ÖYKÜYE AĞIT

29 0 0
                                    

Sanki eksiktim, yarımdım...
İki arada bir derede... Arafta...
Gün ışıklarını hain bir sevgili gibi çekiverince yeryüzünden; yüreğimin sol köşesindeki cevher ağrıyordu, biteviye ağlıyordu.
Gün aldatıyordu ama karanlık rahat komuyordu adamı.
Dertler bulut bulut üzerime yağıyordu.
Bir başıma; zaman ve mekanın, yeryüzünü parselleyen tüm kirli sınırların ortadan kalkdığı denizlere savruluyordum.
Her köşe başında tanıdık tanımadık yüzler, simalar...
Öncüler, arkadakiler, ortadakiler, kıyıdakiler, kenardakiler...
Kâh umut doluyordum, kâh ürküyordum...
En çok da içine evrilenlere benzemekden korkuyordum.
İnsanoğlunun duyarsız kalamayacağı karelere sürüyordu asude yolculuk.
Çağlar içinde tebdil-i kıyafet insanlığımı arıyordum.

AnlamlıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin