สาวกู้ภัยกับพี่ผีตัวแสบ👻👻

😉😉ผู้พิทักษ์😇😇

10ปีต่อมา
ตอนนี้ฉันก็อายุ18 ปีแล้วค่ะ ชีวิตประจำวันของฉันก็กินเรียนเล่นนอน ทำแบบนี้วนไปจนถึงตอนนี้ แต่คำสัญญาที่ให้ไว้กับยายฉันยังจำขึ้นใจเสมอ ถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับยายของฉัน
ฉันตัดสินใจเดินทางไปขอสมัครเป็นอาสาสมัครกูภัย กับพี่ๆ กู้ภัย แต่พอไปถึงพี่ๆ เขากลับพูดว่า
"ไม่ไหวหรอกน้อง ใจไม่พร้อมอย่ามาดีกว่า มันลำบากด้วยแหละ แล้วน้องก็เป็นผู้หญิงนะ จะไหวหร๊อออ"พวกพี่ๆ กู้ภัยต่างหัวเราะกันลั่น
ฮึ่มมมม 😡😡😤😤
"จะให้หนูลองวัดสมรรถภาพทางกายให้ดูก็ได้นะค่ะพี่ สั่งมาได้เลย แต่ถ้าหนูทำได้พี่ต้องรับหนูเข้าหน่วยพี่นะ"ฉันท้าพวกพี่ๆกู้ภัย
"อืม ก็น่าสนใจดีหนิ เอ้าวิดพื้น100ครั้งปฏิบัติ!!"
เหอะกระจอกมาก
"หนึ่ง ! สอง ! สาม ! สี่ ! ............เก้าสิบเก้า !!
หนึ่งร้อยย!!" แฮ่กกๆ เป็นไงล่ะ หึ ยังไม่รู้ซะเเล้วว่าอัยคนนี้น่ะเป็นใคร ฮ่า ฮ่าา😄😄
"ยังๆ อย่าพึ่งดีใจไป ต่อไปซิดอัพ50 ครั้งเริ่มม"
โอ๊ยยย อีกแล้ววว
"หนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปด...........ห้าสิบ!!"
"โอ้ววววว!! น้องคนนี้แม่งเจ๋งว่ะ รับน้องเข้าไว้เหอะ พี่เอก" พี่ที่ยืนดูอยู่ข้างๆ พี่เอกพูดช่วยฉัน
"แล้วหนูน่ะ มาทำงานแบบนี้ไม่กลัวเลือด กลัวผีรึไงห้ะ" พี่ที่ชื่อเอกทำหน้าโหดแบบนี้ตั้งแต่เจอหน้ากันล้ะนะ หึ้ยยย คนอะไรเถื่อนชะมัดด
"อัยไม่...เอ๊ยย หนูไม่กลัวหรอกค่ะ ขนาดพี่ยังกล้าทำงานนี้เลย นี่นา"ชิ๊ ไม่ชอบพี่คนนี้เลย งุ้ย
"หนอย นี่เธอย้อนฉันหรอ ยัยเด็กบ้า"ไอ้พี่เอกทำท่าโมโห ชิ๊ สมน้ำหน้า
"เปล่านี่คะ?" ลอยหน้าลอยตาต่อไป ฮิฮิ
"ได้ไว้ฉันจะรอดู คนอวดเก่งแบบเธอ จะทำงานนี้รอดไหม เหอะ"พูดเสร็จก็เดินออกไปเฉยเลย แต่ช่างเถอะใครแคร์กันล่ะ 😥😥
"น้องจ๊ะ พี่ชื่อ เมฆน่ะ เป็นเพื่อนเอกมันน่ะ อย่าถือสามันเลย มันคงแค่ห่วงน้องเฉยๆน่ะ: )"
เอิ่มนี่คือห่วงถูกไหม ปวดตัวไปหมดเลยเนี่ยยย
"ค่ะไม่เป็นไรค่ะ"กัดฟันสุดๆ หลังจากนั้นฉันก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยงานนี้เป็นที่เรียบร้อยค่ะ ^ ^ พี่ๆที่นี่ น่ารักแล้วก็ใจดี ทุกคนเลยค่ะ ยกเว้นก็แต่ ไอ้พี่เอก อย่าไปสนใจเขาเลยค่ะ • ~ •
"เห้ยยย !! ทุกคน งานเข้าว่ะ ตรงสี่แยก
ถนนสุจินดา ซอย9 เกิดเหตุ รถชนกันมีผู้ได้รับบาตเจ็บสาหัส1ราย และมีเด็กติดอยู่ในรถ อีกหนึ่งราย รีบไปเร็วว!!! ขึ้นรถๆ"😲อ่าวแล้วนี่ฉันควรทำยังไงดีล่ะเนี่ย 😓😓