Blue | Luke Hemmings

29

İfadesiz bir yüzle banktan kalkıp gittiğimde üzülmüştüm.

Hayır! O kız için değil, Luke için.

Üzülmüş olmalıydı.

Bunu umursamamaya çalışıp ağlamamak için kendimi sıktım.

Her zamanki gibi...

Hayatım, günlerim, fotokopi makinesinde çoğaltılmış gibiydi.

Her zaman ağlıyordum.

Arada istisna oluyordu, gülüyordum.

O da Luke'un sayesinde.

Ama Luke gittikçe avcumun içinden kayıp gidiyordu.

Uçacaktı, arkasına bakmadan.

Uçup gidecekti hayatımdan.

Ve ben gözlerim dolu onun gelmeyeceğini bile bile onu bekleyecektim.