BELLAMY
Clarke yanımdan gittikten sonra bunların hepsinin gerçek olup olmadığını sorguluyordum.
~~~
Biraz uyuduktan sonra yine Clarke'ı düşünmeye başladım. Daha önce bu tarz şeyler yaşamadığım için doğal olarak tuhaf geliyordu. Yaşadıklarım tek geceden ibaretti.
Clarke'a bakmaya gidecekken o içeri girmişti bile. İçeri ciddi,sinirli ve biraz mutsuz yüz ifadesiyle girmişti. Onun neden böyle olduğunu merak ediyordum.
Benim de gülümsemem onun o ifadesinde kaybolmuştu.
"Clarke iyi misin? Bir şey mi oldu?"
"Bellamy sana iyi olduğumu söylemek isterdim ama biraz sinirliyim."
"Ne oldu?"
"Finn."
"O pislik yine ne yaptı?"
"Benden yine eskisi gibi olmamızı bekliyor.Ben onu unutmaya çalışırken o zorluyor bu durumu."
"Beraber olmanızı bu dünyada göremez."
Küçük bir tebessüm olmuştu.
Elini tuttum. Yüzüne gelen saçlarını kulağının arkasına attım.
Yeşil gözleri beni almıştı yine. Ona bakmak beni benden alıyordu. Asla bu gözlerden vazgeçmek istemiyordum.
Clarke'a daha da yaklaştım ve dudaklarını öptüm. Bana karşılık veriyordu.
Ellerini saçlarımda gezdiriyordu.
Öpüşlerimiz daha da sertleşmeye başlamıştı ki Clarke geri çekildi.
"Bellamy dışarıdan sesler geliyor."
Ayağa kalktı. Ben de onun yardımıyla yavaş bir şekilde kalkmayı başarmıştım. Dışarı çıktık. Herkes bir yere toplanmış bağırıyorlardı.Kalabalığın olduğu yere gittim ve gözlerime inanamadım. Kamptan birisine -muhtemelen dünyalılar- vahşice bir şey yapmışlardı. Gövdesine çakıyla derin bir şekilde " SAVAŞ ZAMANI" yazmışlardı. Bu vahşiliğin de ötesinde bir şeydi. Clarke hemen yanına gitti. Nabzını kontrol etti. Bana bakarak kafa salladı. Ne olduğunu anlamıştım. O ölmüştü.
Bu vahşice olayı gören kamptakiler bazıları korkuyor bazıları ise isyan ve savaş yapılması gerektiğini savunuyordu. Bu olaydan sonra savaş olacağı kesinlenmişti. İki taraf için de.
Umarım beğenmişsinizdir. Düşüncelerinizi yazarsanız sevinirim. Oylamayı da unutmayın 🖤
