Miah, de engel

Hoofdstuk 14

neww chappie! :D okee, dat weten jullie denk ik al...beetje droog omdat telkens weer te vermelden xD

anywayss dit hoofdstuk is opgedragen aan DreamingLove, omdat ze volgens mij mn aller grootste fan is. En ik die van haar! check haar verhalen echt een x, ze zijn echt goed!!

Bedankt dat je altijd voor me klaar staat!

pleasee read de informatie aan het einde van het hoofdstuk...

enjoy!!

-----------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 14

Na een half uur rijden, stopt de motor. Ik zucht. Ik begon het net leuk te vinden, hoewel ik wel een zere kont begon te krijgen.

Ik stap af, net zoals Alex. Als hij zijn helm af doet, kan ik even alleen maar grijnzen. Ik had hem gemist. Hij grijnst, net zoals ik. Ik lach, en sla mijn armen om hem heen. Hij omhelst me ook, en geeft me een typische grote broer knuffel.

Ik heb dat zo gemist.

‘Hoe kom je hier?’ vraag ik uiteindelijk. Alex schud zijn hoofd. ‘Ik heb Vader overgehaald. Ik wist dat je vroeg of laat in de problemen zou komen, en Sam kenende, kan hij je niet altijd helpen.’ Ik kijk hem aan. ‘Dank je.’ We weten allebei dat dat ene woordje meer betekent dan duizend woorden, en moeilijk doen.

Ik weet wat voor moeite hij voor me heeft gedaan. En daar ben ik hem ontzettend dankbaar voor.

‘Hoe kom je eigenlijk aan die motor?’ vraag ik terwijl ik een wenkbrauw optrek. Alex kijkt me schuldig aan. ‘Gestolen. Er was een heel aardig meisje, en…’ ik steek mijn hand op. ‘Laat dat gedeelte maar zitten. Ik denk dat ik het zo ook al wel snap.’ Zeg ik grijnzend. Hij grijnst ook. ‘Je zou moeten weten dat mensen niet tegen een Engel op kunnen.’ Zeg ik beschuldigend. ‘Dat weet ik ook.’ Ik schud alleen maar mijn hoofd. Even is het net zoals vroeger.

Vroeger. Nooit geweten dat dat woord zo veel betekent.

Ik merk mijn omgeving opeens weer op. Ik sta hier, midden in de nacht. Nu waarschijnlijk  ’S ochtends, midden op de weg. Met mijn broer, die een motor heeft gestolen om mij te redden van een vage onderwereld persoon. Oja.

En om niet te vergeten: Sam heeft niet gereageerd op mijn bericht. Wat heb ik gedaan dat hij me zo laat stikken?

‘Heb je Sam al gesproken?’ vraag ik als we even later bij een bankje zijn gestopt. Het is al half vijf. Ik heb niet eens door gehad dat de tijd zo snel voorbij is gegaan. Ik ben niet eens moe.

Alex kijkt voor zich uit. ‘Nee. Zodra ik op de Aarde kwam, ontving ik jouw bericht. Ik ben er direct op af gegaan, na nog snel even die motor te regelen.’ Ik kijk hem schuldbewust aan. ‘Het lukt je niet echt om uit de problemen te blijven hè?’ vraagt hij, terwijl er een glimlach om zijn mond speelt. Ik kijk mogelijk nog schuldiger.

‘Ik geef toe, dit was mijn eigen schuld. Ik had moeten weten dat Zain daar was.’ Zeg ik. Alex ogen kijken me bezorgd aan.

‘Zain? Was dat die…jongen?’ vraagt hij. Ik kijk Alex onderzoekend aan. ‘Ja. Waar ken je hem van?’ vraag ik, terwijl ik opsta en tegen de motor aan leun. Het is niet koud buiten, ondanks het vroege tijdstip.

‘van iets anders.’ Zegt Alex ontwijkend. Ik kijk hem aan. ‘Welk ander iets.’ Het is geen vraag. Ik sla mijn armen over elkaar. ‘Die houding is niet goed. Nu kom ik er niet meer onder uit hè?’ vraagt Alex. ‘Goed geraden.’ Zeg ik. Ik ben klaar met alle geheimen. ‘Gebruik asjeblieft dat toontje niet. Ik ben geen kleuter.’ Mompelt hij. ‘Alex.’