէի քնել : Վերջացրեցինք դասերը ,երբ Բրայնը դուրս գնաց ,իսկ մենք լսարանում մնացինք աղջիկներով,և հանկարծ Դանան ասաց .
-Արինա ,մի բան եմ ուզում ասել,բայց չգիտեմ ինչպես սկսեմ?
-Դան ինչպես կա այնպես էլ սկսի,-անհնգստացած ասացի ես:
-Լավ ,ուրեմն ուշադիր լսիր,Բրայնը,Բրայնը...
-Ինչ ?,-հարցրի ես:
-Նա քեզ դավաճանում է,-ասաց Դանան:
-Ինչ, անհնար է,-ասացի ես:
-Նա քեզ դավաճանում է մեր կուրսի Բելլայի հետ ,-ասաց նա:
-Ինչ? չի կարող պատահել,-գոռալով ասացի ես:
-Լավ ,դու գիտես,ինչպես ուզում ես վարվիր,ես ուղղակի ճիշտն եմ ասում,-ասաց Դանան:
Ես վազելով դուրս թռա համալսարանից ,վազում էի,ու վազում ,չէի կարողանում մտքիցս հանել Դանայի ասածը,և հանկարծ հասա մի կամրջակի,
Անհնար է... Ես այնտեղ տեսա Բելլային,ու Բրայնին:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
-Բրայն,-գոռացի ես,-այստեղ ինչ է կատարվում?
*** Եթե Ձեզ դուր եկավ ,դրեք աստղ կամ Ձեր կարծիքը գրեք մեկնաբանությունում:
