I'm Nothing Without You. LT

- E P I L O O G -

Chloe pov
Langzaam sta ik op als ik realiseer wat er zojuist is gebeurd. Ik ben gedropt op het strand door de jongens.

'Chloe, gaat het?' Vraagt de vertrouwde stem van Louis. Ik draai me om naar hem om te knikken.

'Ja, prima, waarom hebben ze ons hier gedropt?' Vraag ik. Louis glimlacht naar mij en pakt vervolgens mijn hand vast.

'Je zult het gauw genoeg merken.' Zonder nog een woord te zeggen lopen we verder. Ik had geen tijd om schoenen aan te doen, want ik werd al de auto in gepropt.

Flashback
Ik loop mijn kamer binnen waar een pakket om mijn bed ligt.

'Guys? Wat is dit?' Roep ik, maar antwoord krijg ik niet. Ik lees wat er op het kaartje staat wat erbij ligt.

'Trek dit aan. X L.

En je persoonlijke stylist omdat L nirt wist welke jurk hij moest kiezen.'

Ik grinnik en haal de hoes van de jurk af. Wauw, ik weet niet wie die zogenaamde stylist is, maar deze jurk is prachtig. Ik glimlach even en besluit dan de jurk aan te doen.

Als ik hem aanheb bekijk ik mezelf in de spiegel. De afgelopen 4 jaren met de jongens waren chaotisch, maar ook leerzaam. Ik heb veel gesport om aan mijn figuur te denken en heb mijn oude eetmanieren achter me gelaten.

Ik hoef nu niet meer onzeker over mijn lichaam te zijn.

Met een big smile loop ik de trap af waar iedereen op de bank zit. Ze hoeven zich alleen niet meer om te draaien, want dat zijn ze al. Alsof ze wisten datik de trap af zou komen.

'Oke, wie is die persoonlijke styliste? Want deze jurk is awesome.' Nienkes hand schiet meteen de lucht in.

'Thanks girl, maar waarom?' Vraag ik na ik haar een knuffel heb gegeven.

'Nou, deze is niet te druk, maar ook niet te neutraal. En de kleur past perfect bij je ogen.' Ik lach en schud mijn hoofd.

'Ik bedoelde: waar heb ik deze jurk aan verdient?' Vraag ik.

'Oh, ik heb hem niet betaald. Dat heeft je vriendje gedaan.' Zegt nienke met een grijnst en loopt vervolgens weer weg. Oké, ik snap hier geen reet van. Wat is er aan de hand?

'Kom, wij gaan weg.' Zegt Harry die mij blinddoekt.

'Harry! Dit is niet grappig!' Gil ik. Ik word opgetild en zo te voelen en ruiken, is het Niall.

'Gast ik heb nog niet eens schoenen aan.' Niall lacht. Ik heb altijd al van die lach gehouden.

Einde flashback
Af en toe raakt het koude water mijn voeten en zakken zijn voeten weg in het zand.

'Louis, wanneer ga je me vertellen wat er aan de hand is?' Vraag ik. Ja, ik heb mijn nieuwschierigheid nog steeds. Louis lacht even.

'Ik hou ervan als je zo eigenwijs bent.' Mompelt hij terwijl hij een kusje op mijn wang drukt.

'Bedankt trouwens. Voor de jurk.' Louis staat stil en lacht weer.

'Graag gedaan.' Er is iets aan hem. Hij praat altijd zo veel. De enige momenten als hij niet veel praat is als hij nerveus is.

'Waar ben je nerveus over?' Vraag ik na een lange tijd stilstaan en niks zeggend.

'Er is iets dat ik je moet vragen, Chloe.' Nu pas wordt het duidelijk. Langzaam gaat hij op zijn knie zitten. Nee, die houding ken ik. Ik weet wat er aan he hand is. Gaat hij echt.. nee toch?

'Lieve Chloe, we zijn al zes jaar samen. Soms met een tegenslag, maar meestal met een lach.' Verbaasd sla ik mijn hand voor mijn mond. Ik voel de tranen al komen.

'In deze zes jaar zijn er veel dingen gebeurd. Vriendschappen komen en gaan, goede en slechte dingen gebeuren en blijven altijd herinneringen. maar er is 1 ding dat er is geweest waarvan ik wil dat het meer is dan alleen een herinnering, Chloe. Daarom deze vraag..' hij laat mijn hand los di hij nog steeds vast had en pakt een doosje uit zijn zak. Er zit een prachtige ring in.

'Wil jij mij de gelukkigste man op aarde maken en met mij trouwen?' Nu komen de tranen los. Dit had ik totaal niet zien aankomen. Ik sta perplex. Maar ik moet iets zeggen. Met moeite kan ik 1 woordje over mijn lippen krijgen.

'Ja.' En zelfs dat klinkt als gemompel.

'Ja, ja dat wil ik.' Louis doet de ring om mijn vinger van mijn trillende hand en staat vervolgens op om zijn nog altijd zachte lippen op de mijne te drukken. Het is een lange, gepassioneerde kus.

'Ik hou zo veel van je, Louis.' Ik druk nog een kus op zijn lippen en knuffel hem dan.

'Er is trouwens ook iets wat ik jou moet zeggen.' Louis lach veranderdt in een frons.

'Louis, ik ben zwanger.' Even lijkt het niet bij hem binnen te komen. Zijn gezicht gaat van verbaasd naar blij.

'Dat.. dat is geweldig!' Gilt hij en omhelt me stevig.

'Hoe lang al?' Vraagt hij.

'Twee weken.'

'Je maakt me zo blij Chloe. Ik was echt bang dat je nee zou zeggen.' Mompelt Louis. Wat??

'Natuurlijk niet. Louis, jij was de eerste die wist van mijn probleem vroeger. Jij bent diegene die mij altijd steunde en die altijd de keuzes maakte op basis van mijn geluk. Zelfs al verkoos ik een ander boven jou of deed ik iets super stoms, jij lachte er overheen en zei: ik doe alles, als het Chloe maar gelukkig maakt. De laatste jaren waren geweldig met jou en ook dankzij jou. Zonder jou, had ik hier nu niet eens gestaan. Begrijp je het niet?' Louis glimlacht door zijn tranen heen en kust me zacht.

'I'm nothing without you.'