Son Nefes

İ.K 11 -"Bırakmam"

Medya'yı açmanızı istediğim yeri bölüme belirttim 😊
"Bana bir masal anlat baba"....

Umarım beğenirsiniz...

Namazdan sonra Arzunun yattığı odaya geçtim hala uyuyordu bende yanındaki koltuğa oturup
Kurân-ı Kerim okuduktan sonra arkama yaslanıp düşünmeye başladım. Yatsı namazından sonra dua ederken taşıyamıyorum, dayanamıyorum Demiştim. Rabbim'de bana dayanamayacağım yükü vermeyeceğini apaçık hatırlattı.
Gözlerimi kapatıp zamanım geçmesini bekledim biraz sonra hemşire annemlerin durumunun daha iyi olduğunu ama yorgun oldukları için görüşecek durumda olmadıklarını söyledi ..........

Abimler sabah namazı vaktinde  uyandırdılar bizi Kerem hala gitmemişti onun haricinde hiçbir akrabamız yoktu abim bugün gelmelerini istemiş.  Babam herkes tarafından sevilen biriydi bu yüzden abimlerin telefonu hiç susmuyordu, haberi alan arıyordu. Bi kaç saat sonra abim basın açıklamasıyla Babamın kazadan ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldığını şuan yoğun bakımda olduğunu haberin yalan olduğunu söyledi.

Yaslanıcak, acımı paylaşabilecek bir omuza ihtiyacım vardı, abimlerinde Arzununda durumu benden farklı değildi. Biraz sonra yakın akrabalarımız akın etti hastaneye, zaten bunalmıştım herkes birşey sordukça duvarlar üzerime geliyordu sanki,kafamı toparlamak için hava alacağımı söyleyip dışarı çıktım.....

Hastaneden uzakta yine bir deniz arayışındaydım deniz kenarı iyi geliyordu bana, bu sefer kayalıklar değil kumsal vardı ayağımın altında, orayada sığamadım dalgaların sesi bile fazla geliyordu bana,  dalgalarada derdimi akıtamadım, içimdekini gözyaşlarımla dökmeyi sevmezdim acımı gözlerimden uzaklaştırırdım ben, ama bu sefer farklıydı beni ben yapan babam, içimdeki sevgisiyle,acısıyla benliğimi almıştı bu sefer...
Kumsalın az gerisinde bir bank'a
Oturdum dalgaların sesi az olmasına rağmen duyuyordum onları elimde olmadan yine aktı acım gözlerimden,
Kapattım gözlerimi eskileri düşünmeye başladım babamın sesiyle uyandığım sabahları geriye istedim,
güvende olduğumu hissettiren kokusu geldi aklıma, bir daha hissedemezsem varlığını, ya duyamazsam sesini, ya saramazsa beni, silmek istedim bütün kötü düşünceleri, ama düşünce değil bunlar şu anın acı gerçekleriydi, ben hiç babasızlığı düşünmedim, ben babam olmadan bir şey hayal etmedimki....

Derin düşünceler beni esir almışken yanıma birinin oturduğunu yeni farketmiştim kafamı çevirdiğimde Kerem de benim gibi denizi izliyordu  şaşırmıştım ama şuan ki duygularım daha derindi 10 dakika öylece izledik denizi, sessizdik

-Konuşmak istermisin?

-Düşünmek daha mantıklı gibi

-Ne farkeder düşünürken ağlamıyormusun ?

Ağlamamak için konuşmadığımı biliyordu çocukluğumuz onunla geçmişti sonuçta, denize bakarak konuşuyorduk

-Beni nasıl buldun?

-Zor olmadı

-Çünkü takip ettin

-Yalnız kalmanı istemedim

-Ama ben yalnız kalmak istiyorum !

- Peki istediğin gibi olsun

Dedi ve kalktı  sakin bir yerdi burası insanların değilde dalgaların sesini duymak inanın daha huzurluydu, yeniden gözlerimi kapattım deniz,dalga,onca çabama rağmen yüzüme değmeyi başaran bir güneş, hafif bir esinti, ve tam karşımda yine o öfke saçan gözlerle karşılaştı gözlerim
Ayakta dik dik bana bakıyordu,
Ama niye dik dik bakıyordu ki?

-Oda mı abin di ! 
Burnundan soluyordu resmen.
Ama bende sinirliyim
Hemen ayağa kalktım karşısına dikilip öfkeli gözlerine karşılık verdim