Gjithmone ti.

Kapitulli 10.

                Xhejmsi
Ora po shenonte 5 e mengjesit,duhej te niseshim qe te mberrinim ne shtepi,pasi udhetimi do zgjaste gati 5-6 ore,mezi me doli gjumi pasi kisha pire shume mbrem. Kur hapa syt po veshtroja Evisenen,dukej qe ishte ne gjume te thell dhe nuk doja ta zgjoja. Nuk kisha dashuruar askend me perpara,kur e shikoja me bente ta puthja dhe mos ta leshoja me. E vetmja femer qe me bente te ndjehesha mire ishte ajo.
- Cohunii se do ikimm!- Profesori na hapi kampet dhe drita hyri brenda dhe e zgjoi Evisenen. I perpeliti disa here syte derisa i hapi komplet.
- Sa eshte ora?-tha pergjumur duke u lekundur sa andej-kendej dhe ja futi serish gjumit.
- Hajde cohu se do nisemi,kemi rruge te gjate per te bere?- e shtyva qe te zgjohej.
- Po mua me flihet shume gjume,te lutem te flej dhe 5 minuta,te betohem do vije.
- Evisen,jepi pra cohu!
Kur kthehem mbrapa e kishte zen gjumi serish.
- Po ikim ne,shpresoj te vijne sa me shume ujqer.- bertita.
- Jo jo,erdhaa me prit! Mos guxo te ikesh!.
Vrapoi drejt meje,me kanatjeren qe i kishte ren ne njerin krah,ja veneosa serish mbi sup,dhe ndjeva qe u drodh.
Fillova te ndjeja shume per te,nuk ja shkeputa syte gjith kohes,aq engjellore ...
- Kujdes ke nje gur para do rrezohesh e dashur Evisen,Evisenaaaa!!!
- Cfare? Se me trembee !
- Te kam shum xhan ti e di. - i thash duke i hedhur supin mbi krah.
Qeshi dhe uli syt posht.
- Me ke falur? - qesha
- Hahahahahahah he pra tani se te fala mbrem.
- Edhe un te kam xhan. Syt tane u ngulen per disa sekondash.
- Cfare po ndodh me kta te dy- fliste Kejsi me Stejvin mbrapa nesh .
Mbas 30 minutash ecje ne kemb
- Keni zene te gjithe vend? A jeni te gjithe ketu? Mungon ndonje?- po thoshte profesori nderkohe qe shikonte nese mungonte ndonje.
- Ku eshte Liami? - pyeti dikush nga fundi
- Ai ishte mbrapa nesh,ku shkoi?
- Evisen ku po shkon?
- Te kerkoj Liamin,ai eshte kushuriri im.
- Do jet mbrapa.
- Liam! Liam! Liam! - degjoheshin zerat neper pyll qe kerkonin Liamin.
- Xhejmsssss!!- degjova zerin e saj qe po qante. Vrapova per te pare cpo ndodhte.
Liami kishte perplasur koken me nje gur dhe gjaku kishte mbuluar gurin,ndersa Evisena kishte ngelur e hutuar. Po i mbyllte syt avash..
- Evisenn! Evisena! - po i gjuanim te reagonte.
Hapi syt avash avash
- Do behet mire te premtoj- e putha ne balle. Nisi te qante serish .
Aty ne pyll ishte nje doktor,e therriti njeri nga cunat.
- Sa vjec eshte ky djale?- na pyeti doktori.
-18.- tha profesori.
-Drogohet?
- Mesa dim ne... - e ndalova profesorin se foluri.
- Po.-iu pergjigja te gjithe po me shikonin mua
- Droga i ka ndikuar keq ne tru dhe ne zemer,djaloshi ka humbur kontrollin,dhe eshte rrezuar,duke i ren te fiket ,do behet me mire,mbajeni sa me larg te mundet nga droga,pasi do e coj deri ne vdekje.
Syt e Evisenes u kthyen nga une duke qare.
- Te lutem hiq dore! Mos pi me!
-Shttt! Mos qaj me! - i fshiva lotet.
- Me premto?
- Evisen,te lutem,te premtoj qe do mundohem. Eja!
- Nese shikoj dhe nje rast tjeter te tille ju betohem ju perjashtoj direkt nga shkolla! Me degjuatt?!- bertiti profesori.
- Llam llam,do nisemi profesoro?
- Degjo ketu ti ko*il muti,ule bythen ne ate kolltuk dhe mos fol,se dhe ti si ai je!
Shkova e godita ne fytyre pa marre parasysh asgje.
- Caaa dreqin po benn kshu?? Mund te perjashtohesh nga shkolla? Ai eshte profesori jot,eja ne veteee!! - me terhoqi Evisena prej krahu.
Ishim ulur te dy ne fund dhe kishim terhequr vemendjen e te gjitheve. Mesa dukej do mberrinim ne darke ne shtepi,pasi qendruam 3 ore me Liamin.
Na kishte marre gjumi te gjitheve,nga rruga.
- Evisen?
- He? - ktheu syt nga une. - Po? Cfare ka?
E putha ne buze forte dhe askush nuk e mori vesh per kete puthje sepse te gjithe po flinin.
- Me ke hyre shume thell ne zemer- iu drejtova duke e ngjitur ballin tim me te sajin,dhe duke e perqauar dhe u mbeshteta tek ajo dhe fjeta gjume ..