"ทำไมนายถึงทำอย่างนี้ล่ะชานยอล เราเป็นคู่..."เสียงหวานปนเศร้าของร่างบางแสนสวยอย่าง แบคฮยอน พูดออกเป็นเชิงตัดพ้อคู่หมั้นหนุ่มของตนที่ทำตัวไม่ได้เหมาะสมกับตำแหน่งเลยแม้แต่น้อย"อย่ามาเอาเรื่องพวกนี้มาอ้าง!! ฉันกับนายยังไม่แต่งงานกันเพราะฉนั้นฉันจะทำอะไรก็ได้!! อ๋อ แล้วก็เก็บเศษหน้าออกไปด้วยล่ะ เดี๋ยวมันจะบาดคนรักของฉัน"ร่างหนาของชานยอลพูดตะคอกใส่และกระแทกแดกดันแบคฮยอนทางอ้อม แล้วเขาจึงหันกลับไปทำธุระส่วนตัวของตนต่อโดยมิได้สนใจบุคคลที่ถูกทิ้งไว้แม้แต่น้อยปัง!!ร่างบางที่แบกรับความรู้สึกมากมายเอาไว้ของแบคฮยอนค่อยๆล้มลงหน้าประตู ไม่มีที่ไป.... ไม่มีที่ไหนตอนรับเขาแล้ว.... พ่อกับแม่ก็อยู่ต่างประเทศ..... เงินก็ถูกผู้หญิงคนเมื่อกี้ขโมยไป.... รถก็ไม่มี.... ไม่มีที่ไปแล้ว....."ฮึก..."ข้อร้องเถอะพระเจ้า ข้าน้อยคนนี้ทำอะไรผิดรึ ทำไมทุกๆอย่างกับถาโถมมาที่ข้าหมด ความผิดทุกอย่าง.... ข้าต้องโดนทั้งที่ไม่ได้ทำ..."ฮึก.... เราจะไปไหนดีล่ะ ฮึก...."ร่างบางของแบคฮยอนเริ่มสั่นเทา ความรู้สึกที่ไม่มีแรงที่จะทำอะไรเลย แต่...ร่างบางของแบคฮยอนค่อยๆพยุงตัวขึ้นและค่อยๆให้มือบางเรียวสวยที่ตอนนี้มีแต่เศษฝุ่นละอองยันไปตามกำแพงเพื่ออกไปจากที่แห่งนี้.....ว่าที่เรือนหอของปาร์ค ชานยอลและบยอน แบคฮยอน"ฮึก..... เราคงต้องไปที่นั่นจริงๆซินะ"แบคฮยอนพูดขึ้น สถานที่ๆมีเพียงแค่เขาที่รู้.... สถานที่ๆจะไม่มีทางที่จะมีใครมาทำร้ายเขา......แบคขอโทษนะฮะ คุณพ่อ คุณแม่ แบคขอโทษที่ต่อจากนี้แบคจะไม่มาให้เห็นหน้าอีกต่อไปแล้ว แบคขอโทษเมื่อกล่าวขอโทษผู้เป็นบิดามารดาภายในใจแล้วร่างบางก็ค่อยเดินไปตามทางถนน ผ่านซอยเล็กๆแม้จะลำบาก แต่ก็เพื่อแลกกับคมสุขในภายหน้า"อ๊ะ...."ร่างบางของแบคฮยอนหยุดชงักเมื่อนึกบางอย่างได้"ขอโทษนะดีโอ เราคงต้องทำลายสิ่งที่นายอุตส่าห์ให้เรามา ขอโทษนะ"แบคฮยอนพูดเบาๆเพื่อขอโทษเพื่อนรักและสนิทของตน มือบางสวยค่อยๆหยิบโทรศัพท์ออกมาและหักมันออกเป็นสองท่อนและวางไว้บนพื้นในตรอกเล็กพร้อมกับแหวนหมั้นและชุดต่างๆที่ตนเองมีทั้งหมด มือเรียวสวยค่อยๆหยิบไฟแช็คออกมาจากกระเป๋ากางเกงราคาแพงของตน และจุดไฟเผาโทรศัพท์ แหวนหมั้น และชุดต่างๆและปาไฟแช็คไปไว้แถวนั้น แล้วค่อยๆเดินออกไปจากที่นี่โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเลยด้วยซ้ำ......