Always Love You

Chapter 3 : Bryan

Marie's POV

Umalis na kami sa Cafeteria at pumunta sa classroom pero hindi pa kami nakakapunta ay may naka bangga na sa aking lalaki at dahil dun nahulog ang mga libro ko.

Agad ko naman pinulot ang mga nahulog sa sahig.

Nang tulongan ako ng lalaki pulotin ang mga nakakalat sa sahig.Biglang nalang may naramdaman akong may nakahawak sa kamay ko.Ewan ko ba pero para bang tumigil ang oras.Nang unti-unti kong enangat ang aking ulo at nakita ko ang mala-anghel niyang mukha.

"Okay ka lang ba?" Tanong ng lalaki.

"Ah....Eh" nauutal kong sabi na hindi alam ang sasabihin dahil natigilan ako nang tinignan ko ang kanyang mukha.

He's sooooo perfect.Na sa kanya na ang lahat-lahat ang hinahanap ng lahat ng babae sa lalaki.Matangkad,Maganda ang mga mata,Maputi,Gwapo,Mabait na para bang Prince Charming na handa isugal ang lahat para sa kanyang minamahal kahit buhay niya pa kapalit.

"Okay lang ako." Ang sabi ko.

"Sorry talaga ha" ang sabi niya.

Sabay abot sa akin ng salamin ko.
Hindi ko pala napansin na nalalaglag ang salamin ko.

Isinuot ko naman ang salamin at tumayo.Tumayo din ang lalaki at inalayan ako sa pagtayo.

" Ah wala yun,okay naman ako eh." Sabi ko.

" Ako nga pala si Bryan Kianne Mendoza." Pagpapakilala dalawa.

"Ako naman pala si Marie Dizon". pagpapakilala ko naman.

Ang ganda ng mga mata niya na mala-angel.Hindi ko namalayan na matagal na ang pagkatitig ko sa kanya.Hanggang sa nagtagpo ang mga landas ng aming mga mata.

"Ehem" pagbasag ni Maze ng katahimikan na nabubuo sa aming tatlo.

"ah. eh salamat pala ha dahil tinulongan mo ako sa mga gamit ko." sabi ko sa kanya.

"ah wala yun.ano kaba ako din naman ang may kasalanan kung nahulog ang mga gamit mo lalong-lalo na ang salamin muntik na yata mabasag eh." sabi niya.

"ah wala yon.okay lang naman eh hindi naman nasira." sabi ko.

"Friends na tayo ha?!." masaya niyang sabi.

WHAT! Hell no.

friends agad oo gwapo sya pero friends agad eh nabangga niya lang ako friends na agad kami.

"ah o-oo" napalitan kong sagot.

Bakit ganon hindi ko magawang humidi sa kanya.Kung sa bagay kaibigan lang naman eh.Wala naman sigurong mawawala,diba?!.

"Sige mauna na ako may klase pa kasi ako at kailangan ko ng umalis.Sya nga pala ito ang number ko tawagan mo ako ha at magkita na lang tayo pagkatapos ng klase mo.Ang number ko nalang dahil alam ko naman nagmamadali ka rin at para mas mabilis ay yung calling card ko nalang ." sabay abot ng calling card niya.

WHAT!!! NO WAY
Bakit ko pa sya tatawagan
at talagang magkikita pa kami ano ko sya boyfriend no way. Pero bakit ganon hindi ko syang kayang makita malungkot dahil alam ko naman na malulungkot sya kapag sinabi ko sa kanya na ayaw kung magkipagkaibigan at lalong-lalo na magkikita pa kami at ako pa talaga ang tatawag ah.

"Ah sige tatawagan na lang kita at magkita nalang tayo.May klase pa kasi kami kailangan na naming umalis." sabay turo kai Maze.

"Sige,Bye.See you later."masayang sagot niya.

"Sige bye." walang gana na sabi ko.

Saka Tumalikod na at naglakad palayo patungong classroom namin.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: sorry maliit lang ang chapter na to.

Sana matuwa kayo kahit maliit ang UD at medyo matagal kasi busy sa school.