Black's Daughter (HP)

6

Davina ile aralarında yaşanan gerilimin ertesi sabahı, Harry gecelerdir ilk defa uyuduğu için kendini daha iyi hissediyordu şüphesiz. Fakat uyuması, onu biraz da suçlu hissettirmemiş değildi, o sıcacık yatağında yatarken Sirius Azkaban'da bir hücrede...

Ron'un onu dürtmesiyle düşüncelerinden Ortak Salon'a geri döndü. Öğretmenler masasını gösteren Ron'un çenesini takip edince, Dumbledore'un ayakta,konuşma yapmaya hazır bir halde olduğunu gördü.

"Sevgili Hogwarts öğrencileri, bildiğiniz üzere çok tehlikeli bir suçlu olan Sirius Black yakalandı." Harry'nin yumrukları kendiliğinden sıkıldı, çünkü o Dumbledore'un aslında bunu hiç de kast etmediğini biliyordu. 

"Bu yüzden kendinizi güvende hissedebilirsiniz demeyi çok isterdim. Fakat bildiğiniz üzere, Vold-" bazı öğrencilerin nefesini tuttuğunu görünce hafifçe gülümseyerek "'Adı Anılmaması Gereken Kişi' geri döndü. Bu yüzden, Şatomuz'daki tüm güvenlik önlemlerinin üçe katlandığını size bildirmek durumundayım." Bir süre masalardaki cadı ve büyücülere bakmak için duraksadı. "Unutmayın, O'nun güçsüz olduğu tek nokta iyilik, ve sizde de bundan bolca olduğunu ümit ediyorum. İyi yemekler dilerim." diyerek ağır adımlarla sandalyesine yürümeye başladı.

Son günlerde iyice yaşlanmıştı ve ortadaki "Dumbledore bunadı" dedikoduları da gitgide artmıştı. Fakat Harry, bunamış denilen adamın hepsinden daha üstün bir zekaya sahip olduğunu biliyordu.

"Merlin" Ron nefesini abartılı bir şekilde bıraktı. "Çok iç açıcı bir sabah öyle değil mi?" 

Harry,ön taburesindeki Davina'nın gözünü turtasından ayırmayarak hafifçe gülümsediğini gördü. Ron da O'na gülümsedi ve gözlerini Ortak Salon'un girişinde gezdirmeye devam ederken "Hey, bu sabah Herm'i gördünüz mü?" sorusunu yöneltti. Davina kafasını kaldırdı. "Onun bir işi çıktı." diye yanıtladı Ron'un sorusunu. Ron, kaşlarını çatmayı tercih etti. "Peki şimdi nerede?" Davina hafif alaylı bakışlarla Ron'u süzdü. "Herm'in işi sence nerede olabilir Ronald?" Ron bir anda gülümsedi ve ayağa kalkmaya hazırlandı "Anlaşılan bugün de kütüphaneden çıkamayacağız." dedi ve yüzüne kondurduğu aptal sırıtışla uzaklaştı. 

Harry,anında durumun garipliğini hissetti. Davina ile geceki yaşanan gerilimden sonra tek kelime etmemişlerdi. Her ne kadar bu konuda sinirli olsa da, özür dilemesinin vakti geldiğini anladı ve hafifçe "Davina" dedi. Davina tepki vermeyerek yemeğini yemeye devam etti. Onun bu hareketi Harry'i sinirlendirdi ve içindeki kalkıp gitme dürtüsünü zorlukla bastırdı. 

"Dün gece için özür dilerim." 

Davina alayla güldü. Harry tek kaşını kaldırırken o da kafasını yemeğinden kaldırmıştı. "Sadece dün gece için mi, yoksa tüm hafta için mi?" Harry gözlerini bir anlığına tavana dikti ve iç çekti. Kafasını yere indirdi ve "Tüm hafta için sanırım." dedi. Kız bir an düşündükten sonra "Tamam, seni affediyorum." dedi. Harry bu kadar kolay olmasına tam şaşıracakken "Ama bir şartla." cümlesini işitti. "Şartın ne peki?" dedi Harry onu şüpheyle süzerken. Ağzının kenarında kalmış elmalı turtayı hafifçe eğilip almamak için kendini çok zor zapt ediyordu. Davina konuşmadan dudaklarını yaladığında kalan son elmalı turta da gitmişti. 

Davina hafifçe öne eğildi. Uzun saçları, öğrencilerin çoktan kirlettiği masaya değiyordu ama umurunda değildi.

"Quidditch antremanına on dakika önce gel. O zaman anlatayım." dedi ve içten bir şekilde gülümsedi. Harry bu gülümseyi küs oldukları zaman da görmüştü ama bir haftadır kendisine gülümsenmediği için yıllardır görmüyormuş gibi hissetti ve ve ne kadar özlediğini hatırladı Davina'yı. 

Davina gülümsemesini silmeden geri çekildi ve kalkmaya hazırlandı. "Ben Bitkibilim'e gidiyorum, orada buluşuruz." dedi ve yavaşça dönerek Ortak Salon'un büyük ve görkemli kapılarına doğru ilerlemeye başladı. Harry onun gidişini izlerken kafasına sanki O'na "Sersemlet" yapmışlar gibi hissettiren bir şimşek çaktı.