Storm Siren (Greek Version)

#6 Soldier

Δεν ήξερα τι να κάνω. Ο φόβος με είχε κυριέψει. Σε μία τέτοια στιγμή η ηρεμία είναι ότι πρέπει.

Το άγριο βλέμμα του στρατιώτη έκανε τα πόδια μου να τρέμουν. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα. Ήλπιζα απλά να μην με καταλάβει.

"Θα μου απαντήσετε ή να σας μεταφέρω στον στρατηγό;" μας λέει και εκείνη την στιγμή έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Εκεί σίγουρα θα υπήρχε κάποιος που θα με καταλάβει και θα ήταν μεγάλο θέμα.

"Ξ-ξέρετε ε-εγω ε-εχασα..." προσπάθησα να πω ενώ έτρεμα.

"Μίλα ποιο καθαρά και μην φοβάσαι σαν να έχεις να κρύψεις κάτι κοπελιά" μου λέει ο στρατιώτης και εκεί κοκαλωνω. Ήμουν σίγουρη πως ήμουν καταδικασμένη. Ότι εδώ θα χανομασταν.

"Μην ανησυχείτε, η κοπέλα έχει ένα πρόβλημα και τραυλίζει. Αυτό που θέλει να πει είναι ότι εκεί που κοιμόταν ξαφνικά ξύπνησε και θυμήθηκε πως είχε ξεχάσει εδώ στην πλατεία το βραχιόλι της μητέρας της. Προσπάθησα να την σταματήσω αλλά τελικά ήρθε να το πάρει. Συγχωρέστε την, είναι μικρή ακόμα." λέει και με κρατάει από την μέση τραβώντας με κοντά του.

"Εντάξει μπορείτε να πηγαίνετε" μας λέει με την βραψνια του φωνή που εμένα ακόμα με τρομάζει όσο την ακουω.

Όταν πήγαμε λίγο πιο εκεί τον χτύπησα στην μέση και του είπα "Μπορεί να είμαι κοντή και να μικροδείχνω αλλά το έχαψε τόσο εύκολα και καλά για πόσο μικρή με πέρασε και..."

"Σταμάτα" με διέκοψε καπως απότομα "μήπως προτιμάς να σε πάει στον στρατηγό που σίγουρα θα σε καταλάβει ή να σε σκοτώσει αυτός?" Μου λέει με πολυ σοβαρό τόνο στην φωνή του και με έκανε να προσγιωθω παλι στην σκληρή πραγματικοτητα.

"Εντάξει έχεις δίκιο λίγο σε αυτό" του λέω του λέω καθώς αναστενάζω λόγο ότι πραγματικα είχε απόλυτο δίκιο.

"Α,α ώστε έτσι είναι παιδιά." ακούγεται για φωνή και γυρνάμε να δούμε και ήταν ο στρατιώτης.

Τότε εβγαλε το σπαθί του από την θήκη. Μόνο με αυτήν την κίνηση που ηρθε στο μυαλό το παρελθόν μου το παρελθον μου. Την στιγμή που ο καλύτερος μου φίλος ειχε χάσει την ζωή του μπροστά στα μάτια μου. Όμως αμέσως πηρα μια βαθιά ανάσα. Αυτό με βοήθησε να ξεθολωσω και έτσι αμέσως όταν συνειδητοποίησα την κρισιμότητα της κατάστασης τυναχτηκα και φωναξα:

"Όχι! Ηρεμήστε, δεν χρειάζεται, θα σας πούμε όλη την αλήθεια" λέω.

"Ωραία για να ακούσω." απαντάει και ήρεμη λίγο αφήνοντας το χέρι του ευθυγραμμο με την μέση και η μυτη του σπαθιου να ακουμπάει το έδαφος.