CLARKE
O vahşice olaydan sonra düşüncelerim ve korkularım ile birlikte çadırıma gitmiştim.
Bellamy de bana çadırına girmeden önce gözlerimiz buluşmuştu. Bu sefer gözlerinde çaresiz ve korku hissediliyordu.Bu beni az da olsa güvensiz hissettirmişti. Bellamy ile olduğum sürece sanki önümde görünmez bir kalkan vardı. Bir dakika.
Bellamy ile sevgili olalı büyük bir zaman olmamıştı ve ben neden hemen böyle davrandığımı yeni yeni kavradım. Bellamy olmadan da hayatı sürdürebilirdim , sürdürmüştüm. Ama o bir Blake' di. Ne kadar kendime güvensem de bu konuda yenik düşüyordum.
Uzun ve ciddi bir şekilde kamptakilerle toplanırsak bizim lehimize , mantıklı kararlar vereceğimize eminim.
Kendimi çok yorgun hissediyordum. Sanki bütün bedenim ölmüş , ruhum ölmemiş gibiydi.
~~~
Dünyada geçen her günümde annemi ve onu hatırladığımda da babamı nasıl ve neden infaz ettiği zihnimi işgal ediyordu. Günler geçtikçe anneme olan kızgınlığım artıyordu. Neden yapmıştı bunu neden babamı sevdiği halde ,ben öyle biliyordum, neden böyle bir fikir aklından geçsin ki ?
Düşüncelerim çoğunlukla bundan ibaret olsa da bunları düşünmemem lazımdı. Annemi düşünmüyordum aslında. O babamı infaz etmek için Jaha'a bizzat kendisi hiç beni , babamı düşünmeden sanki en çok kendi halkını düşünüyor gibi söylemişti. Özlem , sevgi , mutluluk .. bunların hepsini annem, öğrendiğim anda bir salise bile geçmeden hepsini unutturmuştu zaten.
Bu düşüncelerim ve yorgunluğum uykumu getirecek sebeblerdendi bir de yaşanan vahşi olay .
~~~
Sabah gözümü açtığımda bütün yorgunluğumu hala bedenimde hissetmemle gözlerimi açmıştım. Zaten dışardan herkesin bu konuyu konuşması kargaşaya sebeb olmuştu.
"Aç kalacağız."
korkusu değil "Daha Aç kalmadan yaşayabilecek miyiz ?" korkusu oluşmuştu.
Dışarı çıktım. Su içmeye giderken Monty'nin bana doğru geliyordu.
"Clarke toplantı yapmaya karar verdik. Seni de bulduğuma göre sadece Bellamy kaldı. Onu sabahtan beri arıyorum ama görmedim senin nerde olduğuna dair bir fikrin var mı ?"
Bellamy ortalıklarda yoktu hemde bu olaylardan sonra. Bu gerçekten tuhaftı. Monty sorarken hem endişe hem de imalı bir bakış atmıştı. Ne demek istediğini anlamıştım. Onu kafama takmıyordum. Şu an tek düşündüğüm şey Bellamy'in nerede olduğu ve başına bir şey gelmemiş olmasıydı.
"Kamp yerinin her tarafına baktın mı ?"
"Evet, baktım ama yoktu.
Yarası var. O kadar uzağa gidemez diye düşündüm ve sana sormaya geldim."
Endişenlemeye ve korkmaya başlamıştım. Sakinliğimi korumaya çalışıyordum.
"Hiç kimsenin haberi yoksa neden ormana aramaya gitmiyorsunuz ?" Sesim daha sert çıkmıştı.
Daha fazla dayanamadan ormana doğru koşmaya başlamıştım ki Monty kolumdan tuttu.
"Biz de geliyoruz"
Yardıma ihtiyaç vardı. Bellamy ile yıldızları seyrettiğimiz yer aklıma geldi. Monty ve diğerlerini beni takip etmesini söyledim. Koşmaya başlamıştık.Hem koşup hem de olabildiğince bağırmaya çalışıyordum. Birden önüme çıkan şey donup kalmama neden olmuştu.
Umarım beğenmişsinizdir. Oylamayı ve yorum atarsanız sevinirim 🖤
