FAITH OR LOVE

CHAPTER 5: BREAK FREE

CHAPTER 5: BREAK FREE

*ilang araw na din noong nahuli ko siyang nakitang may kasamang ibang babae..

sabi niya kakausapin niya ko???

lagi ko siyang hinihintay sa bahay..

hindi na nga ako na alis ng bahay e para kung sakali na dadating siya andun ako...

para maayos namin ang lahat lahat sa amin...

mahal ko pa din siya kahit na ganoon ang ginawa niya sa akin..

ito ang tumatakbo sa isip ko ngayon..

SABI NIYA KAKAUSAPIN NIYA KO..

PERO WALA....

*nga pala nakalabas na ko ng hospital

1 week na din pala simula nun nakalabas ako...

asa bahay lang ako walang magawa..

ng bigla na lang may kumatok sa pinto..

knock

knock

*binuksan ko naman..

sino naman kaya to gabing gabi na e...

“SORRY”

*yumakap sa akin si

–

–

–

–

si ANTON..

kala ko si DYLAN na e..

“sorry din kuya”

*pinapasok ko siya sa loob ng bahay

“nope ako dapat. Pero sana nagkaroon ka ng realization sa lahat ng nasabi ko”

“uhm. Meron naman kuya. Kaya lang talagang hindi ko pa din alam kung ano ba talaga ang dapat kong gawin kung patuloy ko pa din siyang hihintayin o hindi na lang”

“alam mo ang mapapayo ko lang sayo. Widen your horizon”

“siguro nga yon ang solution. Pero alam mo naman na siya na ang comfort zone ko.. natatakot akong masaktan”

“natatakot kang masaktan?. Hello candies.. nasasaktan ka kaya”

*oo nga nuh nasasaktan na ko..

hindi ko pa alam pero..

ang tinatawag kong comfort zone ko ay sinasaktan na ko

ano ba talaga ang dapat gawin?

“gusto kong magstay muna?. Pipilitin kong maayos to. Maghihintay ako sa pagbabalik niya”

“haggang kailan candies?. Haggang kailan ka maghihintay?”

“hanggat kaya ko”

“sigurado ka na ba jan sa decision mo?.”

“OO?. Siguro?”

“hindi ka sigurado?

Sa tigin mo ba sa decision mong yan magiging masaya ka?. Sasaya ka ba talaga?. Kung magiging masaya ka talaga sa huli kung pipiliin mo yan. Di na kita pipigilan. Pero pagnakita kong hindi ka masaya.. gagawa ako ng paraan maialis ka lang jan”

“ANTON?”

“bakit?”

“bakit mo ba to ginagawa? Bakit ba sa tuwing itinutulak kita palayo lalo kang lumalapit?. Bakit iniintindi mo pa din ako kahit na ang sama sama ko sayo”

“kasi

pause

pause

pause

“dahil MAHALAGA KA!”

“ha?”

“di mo ba rinig MAHALAGA KA SA AKIN CANDIES”

*naiiyak ako.. hindi ko alam kung bakit. Pero ang saya ang saya saya ng puso ko...

“salamat anton. Kahit ganito ang ugali ko na ang sama sama. Ka pa din bumitaw. Di ka pa rin tumigil sa pagintindi sa akin.. salamat dahil alam kong bukod kay mika. Meron pangisang taong nagpapahalaga sa akin, sa nararamdaman ko”

“noon pa man candies mahalaga ka na sa akin. Napakaimportante mo sa akin. At sa tuwing nagkakaganyan ka nasasaktan ako”

“pero bakit?”

“ang slow mo naman e”

“aba malay ko pa sa iniisip mo haa”

“basta. Saka na lang.. saka ko na lang sasabihin kung bakit pagokay ka na”

*sa totoo lang ang sarap pakinggan lahat ng sinabi ni anton...

sana siya na lang si dylan

sana ganito din si dylan sa akin

pero bakit parang hindi ko na ata mababalik lahat?

Malabo na ba talaga?

.napapagod na din ako e..

“nga pla candies. Punta ka sa church bukas haa.”

“bakit?. Basta. Punta ka. Pagdi ka pumunta pupuntahan talaga kita dito”

“okay. Sige na nga. Feeling ko miss ko na din kayo e”

*at yon sige i'll widen my horizon na..

mahirap man para sa akin dahil baka sumbatan nila ko...

pero siguro naman hindi...

sana

sana

*umalis na din si anton. At bukas nga pupunta ko sa lugar na ang tagal tagal ko ng tinalikuran

hayy

sana talaga..

maging ayos na ang lahat

GUSTO KO NG SUMAYA ULIT..

YONG TOTOONG MASAYA....