Blurred Imaginations

5•Yellow-Green

(Yellow-green: can indicate sickness, cowardice, discord, and jealousy.)

Gemma Louize Rodriguez

Okay, Hindi ko nalang masyadong inintindi yung letter dahil kailangan ko munang magtrabaho kaya naglakad na lang ako papuntang Cafe. Why am I doing a part-time job? Simple lang, wala akong pakinabang sa bahay kaya ayan ginagawa ko. I'm doing this for my own good. Kung hindi ako magganito, I don't have enough money to support myself in my needs sa school. My parents pay the tuition itself then ako na sa lahat.

Habang naglalakad ako naalala ko na naman yung mga sinasabi nila sakin nung mga panahon na hindi pa ako nagtatrabaho.

"Wala kang kwenta sa bahay na to. Kung may ginagawa ka diyan kahit man lang maglinis edi sana may nagagawa ka para sa pamilyang to." I just sighed and went to my room. Crying cause damn. Can't they see I'm trying? I'm trying my best.

Nung mga time na yun kinabukasan halos gawin ko na lahat-lahat para lang hindi nila ako mapoint out but then again, ano nga bang aasahan ko? Wala kaya sometimes I tried to speak back.

"Gemma! Tumulong ka nga dito puro ka cellphone!"

"Sandali lang naman! Ginagawa ko pa yung assignment ko."

So I got scolded again. So many times that I can't count it up to now. What was really heartbreaking was my mother slapped me. Yes I never thought she would do that. She even tried to compare me. She even blame me for wrong doings which I do not know of. I tried to tell myself. 'Go Fucking Ahead Gemma, Kill yourself already.'

I don't try to tell my friends. I don't want them to feel what I'm feeling. Ayaw ko silang bigyan ng Problema, kasi kadalasan ako yung lumulutas ng problema nila. Sobrang sakit pala na wala kang mapagsabihan. Hindi mo alam ang gagawin but I thank God for listening to me whenever I feel vulnerable.

Its hard to trust someone that could just break you, Its hard to believe that your everything may leave you behind again. My Friend, named Jianne. She did that to me. I can just pick her above anyone else from the friends that I've known for a long time but it does slowly fades away. Kung sino pa yung akala mong hindi tayo iiwan, yun pa yung iiwanan ka.

I value friendship more than anything else but then there's love. It hit me so bad. It pushed me down deeper that I'm drowning from these feelings. It was so Magical, its so surreal to feel but you're slowly tearing yourself up to the pain.

Yes, I feel fucking Alone. I don't know where I'm going. I don't know anything, I just know that this pain and emptiness is what keeps me alive.

Siguro sasabihin ng iba na mababaw yang mga problema ko. Mababaw na kung mababaw. Pagsama-samahin mo yan sa sarili mo, wag mong sabihin sa iba, itago mo, ipunin mo, hanggang sa malunod ka na sa sakit.

Because I'm Scarred and I'm Scared.

-

Hindi ko na napansin na nasa harap na ako ng Cafe habang nakatulalang naglalakad. Buti nakaligtas pa ako papunta dito.

Nagpalit na lang ako ng damit at nagsuot ng attire namin for serving customer's their dishes, pinaarte ko lang. Waiter ako dito sa Cafe na to. 'Haven's Cafe'. 3 hours lang ang shift ko dito so which is 7am-3pm classes ko nakakauwi ako mga 6-7pm.

So now time for work. Nagserve lang ako dito at doon ng mga isang oras. Hays ang dami paring tao kahit maggagabi na kasi napaggitnaan ng mga schools itong cafe na ito.

'The customer is always right.' I don't believe in that saying kasi kung sobrang arte na kala mo siya lang yung pwedeng bumili or mag-own ng cafe o tindahan man yan, tapos wala pang respeto? So Right pa ba yun? Hindi na diba? Paano ako hindi magiging masungit kung ganyan sila? Narereport na ako by 'some' people sa manager ko na ang sungit or taray ko raw but tell me kapag pagod ka na tapos gaganyanin ka pa sa tingin mo anong kakalabasan? We all make mistakes. Ang ginagawa ko nalang ayusin trabaho ko at konting pag-ayos sa ugali ko dito.

Yeah, Yung ugali ko, magkakaiba mula sa bahay, sa school at sa labas kaya sometimes, I'm hard to understand and to cope up with.

"Gemma! Serve customers on that table raw sabi ni Ma'am Ruby." Tinuro sakin ni Jericho iyung table sa may dulo at sulok kaya tumango nalang ako at nagpunta doon. Kung minamalas ka nga naman talaga ngayon. Boys. Grupo ng mga lalaki pagsisilbihan ko. Tsk.

What I don't really like is, Yung mga Customers na maaarte, but especially yung mga customer na lalaki. Simple lang, They hit on me but I always Thank God na kapag may problema na pagdating sa ganyan, Nandiyan si Jericho to save me, even though he's gay on the inside, alam niya sa sarili niya na kaya niyang maghandle ng situations na ganyan pero may bayad, libre ko siya, great.

Napagtanto ko na, kakilala ko yung mga lalaki.Mga Kaibigan ni Joseph. I started wandering my eyes off to find him only to see that he was not there, What a relief.

"Oh! Buti si Gemma, kahapon yung babae ang sungit, hmp." Ah sina Angelo pala kahit na sila yung malala in terms of being a school's troublemaker, They know when to stop when its enough.

"Eh, Sungit din niyan sa akin eh. Hindi ako pinapansin. Huhu." Okay, sabi ni Martin at sumang-ayon din si Clifford. Una sa lahat hindi ko sila naging kaklase kahit nung Junior high palang kaya sina Angelo, Mark at Henry lang kaclose ko dahil naging sandalan din nila ako nung magkaklase pa kami lalo na sa mga babae at nagpatulong sa mga activities pati projects kung paano gawin dahil kung hindi, bagsak sila wala pa silang laro, mga varsity but I know them all.

"Kasi naman hindi niya kayo kaclose, kami lang nina Gelo." Saad ni Henry, Hays oorder ba sila? Ang tagal, kaya pala dito ako magseserve kasi kakilala ko sila pati kaschoolmate.

"Oo nga! Teka asan ba si Patrick?" Tanong ni Mark sakanila pero nagkibit balikat lang sila, buti wala rin siya kasi hindi ko alam kung paano magpasalamat. Hindi kasi ako mahilig magthank you lalo na kung harapan because of my Pride.

"Ah, Pinauwi agad ni Tita Sheena, aalis daw sila." Damn. Wag kang lilingon Gemma! Nasa gilid mo lang siya. Kailan pa siya dun? At hanggang kailan nila balak mag-usap at hindi umorder?!

Pero sabi nang wag kang lumingon eh! Bakit ka lumingon Gemma?! Nakita mo tuloy si Joseph na katabi mo lang, Na binibigyan ka parin ng ganitong mga feeling, na stranger na lang sayo.

"Oh Joseph nandiyan ka na pala, Bilis! Ikaw naman manglilibre samin ngayon eh kaya ang tagal namin umorder, wala ka pa baka takasan mo kami eh. Pasensya na Gemma, ang tagal nito sa CR eh." nakita kong tinignan lang ng masama ni Adler si Clifford at humarap siya sakin pero lumingon din siya nung nagkatinginan kami. Kala ko naman wala siya, Hays.

"Ano ba gusto niyo?" Tanong ni Adler sa kanila, Nagsabi na sila ng order kaya nilista ko nalang. Wala pang order si Adler kaya hinintay ko na lang pero hindi pa rin siya nagsalita.

"Uhm, Yun lang po ba mga sir?" natawa naman sila sa pagsabi ko nun kasi para raw ang tanda na nila dahil sa sir. Naghintay ako ng sagot mula kay Adler kahit alam ko na sakanya, Coffee Caramel Frappucino.

"Coffee Caramel Frappucino akin." Tinignan lang niya ako pero sinulat ko nalang yun at tumango sa kanila. Naglakad na lang ako pabalik ng counter at binigay kay Jericho yung nalista ko.

Buti nakasurvive ka pa Gemma.

~

Ongoing.