สาวกู้ภัยกับพี่ผีตัวแสบ👻👻

😱😱ผีประจำหน่วยกู้ภัย😲😲

สวัสดีครับ ผม เวนิส จะเรียกว่า ผีมันก็ยังไงๆ อยู่ๆนะ เอาเป็นว่า ผมเป็นวิญญาณ ก็แล้วกัน😉
สาเหตุที่ผมตาย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมตายยังไง รู้ตัวอีกทีก็ติด อยู่ที่หน่วยกู้ภัยแล้วอ่ะครับ
ช่วงแรกๆ ก็กลัวนะครับ คุยกับใคร ก็ไม่มีใครคุยด้วยเลย ช่วงแรกๆก็รับไม่ได้อ่ะครับ หลังๆมานี้เริ่มชินแล้วล่ะครับ ไม่ต้องห่วง ^ ^
Past อัย 😁😀😊😥
พอพวกพี่ๆจัดการทุกอย่างเสร็จ พวกเราก็ขึ้นรถเตรียมตัวกลับหน่วย
ครืดดดด เสียงพี่ๆเปิดรถ ทุกๆคนต่างทยอยขึ้นรถกัน เอ่อ ฉันเข้าเป็นคนสุดท้ายดีกว่าแฮะ
ฉันกำลังจะขึ้นรถ
"น้องอัยจ๊ะ ตรงนี้เต็มแล้ว เดี้ยวน้องอัยไปนั่งข้างหน้ากับพี่เอกล้ะกันน้ะ เบียดๆกันหน่อยนะจะได้นั่งได้ ^ ^" ห้ะะะ!! นั่งกับอิพี่เอกเนี่ยนะ
ตายๆๆๆ งื้อออออๆ ฉันส่งสายตาปริ่บๆ ให้พี่ๆ ในรถ แล้วจำใจเดินไปเปิดประตูรถข้างหน้า
ครืดดด เสียงเปิดประตูรถ
"เอ่ออ คือพี่ข้างหลังให้อัย มานั่งกับพี่อ่า มันเต็ม"😢😳😳 พี่เอกมองหน้าฉันแบบสงสัย
"อืม ขึ้นมาสิ"
"จะขึ้นยังไงอ่า มันก็เต็มเหมือนกันนี่นา"ฉันกวาดสายตามองที่นั่งข้างหน้า มีแค่สองที่นั่งแค่นั้นเองนิ
"ขึ้นมาเถอะ น่าา"แล้วอยู่ๆพี่เอก ก็ดึงมือฉันขึ้นไปนั่งในรถ แต่เห้ย!
ก็มันไม่มีที่นั่งเนี่ยจะดึงเพื่อ!!! 😤😤😤😤
ฟรึ่บบบบบบ
"เห้ยยยยยยย พี่ทำอะไรเนี่ย ปล่อย!"อยู่ๆอิพี่เอกก็ดึงเอวฉันขึ้นไปนั่งบนตัก หยึ๋ยยยยย!
ไอ่พี่นี่มันทั้ง เถื่อน ทั้งโรคจิต บ้า! ทำอะไรเนี่ย!
"เอ้ามันก็มีแค่วิธีเดียว ที่เธอจะนั่งในรถคันนี้ได้นิ"
"แต่นี่มัน....- /////// -" โหย คิดได้ไงให้ฉันไปนั่งบนตักผู้ชายยยอ่ะ - //////// -
"อะไร มันอะไร หะ" ใครจะกล้าพูดว้ะ ไอ่พี่บ้าา!
"ป..เปล่า เห้อออ" สุดท้ายฉันก็ต้องยอมนั่งบนตักพี่เอก อยู่ๆพี่เอกก็เงียบเฉยเลย แปลกแฮะ
หึ้ย รถมาถึงหน่วยซักที เห้อ
พี่คนขับรถข้างหน้าลงเป็นคนแรก ทุกๆคนทยอยลงจากรถกันเรื่อยๆ ฉันก็ต้องลงตาม
ฉันกำลังจะลุกขึ้นเพื่อไปเปิดประตูรถ ตึกก
อ้าว ทำไมเราลุกไม่ขึ้นเนี่ย ฮึบบบ โอ๊ะ! ฉันมองไปที่เอว
"เฮ้ยยพี่ ทำอะไรเนี่ย ปล่อยได้แล้ววว ถึงแล้ววนะพี่"ทำไมพี่มันไม่ตอบว้ะ พรึ่บ โอ๊ยยยยยย
อิพี่เก่งมาหลับอะไรตอนนี้เนี่ยยย
"พี่เอก ตื่นได้แล้ว ถึงแล้วนะพี่"ฉันเขย่าตัวพี่เอกแรงๆ 3ที หึ้ยยย
"อื้อออ ทำอะไรของเธอเนี่ย"
"ก็พี่ไม่ยอมตื่นซักทีเนี่ย"
"อ่อ ถึงแล้วหรอ แล้วทำไมเธอไม่ลงรถซักทีล่ะ"
"เอ๊าาา ก็พี่ไม่ยอมปล่อยเอว หนูซักทีอ่ะ หนูจะลงได้ไง" 😡😡 พอฉันพูดเสร็จพี่เอกก็นิ่งไปสักพักหนึ่ง
"อืม พี่ขอโทษ" จากนั้นพี่เอกก็ปล่อยมือจากเอวของฉันทันที ฉันจึงลุกขึ้นกำลังจะก้าวออกไป อุ๊บส์ โอ๊ยยยย ฉันดันสะดุดขาอิพี่เอก
ทำให้ฉันร่วงลงมานั่งบนตักพี่เอกอีกครั้ง
"เป็นอะไรรึเปล่า"
"เอ่อ เปล่าๆ แค่เพลียๆ อ่ะ" พอฉันก้าวเท้าออก
มาจากรถ ก็ไม่มีคนอยู่เลย บรรยากาศนี้มันแปลกแฮะ เหมือนมีพลังงานบางอย่างเลยอยูรอบๆเลยอ่ะ บรึ๋ยยยยย
"นี่ ไม่กลับบ้านรึไง" เสียงพี่เอกเดินมาถามฉัน
"กำลังจะไปเปลี่ยนชุดแล้วก็จะรวดกลับเลยอ่ะ"
"อืม" พูดจบพี่เอกก็เดินออกไป แล้วฉันก็เลยเดินไปเอาชุด เพื่อที่จะเปลี่ยนในห้องน้ำ
ทำไมมันเงียบเชียบอย่างนี้เนี่ย ขนลุกแปลกๆแฮะ
ครืดดด ครืดดดด นั่นนน! โดนแล้วไอ่อัยเอ๊ยยย
ฮรือออออ พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยอัยด้วยยยย!!
"ค....คะ..ใครอ่ะ ! อ.อออกมานะ ฉันไม่กลัวหรอกนะย่ะ"
"......."แน่ะ มีเงียบบบบ
"ฉันถามว่าใคร ได้ยินไหม"
"......." หรือว่าเราคิดไปเองอ่ะ
"เอ่อออ" เห้ยยยยยย หูยเสียวสันหลังวาบบบบ
"ธ...เธอเห็นฉันด้วยหรอ!!"เอ้า ถ้าไม่เห็นฉันจะถามคนอะไรแปลกชะมัดด
"ช่ายย ยังไม่กลับอีกหรอ ดึกแล้วนะ"เขาจะอยู่ที่นี่จนดึกทำไมกันอ้ะ
"อะ...เอ่อออ อ๋อ พอดีฉันพักที่นี่น่ะ"ที่นี่มีที่พักให้ด้วยหรอเนี่ย หืม ดีเนาะ
"อ๋อออ"ฉันพยักหน้าเข้าใจ
"แล้วเธอเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี่ล่ะ" = " =
"ฉันเพิ่งเข้ามาเป็นอาสาสมัครวันแรกน่ะ ฉันชื่อ อัย จ๊ะ"
"นายล่ะชื่ออะไร??"
"อืมมม เรียกฉันว่าเวนิสล่ะกัน"
"จ้าๆ"
ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวับ ชูวับ ~~~ ติ๊ด
"สวัสดีค่ะคุณแม่ปราณี~"
"อยู่ไหนแล้วลูก ดึกแล้วนะ รีบๆกลับบ้านด้วยล่ะ มันอันตรายนะ" เสียงสวรรค์จริงๆ ฮ่าๆ
"อ๋อ กำลังจะกลับแล้วค่ะแม่"
"จ๊ะ กลับดีๆนะลูก"
"ค่าาาาา" เอ๊ะ 23:55น. แล้วนิ ดึกมากแล้วด้วยอ้ะ มืดจังงง
"เอ้ออ เวนิสฉันกลับบ้านก่อนนะ......" พอฉันเงยหน้าขึ้นมาก็ไม่เห็นเวนิสซะแล้ว หมอนี่หายไปไหนของเขากันนะ อืมช่างเถอะ
ฉันเดินออกมาเรื่อยๆ ก็เห็นอิพี่เอก ยืนพิงรถมอไซค์คันเท่อยู่

"พี่เอก อัยกลับบ้านก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ"พอฉันพูดจบก็ทำการไหว้แล้วถอนสายบัว1ครั้ง5555
"ยัยบ้าเธอทำอะไรของเธออ"เห้ยคนบ้าอะไรหน้ารักขนาดนี้ แอร้ยยยย
"ชิ๊" งอนค่ะบอกเลยย กำลังจะก้าวเดินก็ต้องชะงักกับคำพูดของพี่เก่ง
"เดี้ยวฉันไปส่งเธอเอง" เห๊ะ ไปส่ง! อิพี่เอกเนี่ยนะ
"พี่คะ พูดอีกรอบได้ไหม"ฉันพูดพร้อมยื่นหูไปฟังใกล้ๆ
".....ยัยบ้าาาา!!!"
"โอ๊ยยยยยยยยยยย!!! หูฉ้านนนนนนน~T ^ T
"ขึ้นมาเดี้ยวไปส่ง"
"ค่ะ!!!😠😠😠"