Η ψυχολόγος.

Κεφάλαιο 3

Τα μαθήματα στην ψυχολόγο είχαν τελειώσει. Πιστεύω ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω κανονικά στο στρατό.

Η κ. Μαρία η ψυχολόγος μου πρότεινε να είμαι τυπική στην δουλειά μου και ελπίζει να τα πάω καλά.

~~~~~
Ειχε είδη ξημερώσει. Ετοιμαστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, για να μην αργήσω πρώτη μέρα.

~~~~~
'Θα σε ξεναγησει στο γραφείο και θα σου γνωρίσει τα παιδιά ο κ. Σταύρος.'
Μου απάντησε προτού καν ρωτήσω η κ. Δημητρίου όπως ήθελε να την φωνάζουν.

'Ο κ. Σταύρος είναι αρχηγός του στρατού εδώ οπότε είναι δουλειά του να σε ξεναγησει στα υπόλοιπα μέρη. Καλή συνέχεια.' απάντησε γρήγορα και προχώρησε από την αντίθετη κατεύθυνση.

'Λοιπόν, άκουσα πως προτού έρθεις εδώ σήμερα έκανες μερικά παραπάνω μαθήματα, κάτι σαν προετοιμασία, σε μια ψυχολόγο στην περιοχή εδώ. Σωστά;'

'Σωστά, ήθελα να είμαι όσο καλή γίνεται την σημερινή ημέρα.'

'Είμαι αρκετά σίγουρος πως θα καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του στρατού και την δική μου' Μου χαμογελασε λοξα ο ηλικιωμένος άνθρωπος.

'Από εδώ είναι ο χώρος στον οποίο εξασκουνται οι στρατηγοι καθημερινά. Δουλειά σου είναι τώρα να καλέσεις έναν έναν στο γραφείο σου, που θα σου δείξω σε λίγο, και να τους κάνει τις σημερινές εξετάσεις.'

Είχα σταματήσει να ακούω τι έλεγε, το βλέμμα μου τριγυρνουσε πέρα δώθε ώσπου το μάτι μου έπιασε έναν άντρα ο οποίος με κοιτούσε με βλέμμα  μίσους σχεδόν.

Ήταν αρκετά ελκυστικός, αλλά κάτι πάνω του μου έλεγε πως θα έπρεπε να έχω αποστάσεις μαζί του.

' και από εδώ είναι το γραφείο σου. '

Δεν είχα καταλάβει πως είχαμε προχωρήσει λίγο πιο πέρα ώσπου φτάσαμε στο γραφείο μου.

'Σε αφήνω να τακτοποιηθεις και σε λίγο θα στείλω την κ. Δημητρίου να αου φέρει τους φακέλους των παιδιών. Εντάξει;'

Κούνησα καταφατικα το κεφάλι μου και προχώρησα πιο μεσα ατο γραφείο.

Έβαλα την τσάντα πάνω στο γραφείο μου και αρχισα να κοιτάω τριγύρω.

Ειχε συνολικά τέσσερα παράθυρα. Ένα αρκετά μεγάλο γραφείο, μια βιβλιοθήκη, μια πολυθρόνα, έναν καναπέ και ενα τραπεζάκι στην μέση. Υπήρχαν άλλες δύο πόρτες.
Στην μια βρισκόταν η τουαλέτα και στην άλλη μια μικρή κουζίνα.

Προχώρησα μέχρι ένα παράθυρο και έκανα την κουρτίνα λίγο πιο πέρα.

Σχεδόν τρόμαξα όταν έπιασα τον ίδιο άντρα από πριν να με κοιτάει καθώς μιλούσε με κάποιους άλλους.

'Καλύτερα θα ήταν να μην κοιτάς για έρωτες σε αυτή την δουλειά.'

Τρόμαξα όταν άκουσα την φωνή της κ. Δημητρίου καθώς δεν είχα προσέξει πως είχε μπει μέσα.

'Και γιατί αυτό παρακαλώ;'

'Γιατί όσο και να τους εξετάσεις ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβει ο καθένας.' Απάντησε ειλικρινά και κοίταξα τον μυστηριώδη αντρα μια τελευταία φορά προτού κλείσω την κουρτίνα.

'Μάλλον.' απάντησα καθώς δεν ήξερα τι άλλο να πω.

'Εδώ είναι οι φάκελοι. Θα ήθελα σήμερα το πρωί να να κάτσεις να μελετήσεις τον καθένα και οταν τελειώσεις, να καλέσεις έναν έναν για εξέταση. Όλα αυτά μέχρι το βράδυ καλή μου.' Απάντησε γρήγορα, και πριν καν προλάβω πω οτιδήποτε εξαφανίστηκε.

Κοίταξα τους φακέλους, οι οποίο παρεμπιπτόντως ήταν υπερβολικά πολλοί,και αποφάσισα να μην δώσω σημασία σε κάτι άλλο και να αρχίσω να διαβάζω.

Θα είναι δύσκολες ώρες.

~~~~~