Storm Siren (Greek Version)

#8 We should go

Ο στρατός έρχονταν προς το μέρος μας. Άρχισα να κολυμπάω γρήγορα για να γλυτώσω, αλλά όλοι ξέρουμε πως η βάρκα είναι γρηγορότερη από το κολύμπι ενός ανθρώπου.

"Περίμενε πριγκίπισσα, βάλε τα χέρια σου στον ώμο μου και κρατήσου γερά. Όσο πιο γερά μπορείς για να μην φύγεις" μου είπε και τον κοίταξα με απορία στα μάτια. Δεν καταλάβαινα τι έχει στο μυαλό του. Όταν όμως είδα τον στρατό πίσω μας αμέσως έκανα ό,τι μου είπε. Ίσως ήταν η μόνη λύση. Κάτι θα ήξερε για να το πει.

Φύγαμε πολύ γρήγορα και φοβήθηκα να μην πέσω στην θάλασσα και πνιγώ από την τόση ταχύτητα. "Σταμάτα!" προσπαθώ να πω φωναχτά περίπου για να με ακούσει. Γιατί ένιωθα ότι σιγά σιγά ζαλιζομουν και δεν ήταν καλό γιατί μπορεί να πνιγομουν.

Όταν με άκουσε σταμάτησε και με κοίταξε "Γιατί; Πρέπει να φύγουμε από αυτό το νησί είναι πολύ επικίνδυνο!" μου είπε κι εγώ κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

"Δεν θα πάμε πουθενά. Εδώ σε αυτό το νησί είναι οι φίλοι μου...κι άλλοι σαν εμάς. Δεν πάω πουθενά χωρίς αυτούς." Δεν μπορουσα να αφήσω τα παιδιά πισω ξέρω ότι ίσως έκαναν καμία τρέλα αμα καταλάβαιναν ότι δεν γυρνούσα μετά από καιρό και δεν ήθελα να πάθουν τίποτα. Ήταν όσοι πλεον μόνο μου είχαν μείνει μετά από όσους έχασα δεν ήθελα να χάσω άλλους. Έτσι και αλλιώς έκανα τόσο κόπο ώστε να με ακολουθήσει ο Λούκας.

"Εντάξει. Θα πάμε να τους βρούμε και θα φύγουμε. Τώρα που ξέρουν που είσαι θα είσαι εύκολος στόχος για αυτούς. Επιπλέον ο βασιλιάς μεγαλώνει την αυτοκρατορία του μέρα παρά μέρα. Άρα παίρνει και άλλο στρατό και άλλα εδάφη και θα είναι δύσκολο να τον νικήσουμε. Πάρα πολύ δύσκολο."

Και αυτό με τρόμαζε αλλά ήξερα ότι ότι και να γίνει εγώ τον βασιλιά αυτόν θα τον σκότωνα γιατί αυτό ήταν που του άξιζε. Όσο μεγάλη Αυτοκρατορία και να έχει όσο στρατό και να έχει. Δεν θα φοβηθώ. Θα προσπαθώ να φανώ όσο δυνατή μπορώ. Αλλά ήξερα ότι προς το παρον έπρεπε να υποχωρήσω. Έπρεπε να ετοιμαστώ και να εκπαιδευτώ καλύτερα.

"Εντάξει θα φύγουμε μόλις τους βρούμε, αλλά δεν θα απομονωθούμε. Εγώ τον στόχο μου θα τον πετύχω και θα κάνω το χαμένο νησί να ξαναγεννηθεί έτσι όπως ξαναγεννιέται ο φοίνικας. Και ο βασιλιάς θα εξαφανιστεί" είπα χωρίς να πάρω ούτε μια ανάσα έτσι πήγα να πνιγώ όταν τελείωσα τον λόγο μου. 

"Είσαι καλά;" με ρώτησε σοκαρισμένος.

"Ναι μια χαρά μην φοβάσαι" τον ησυχάζω παίρνοντας  βαθιές ανάσες.