Behind Those Mask √

Chapter Four

Karl's point of view

Papunta na sana ako sa classroom when I saw Sir Madrigal running. I mean, my dad running. Yes, he's my dad.

By the way, I'm Jhon Karl Madrigal.

When I look at him, I know there's something wrong. Marumi yung uniform niya, which is nakakapanibago dahil he's really sensitive about that thing.

Mukha naman siyang nabunutan ng malaking tinik sa dibdib nang makita niya ako.

"Son!"

He shouted.

"Help me! H-help me! She will kill me!"

Palingon lingon pa siya na akala mo may tinatakasan.

Tiningnan ko yung tinuturo niya and I saw Bladey. Hingal na hingal at bahagya pang napahawak sa kanyang tuhod.

"Ilayo mo ako sa kanya! Papatayin niya ako!"

"Huh? What are you saying?"

Ano raw? Si Bladey? Papatayin siya? Konti nalang iisipin ko ng may sira sa ulo yung tatay ko.

Bladey is a very kind girl. Hindi nga lang siya mahinhin because she's a jolly one.

"Sensei!"

Her smile is genuine as always. But she looks so tired.

Napaatras naman si dad. Parang takot na takot talaga siya kay Bladey.

"Sensei naman e! Kanina niyo pa po ako tinatakbuhan."

Pagmamaktol niya.

"STAY AWAY FROM ME, YOU BITCH!"

"Dad!"

Nagulat si Bladey sa biglaang pagsigaw ni dad sa kanya.

"Ibabalik ko lang naman po sana itong mga gamit niyo. Hindi po kasi kayo ang prof namin ngayon. Hindi ko rin naman po alam kung saan ang first class niyo.."

'Itong si dad talaga oh. Si Bladey na nga ang nagmagandang loob sinisigawan niya pa.

Kinuha niya angga gamit niya, inayos ang salamin at umalis na. He didn't bother to say 'thank you'. Tch!

"Pasensya ka na sa dad ko Bladey, baka masama lang pakiramdam non."

"Naku, wala yun!"

"I am really sorry. I'll treat you lunch, pambawi? Okay?"

Nahihiyang sambit ko sa kanya.

"Yes! Sure!"

Haha, this is her. Walang tinatanggihan. Masyado siyang mabait para magpahiya ng tao.

Matagal ko na siyang kaibigan. Matagal ko na din tinatago ang nararamdaman ko sa kanya..

--

Bladey's point of view

Ang weird ni sir. Ano kayang nangyari dun?

"Hey Bladey! Sabay na tayo!"

Oo nga pala. Iniwan ko si Karl e magka-klase nga pala kami. Hahaha!

We ran as fast as we can because we are already late. Terorista pa yung prof namin. I mean terror.

*takbooooooooooooooo*

"Finally we're here! Hah!" -Karl

Inhale. Exhale. *Pasok sa room*

Patay! Nagdidiscuss na siya.
Napatingin siya sa amin at ayun nga nag-evolve na siya!

"YOU ARE 30 MINUTES LATE!"

"We know sir."

Sagot ko sa kanya. Hindi naman ako tanga para hindi alam ang tumingin ng oras. Psh,

"Namimilosopo ka pa Misa Cera!"

When I was about to say something again, tinakpan na ni Karl yung bibig ko. Well, okay na rin. Hahaha

"Alam niyo naman pinapagawa ko sa mga late diba?"

Malademonyo niyang tanong. Mygad! Ang chaka.

Pero Lord, ikaw na po bahala sa akin. Huhuhu! Sasayaw kami. Sobrang nakakahiya ito para sa akin dahil mala-kawayan ako kung sumayaw huhu!

"Sir ako na lang po ang sasayaw ng mga ipapasayaw niyo. Wag na po si Bladey."

Napatingin ako kay Karl but he just mouthed 'it's okay'.

"No. Dalawang sayaw, dalawang tao. Period!"

Heeeeelp meee oh Lord!

Napatingin ako kay Cupid with teary eyes. Pero ang sama lang ng tingin niya sa akin. Pero bigla siyang tumayo at nagtaas ng kamay.

"I'll dance for Miss Cera Sir."

He walked in front at tinapon sa mukha ko yung panyo niya.

"Pawis mo."

Kinilig naman ako sa ginawang yun ni Cupid. Kahit na stupid to labs ko talaga siya. Awihihi!

But then again..

He saved me.

xx