AUTHOR POV
Sa isang magarbong lumang warehouse, ay naroon ang isang babae masasabi mong nag tataglay nang isang elegante at nakakatakot na ganda, Nakatingin ito sa mga bituin sa langit habang umiinum ng wine, tila malalim ang iniisip nito.
Malalim na bugtong hininga sya at tila may gumugulo sa Kanyang isipan.
lingid sa kaalaman ng Babae ang isang gwapong nilalang na nag mamasid as kanya. Bakas ang pag aalala sa mukha ng binata dahil sa kanyang nasasaksihan name pag hihirap ng kanyang mahal.
Bago pa lumingon ang dalaga, mabilis nilapitan ito ng binata at mula sa likod niyakap nya ito.
Hindi naman ito inaasahan ng dalaga kaya ilang sandali syang nanigas sa pag kakayakap nito, pero Hindi nag tagal ay lumambot na din ito.
Humarap ang dalaga sa binata at niyakap ito pabalik, ito ang kailangan nya ngayon ang yakap nang taong nakakaintindi ng sitwasyon nya.
Masuyong hinagod ng binata ang kanyang likod, " You know that I , or we always here for you " bulong ng binata sa kanya.
Hindi nya maiwasan mapaluwa
" I'm afraid " mahinang bulong nya dito at lalong siniksik ang kanya sarili sa binata.
" Don't be afraid , I know kaya natin to! Kung nakaya naten dati, mas kaya naten ngayon " Madiin at seryosong saad ng binata.
Napaangat sya ng tingin dito, sinusubukan basahin ang mga mata nito.
" its not going to be easy! Iba na ngayon, kalayaan kapalit ng sariling kaligayahan ang nakataya ngayon dito, ayoko mag sisi sila sa huli " seryosong saad ng dalaga sa binata.
Napaisip naman ang binata, pero saglit itong napapigil nang may pang yayareng bumalik sa kanyang alaala.
Binitawan nya sa pag kakayakap ang dalaga, tumalikod na ito at nag lakad palabas ng kwartong iyun.
Nagtaka pero hinayaan naman ng dalaga ang binata. Sinundan nya ito nang tingin, hanggang sa huminto ang binata bago pa man tuluyan lumabas ng kwartong iyon.
" Alalahanin mo ito ang kapalaran natin, ang panahon ng katahimikan ay Hindi para sa atin, tama nang pinalasap ito satin. Ngayon panahon na para gawin ang nararapat!" Humarap ang binata sa kanya at tinitigan sya nito at sa mga binitawan nyang salita ay mga katagang tumusok sa kanyang puso " Ang mamuhay ng simple ay hindi para sa kanila, sila pumili kalimutang ito nang sa ganun manumbalik ang lakas nila at mabaon ang kanilang kahinaan, Tadhana ang mag sasabi sa ngayon tanggapin natin to at suportahan " un ang huling sinabi nang binata, naiwan naman lumuluha ang dalawa at mapaupong umiiyak.
Pinikit nalang nya ang kanyang mata at sinabi ang mga katagang nais nyang sabihin sa mga taong pinahahalagahan nya " Mga ate sorry "
