Ice Bucket Challenge (IBC)

Chapter 6: The lifeguard...saved us(part 1)

Σχολιαστε αλλιως να κλεισουν ολα τα ντελιβερι της πολης σας για 2 μηνες(αρχιζω να περνω το παραδειγμα της μαμας😏💕💕)

Τ: Εμμμ, που καθομαστε?!
Απ'οτι καταλαβατε η παραλια ηταν ΓΕΜΑΤΗ κυριολεκτικα ουτε καρφιτσα δεν επεφτε σκεφτειτε ηταν σαν την πολυκοσμικη παραλια του βυθου του Μπικινι γεματη με ομπρελες με τις χαρακτηριστικες ασπρες και κοκκινες ριγες ή αυτες που καθε ριγα της ομπρελας ειναι διαφορετικη, ε σκεφτειτε ολο αυτο ιν ριαλ λαϊφ. Εβλεπα τα παιδια να ψαχνουν καπου να καθισουμε και ειπα να "ψαξω" και εγω για να μην καρφωθω οτι χαζευω και δεν τους βοηθαω. Εκει που κοιταγα να βρω καπου να κατσουμε ακουω μια σπαστικη και ψιλη φωνη να φωναζει.
?: Austineeeee. ΓΙΟΥΧΟΥΥΥΥΥ. ΕΔΩ ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ!!!!
Μη μου πειτε οτι αυτη η φωνη ειναι της...
Α: Sandra?
S: Ναι μωρο μου εγω ειμαι, δεν με καταλαβες? Λογικο αφου εχω πιασει τα μαλλια και ειμαι με μαγιο.

Αχ ας τη βαρεσει καποιος...

Για πρωτη φορα θα συμφωνησω μαζι σου Ντεπη...

Τ: Τι θες Sandra?
S: Να σας ειδα που κοιταγατε και σκεφτηκα οτι θα ψαχνατε να κατσετε...
Ε: Σκεφτηκες εσυ?!! Παραξενα πραγματα
S: Αχχ γλυκια μου επειδη δεν εισαι του επιπεδου μου κανε μου τη χαρη και μη μιλας!
Ε: Ναι εχεις δικιο, δεν ειμαι τσουλακι και ουτε κουναω τον κωλο μου σε οποιον βρω για να μου κατσει...
Μ: Αουτσ...αυτο ετσουξε
Η Τara απλα με κοιταξε για αλλη μια φορα σοκαρισμενη ενω και εγω η ιδια ακομα προσπαθουσα να καταλαβω τι ειπα και για ποιον λογο ειπα εγω κατι τετοιο...Κατι πηγε να πει η Sandra αλλα ο Αustine τη διεκοψε.
Α: Αμαν, μη το συνεχιζεις αλλο
S: Μα δεν βλεπεις ρε μωρο μου πως μου μιλαει!?? Σε παρακαλω ελα να κατσεις μαζι μου και ασε τους αλλους να βρουν μονοι τους να κατσουν.
Ειπε καθως τριβοταν πανω στον Αustine. Απο μεσα μου ευχομουν να τη διωξει και να συνεχισει το ψαξιμο μαζι μας ή εστω να μην παει και ας σταματησει να ψαχνει, αρκει να μην παει και για πρωτη φορα η ευχη μου πραγματοποιηθηκε.
Α: Εχω την παρεα μου απ'οτι βλεπεις και δεν υπαρχει περιπτωσει να τους κρεμασω ετσι...
Ενα χαμογελο χαραχτηκε αθελα μου στα χειλη μου οχι μονο επειδη ο Αustine θα εμενε μαζι μας αλλα ειχα φατσα-καρτα την ξυνισμενη μουρη της Sandra. Τι καλυτερο!!! Αφου εφυγε ηττημενη ακουσα την Tara
T: Ακολουθηστε με...
Μ: Που παμε?
Τ: Εμμ, να κατσουμε? Duhh!!?
Α: Που ακριβως να κατσουμε
Τ: Απλα ακολουθηστε και μη μιλατε.
Την ακολουθησαμε και μας βρηκε θεση να κατσουμε...στη θεση του ναυαγοσωστη συγκεκριμενα στα σκαλακια(αμα καταλαβατε, μπραβο σας)
Τ: Ειναι να κοβει το ματι σου.
Α: Γυπας η αδερφη μου, γυπας.
Ειπε ο Αustine και ολοι γελασαμε.
Βαλαμε αντηλιακα και πεσαμε ολοι στη θαλασσα εκτος απο την Τara που πρεπει να κανει μιση ωρα για να μπει
Μ: Μεχρι και η γιαγια μου μπαινει πιο γρηγορα
Ε: Αντε θα νυχτωσουμε μεχρι να μπεις.
Μ: Δεν παει αλλο
Βλεπω τον Μansen να βγαινει απο το νερο και να πλησιαζει την Tara.
T: Μansen, αλλο ενα βημα να κανεις και πεθανες
Μ: Οο αληθεια? Ουψ εκανα
Τ: Σοβαρολογω Μansen, κανε πισω
Μ: Μπλα μπλα μπλα, τελειωσες?
Τ: Ναι, νομιζω
Μ: Ωραια
Σε κλασματα δευτερολεπτου ο Μansen εχει σηκωσει την Tara και αφου εχει φτασει σε ενα σημειο που να εχει βαθος το νερο την αφηνει να πεσει μεσα παρα τα παρακαλια της. Εβλεπα τον Αustine που ηταν αφηρημενος και γελαγε και πηγα κοντα του. Τον πλησιασα απο πισω και με οση δυναμη ειχα τον εσπρωξα για να τον βυθισω, ματαια ομως ειχε πιο πολυ δυναμη απο εμενα.
Α: Γλαστρακι τι πηγες να κανεις εκει? Πηγες να με βουλιαξεις? Ξερεις οτι δεν επρεπε να το κανεις αυτο οποτε τωρα προσευχησου για να μεινεις ζωντανη
Ε: Οχι, σε παρακαλω τη θελω τη ζωη μου.
Κατευθειαν βουτηξε και βρεθηκε το κεφαλι του αναμεσα απ'τα ποδια μου(😏😏) και με σηκωσε στον αερα. Πηγε πιο βαθια ενω εγω τον παρακαλουσα να με αφησει
Α: Εισαι σιγουρη οτι θες να σε αφησω?
Ε: Ναι σε παρακαλω
Α: Οπως θες...
Ε: Ευχαρ-
Πριν πω ευχαριστω αυτο το χαζο το παιδι με ειχε πεταξει απο πανω του λιγο πιο μακρια του. Εγω οταν βγηκα στην επιφανεια αρχισα να βηχω γιατι ειχα πιει νερο και οι αλλοι με κοιταγαν και γελαγαν. Βγηκαμε για λιγο εξω να στεγνωσουμε, παιξαμε ρακετες, μπιτσ βολεϊ