Unsaid Sacrifice

Chapter VII

CHAPTER SEVEN

THE place was already set when Vhal arrived and the crowd's getting wild! Halo-halong sigawan ng mga pangalan ang mga manonood kung sino ang gusto nilang manalo.

"Oh, is that Valerian Fernandez?" Hindi na niya nagawang pansinin ang mga taong kumakaway at bumabati sa kanya. "Valerian, can we have a signature?"

"I'm sorry" not that he's rude, wala lang siyang oras ngayon. He should see her before the race begins!

Pumunta siya sa registration para kumpirmahin kung kasali nga si Natalie. "Surname, sir?" Tanong ng babae sa kanya.

"Cuevas, her name is Natalie Cuevas" he said habang prenteng nakapamewang at ginagala pa rin ang mga mata sa paligid.

"Oh,Calypso!" Napakunot ang noo ni Vhal, was that her screen name? "She's just arrived"

"Can I talk to her before the race begin?"

"I'm sorry, Sir I ca--" He hold her hand, napipe naman ang babae. Who wouldn't? It's Valerian Fernandez 2.6!

"Please"

Napabuntong hininga ang babae at inabutan si Vhal ng pass para makapasok sa racer's lounge. "Thank you!" Kinindatan niya ito at nagmadaling umalis na.

Who would thought that this kind of place exist in this tiny island?

Agad niyang nahanap ang racer's lounge at ganoon na lamang siya napansin ng mga nasa loob. "Hey, Valerian!" Bati ng ilang racer sa kanya.

He can't manage to smile lalo na ng inannounce sa speakers na kailangan ng maghanda ng mga racers.

Then someone at the corner caught his eyes and bingo! It's Natalie. Oh god, he didn't even imagine that she'll look good on that gear.

Vhal, Stop fantasizing her!

"Natalie!" Agad niya itong nalapitan. "What are you doing? You can't get out of there and race!"  Hinarap siya nito na walang expression ang mga mata.

"Why not?" Pinatong nito ang isang binti sa bench at inayos ang boots na suot.

Napahilamos ng mukha si Vhal gamit ang mga palad. "It's dangerous, Natalie! Yes, you could win this race but---"

"But you shouldn't care, Mr.Fernandez" Natalie cut him off as she put on her gloves. "Are you scared?" She's taunting him.

Yes, Natalie. I am

"Natatakot ka na malamangan?" He was taken aback, napakunot ang noo ni Vhal sa narinig. "You know that I could win this and you're afraid that I might get into the wholewide tournament, aren't you?" Lumapit ito sa kanya.

Yung sobrang lapit na mamali lang siya ng galaw ay maglalapat ang mga labi nila.

"I will win this match, Vhal." She said with much conviction. "And we would see each other on that field" she stepped back and went out.

Shit, he clenched his fist and heaved a sigh. Paglabas niya ng lounge ay nakita niyang naglakad na si Natalie papunta sa sasakyan nito.

Halos lahat ng tao na nanonood ay sinisigaw ang pangalang Calypso, it's Natalie's screen name.

Natalie, what are you doing?

Ilang sandali pa ay narinig niya ang pagtunog ng siren and it means go! They're six on the track and his eyes couldn't take off with her car.

"Go, Nat.." he mumbled, tila napakaimportante ng bawat minuto at segundo sa mga oras na iyon. 

The first one minute was like a damn torture in his part! May dalawang sasakyan na kaagad ang tumilapon sa ere dahil sa banggaan.

But Natalie's speed is relentless, walang planong tumigil para kanino hangga't hindi niya nakukuha ang titulo.

Then, the next two minutes became blurry for Vhal! Hindi na niya magawang tumutok sa track dahil sa tensyon na nagaganap sa loob ng field.

Damn, Natalie! You'll be the death of me..

Shit, it's already the last lap at tatlo na lamang silang natitira! Napatutok muli si Vhal sa field at nang hindi masigurado ang nakikita ay tumitig pa siya sa malaking LCD screen sa harap.

The two cars were cornering her!

Fuck!

Napatakbo si Vhal papunta sa booth ni Natalie at inagaw sa crew chief ang headphone.

"Hey!" Sigaw ng crew chief ngunit natulala nang makita na si Vhal ang kumuha niyon.

"Oh, shit! It's Valerian Fernandez 2.6" nagsinghapan ang mga crew members sa booth ni Natalie.

"Natalie!" Agad niyang tawag rito. "Natalie, it's Vhal. Do you hear me?"

"Vhal? What the hell are you doing!" Asik nito.

"Mamaya na tayo magaway, just be mindful. Those two assholes are going to bust you up! So think of a way to get the hell out of there" sambit niya.

After a few seconds, Natalie managed to get out of the center and blew one car away!

"Yes!" Naghiwayan ang ilang manonood pati ang ilang crew members.

"You're near on the finish line, show him what you got!"

"Aye, captain!" Sagot naman ni Natalie. Napangisi na lamang si Vhal ng gawin nga ito ni Natalie, she did show that asshole what he got!

In just one snapped and the game is over, she just won!

Tumigil na ang sasakyan sa harapan ng booth niya at sinalubong ito ng mga crew.

"Ladies and Gentleman, Calypso won!" The announcer said. "Congratulations, Calypso! You're going to the next round"

"Isa na lang, Natalie and we're on the Super Cup tournament!" Sambit ng crew chief nito.

"Let's celebrate! tara na, Nat!" Sambit ng ibang members. Hindi na sila nagkausap ni Vhal bagkus nagkasalubong na lamang ang mga mata at tuluyan na itong nagpahila sa mga kasamahan.

Bumalik si Vhal sa Nueva Castillo na magaan ang pakiramdam. Marahil dahil sa mga ngiti ni Natalie na nakita niyang muli, yung ngiti na matagal na niyang gustong makita.

Yung ngiti na walang halong pagpapanggap. That's his Natalie, thirteen years ago.

"Kumusta?" Napatingin siya sa pinsan na si Blake. "Have you stopped her?"

Umiling si Vhal at sumimsim ng malamig na beer. "So, what happened?" Tanong nito muli.

Napasandal si Vhal sa inuupuan at napasapo sa buhok. "You should have seen her smile, Blake. That smile.." he murmured.

Kailan nga ba niya huling nakita itong ngumiti ng ganon?

"So, does it mean na hahayaan mo na siyang magkarera?" Tanong nito muli.

Napakunot ang noo ni Vhal, alam niyang delikado ang pagkakarera. He's been there, ilang taon ang ginugol niya sa pagtrtraining bago niya marating ang kinaroroonan niya ngayon kaya hindi niya alam kung anong training ang ginawa ni Natalie para maging ganito kahusay, he's not sure if she's ready!

But then, her smile when she won. That's the smile he missed the most.

Her smile that keeps him motivated. Na sa tuwing nawawalan na siya ng pagasa sa loob ng field, pipikit lang siya at iisipin na ilang sandali pa ay makikita na niya muli ang mga ngiti nito.

And that smile leads him to where he is now. Kahit na iniwan niya ito, sa loob ng limang taon ay ang ngiti lamang  nito ang binabaon niya kung saan man siya dalhin ng kapalaran.

Her smile makes the world a better place. His world, actually.

"I would take her back, Blake." At walang makakapigil sa kanya.