Sokağa çıkmamız gerekti, laboratuarda daha fazla duramazdık, ne yeterli mühimmat bulabilirdik, ne de yeterli yiyeceğimiz vardı, Hang bizim için en iyisinin biraz mühimmat ve silah olacağını düşündü, midemiz kazınmasına rağmen umursamıyorduk, caddenin sonunda bir polis karakolu vardı ve orada yeterince güvende olacağımızı düşündük.
Sorun şuydu, caddenin üstü o mahluklarla doluydu, Hang'e dönüp "Binaların içlerinden geçerek gitmeliyiz, evlerde de o mahluklardan olabilir fakat daha azdır" dedim, beni şaşırtmayarak bana hak verdi, laboratuar bahçesinin kapısıyla en yakın binanın arası 40 metreydi, oradan sessizce geçmeliydik, Hang'e yavaşça gitmesini işaret ettim, bende pantolonumun cebinden mendilimi çıkartıp terimi sildim, bahçe duvarının üstünden caddeye bıraktım, tüm yaratıklar oraya doğru gitmeye başladı, işte fırsat buydu, sessizce ilk binaya girdim, Hang'in "Koş" komutuyla irkildim ve gittiğimde bir tanesiyle yerde boğuşuyordu, onu nasıl öldüreceğimi bilmiyordum, Hang bana "Boynuna tekme at!" dedi, boynuna vurduğum ilk tekmede kafası koparak Hang'in üzerine düşmüştü, kan dolaşımı olmadığı için temiz bir ölümdü, olayın şokunu atlattıktan sonra içinde bulunduğumuz binanın eski bir dostumuza ait olduğunu fark ettik, Lich, o emekli bir polisti, evinde mutlaka bir silah vardır düşüncesiyle dairesine çıktık, kapıyı sessizce açtık, gördüğümüz manzara bizi şok etmişti, Lich artık ölmüştü ve bir "Soluk" olmuştu, artık onlara öyle diyorduk çünkü kan dolaşımı olmadığı için tenleri bembeyazdı, eski dostumuz üstümüze doğru geliyordu, Hang onu ittirdi ve yere düşürdü, sonra dostumuzun 2002 yılında kazandığı plaketle başını ezdi, çok soğukkanlı bir tavırla çekmeceden silahı alıp "Gidelim buradan" dedi.
Polis merkezine 3 bina kalmıştı, biri posta ofisiydi ve orda hiç Soluk yoktu, kapılar kapalı ve camların önüne tahtalar konmuştu, oraya doğru ilerledik.
