FAITH OR LOVE

CHAPTER 1: MEET UP

CHAPTER 1: MEET UP

Here I'm always having a night life ever since he left..

I go clubbing..

I go to the place where all people are having fun...

doing everything I want...

since he left me...

wala na akong inatupag kung hindi ang sarili ko lang. Wala akong pakialam sa mararamdaman ng iba.

Ang alam ko lang ay ang kasiyahan ko, ang buhay ko!

I want to live like there's no one else but me “JUST ONLY ME”.

OO makasarili na kung makasarili pero you can't blame me..

WHY?

Dahil buong buhay ko ibinigay ko sa kanya.

At ang eeng kong dahil I trust him that much.

To tell you the first time we've met everything was perfect. Iniisip ko nga siya na siguro ang RIGHT MAN for me na ibinigay ni LORD.

Hi everyone I'm CANDIES MIRANDA. And I feel INLOVE with the WRONG MAN..

It was a sunny afternoon..

sympre summer kaya.

I decide go to the mall.. ang init kaya.

Sympre para hindi ako alone tinawagan ko si Mika pinsan ko siya.

“hello Candies” she answer the fone as quick as she can. Probably? kasi isang ring palang nasagot na niya.

“Mika samahan mo ko sa mall”

“bakit may pera ka?” pagba pupunta ng mall kailagan may pera agad?

“pagba pa mall dapat may pera agad?. Hindi ba pdng mag window shopping lang at magpalamig?”

“nahah.. okay fine! Lets meet na lang sa mall ng around 2pm?” dami pang sinabi papayag din naman pala

“ok then. I'll text you later. Bye cousin”

“okay” then we end up our conversation

so as we go on.. my cousin and I meet..

“hay. Kahit kailan talaga tong si mika wala sa oras” kanina pa ko ditong 2pm haa. 3 na ibigsabihin 1hour na kong tambay dito sa entrance ng mall kakaawa na ko dito.

Nokia tune...

“hello cousin. I'm so sorry. May emergency ako. I can't go with you” hindi na niya ko hinintay na makapagsalita pa. Basta na lang niya binaba yong fone.

Kahit na hindi dumating si Mika itinuloy ko na ang pagmamall.

andito na din ako eh

naglibot libot muna ko..

hangang sa meron bumanga sa akin.

“tssk. Di ka ba tumitigin sa dinadaanan mo?” mataray kong pagkakasabi habang inaayos ko damit ko

“sorry MIS haa.” uhm. The voice parang FAMILY siya..(pamilyar)

“ohm” nun tumigin ako sa kanya. Siya nga! Tama ako.

“CANDIES?” ohm. Si DYLAN pala. A friend of mine. Were friend nun Highschool.

“DYLAN?. Kamusta na?” aba guwapo pa din tong taong to a

“okay lang ikaw?. Grabe laki ng pinagbago mo ah” he smile at me

“hindi naman. after 4 years ngayon na lang ulit tayo nagkita!?” oo pagtapos ng graduation namin ngayon na lang ulit kami nagkita. Oh diba