เเก๊งงง!!!~
ตู้มม!!
"เชี้ย!!"
"เห้ยยย!"
"ชิบหายเเล้วมึง!"
ไม่ต้องตกใจไปหรอกครับเสียงที่มันดังเเก๊งนะคือเสียงที่ลูกบอลมันอัดเข้าขอบประตูโกส่วนเสียงที่ตามมานะคือลูกบอลมันกระทบเข้าที่หัวผมเต็มๆเเล้วเด้งไปโดนเเก้วโค้กจนมันกระเด็นใส่ผมนอกจากจะเจ็บเเล้วยังจะเปียกอีก เเม่งเอ้ยมันวันไรวะเนี่ย
ส่วนเสียงคนพูดคำเเรกคือไอ้อ้นที่มันเสือกกระโดดออกทัน ร้องขึ้นมา
เสียงที่สองคือไอ้เดฟที่มันเดินมาเห็นเหตุการณ์พอดี
เเละเสียงสุดท้ายผมคิดว่าน่าจะเป็นเสียงของคนที่อยู่ในกลุ่มที่เตะบอลกันอยู่
"เอ่อ พอดีว่ามันไปผิดทางนิดหน่อยน้องคงไม่เป็นไรมากหรอกน้อ งั้นพี่ขอบอลละนะ"
มีพี่คนนึงวิ่งมาทางผมเเละพูดออกมาเเบบไม่มีความรู้สึกผิดเลยซักนิด เเถมยังหน้าด้านมาขอบอลคืนอีก นี่สาบานว่าไม่เห็นจริงๆว่าผมตัวเปียกอะ
"มันง่ายไปมั้ง สาบานทีเถอะว่าไม่เห็นจริงๆ"
พอผมพูดจบพี่เเกก็ทำหน้าหงอย
"เอ่อ พี่ว่าพี่ไม่เห็นนะ เเล้วมันอะไรหรอ?"
คนตรงหน้าพูดขึ้น
"อ้าว!! นี่ตาบอดหรือลืมเอามาว่ะ เห็นมั้ยว่ากูเปียก!!"
ผมขึ้นเสียงใส่
"เห้ยน้องพี่ว่าคุยกันดีๆ. ดีกว่ามั้ย"
มีพี่กลุ่มนึงวิ่งมาทางผมเเล้วพูด
"เอ่อนั่นสิ เเล้วน้องเปียกได้ไงหรอ"
คนเเรกพูดขึ้นทำให้ผมนี่เส้นกระตุกเลย
"ไม่ทราบว่าโว่หรือโง่กันเเน่วะ"
ผมกระชากคอเสื้อคนที่วิ่งมาเก็บบอลใ
"เห้ยๆๆๆ. มึงๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยการ ใจเย็นๆๆๆ"
ไอ้เดฟวิ่งมากระชากผมออกเเละมันกับไอ้อ้นก็จัดการหิ้วปีกผมวิ่ง
YOU ARE READING
เด็กช่าง
Horrorอาร์ท ผู้เป็นลูกชายคนเล็กของตะกูลมาเฟียที่มีอิทธิพลมากมายทั้งในเเละนอกประเทศ ทั้งคนใหญ่คนโตต่างก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย เเละเขาก็เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆใครๆก็รู้จักทั้งชายเเละหญิงเขาคิดอย่างนั้นนะ เพราะไม่ว่าจะเดินไปไหนมาไหนต่างก็มีเเต่คนสนใจเค้า เเต่เ...
