Cumartesi günü gelmişti. Boran ve ailesi bugün geleceklerdi. Sabah erkenden kalktım. Kahvaltımı yaptıktan sonra. Hemen işlere koyuldum evi toparladıktan sonra pınarın da yardımıyla yemekleri hazırladık. Şimdi ise üstümü giyiniyordum. Kot pantalonumu ve t- shirtümü giydim. Saçlarımı ve hafif makyajımı yaptım.
Kapı çalma sesiyle kapıya doğru ilerledim. Derin bir nefes aldım ve kapıyı açtım.
Hoşgeldiniz diyip annesini ve babasını içeriye davet ettim. Annesi bana hiç beklemediğim anda sarıldı bende mutlulukla karşılık verdim.
Kaynanam beni sevdi galiba.
Birlikte masaya oturduk. Yemeklerimizi yemeye koyulduk.
Ee miray sen tek mi yaşıyorsun ailen nerde?dedi. Nermin teyze.
Bende ev arkadaşım pınar var onunla yaşıyorum ailemi bir kazada kaybettim diye cevapladım.
Bana başıyla onay verdi.
Beklemediğimiz soru Ali amcadan geldi.
Ee çocuklar düğün ne zaman?
Yediğim yemek kursağımda kalmış kırmızı suratımla borana baktım.
Baba ne düğünü daha erken ayrıca niye utandırıyorsun mirayı dedi.
Canım benim ya beni düşünüyor.
Şaka yaptım oğlum erken ama miray kızımı kaçırma derim dedi.
Gülümsemeyle karşılık verdim.
Tatlıları getirmeye gidiyordum ki boran da bana yardım etmek istediğini söyledi ve peşimden geldi.
Bak gördün mü korktuğun gibi olmadı dedi.
Evet ya çok korkmuştum ama çok sevdim aileni dedi.
Emin ol onlarda seni sevmişlerdir dedi. Gülümsedim.
Ama ben daha çok seviyorum diyip dudağıma bir buse kondurdu.
Ya boran napıyorsun ailen burda! Hadi gidelim artık diyip tatlıları elime alıp salona geçtim ve tatlıları ikram ettim.
Artık geç oldu biz de kalkalım Ali dedi nermin teyze.
Oda onaylayıp kapıya doğru yöneldiler.
Onlar ilerlerken boran bana kaçamak bir şekilde sarıldı. Bende ona sarıldım. Iyi geceler ay parçam dedi ve arabasına doğru ilerledi. Brnde ona el sallayıp kapımı kapattım. İşlerimi de halletikten sonra uykunun kollarına bıraktım kendimi.
