Last Letter

Chapter 1: 3/09/15

Dear Kiah, 3/09/15

I know you want to help me. We've known each other for two years because of that accident. And I'm very grateful for that. But you just can't help me this time. I'm sorry.

V.G
-----------------------------------------------------------

8/25/15

Nakatitig pa rin ako sa bahay namin habang dala-dala ang isang box na naglalaman ng mga personal kong gamit. Lilipat kasi kami ngayon at mukhang eto na ang huling pagkakataong makikita ko ulit tong bahay nato.. Kung saan ako lumaki, ang mga alaala... Ang mga pangyayaring naganap dito....

"Kiah! Halika na! Bat ka pa nakikipag staring contest dyan sa bahay ha? " sabi ni mama habang binubuksan ang pintuan ng sasakyan namin.

"Ma, pano namn ako makikipag-staring contest eh wala namang mga mata ang bahay?" Sabi ko.

"Alam mo anak, ang korni mo. Halika na nga baka magabihan pa tayo." Saad niya.

Kasalanan ko bang korni ako? ㅠㅠ

"Okay ma. " at agad akong pumasok sa sasakyan.

---*---*---

Nang naboringan ako ay kinuha ko ang aking S. C notebook at nagsulat. Kung anong sinulat ko?

"N-O-T-H-I-N-G".

I just want to scribble anything that comes into my mind. Hays, ba't ba kase ang layo ng lilipatan naming bahay?

Nasa kalagitnaan na ako ng aking pagsi-scribble nang bigla ko na namang nakita ang lalakeng iyon na nasa tulay, at akmang tatalon.

Agad kong pinahinto si mama sa pagmamaneho at dali-daling lumabas ng sasakyan para puntahan siya.

His stance.

His aura.

He still wears the same cap.

The same pair of shoes.

The same emotion.

Lumapit ako sa kanya. Rinig na rinig ko ang sigaw ni mama ngunit di ko na siya pinansin at lumapit ako sa kanya.

"Don't. Come. Near. Me. " diin niyang sabi.

"You already know me. I don't follow rules. " saad ko habang dahan-dahang lumalapit pa sa kanya.

"Just stay out of this mess, Kiah! " sigaw niya.

"No! I want to help you. Let's get out of this mess together!" Sabi ko nang tuluyan ko siyang nahawakan sa kamay.

"Please, Kiah. Just this once. I really want to end this. So let go of me, I beg you. Don't stop me this time. I don't want you to get hurt. "

He then looked at me in the eye. This is the first time looked at me. Also the first time he showed his face to me. Pero tae, hindi ko maaninag ang kanyang mukha. But his eyes... It's full of... sadness--no, it's full of pain.

Bigla niyang inalis ang kamay kong nakahawak sa kamay niya at may kinuha sa bulsa. Isang papel.

Agad niyang binigay ito sa akin.

"I don't break promises, Kiah. I don't." Magsasalita pa sana ako ng bigla nalang siyang tumalon sa tulay.

"V!!!!" Sigaw ko.

Tanging narinig ko lang ay ang malakas na busina ng tren nang mahulog siya, ang sigaw ni mama, at ang malakas na agos ng ilog.

Binasa ko ang nakasulat na papel.