SEN EVE DÖNÜNCE

Bölüm 2 : Sessizlik

    Atalay'ın yanında otururken bir kez daha nefes aldım . Bir eli saçlarımda geziniyor diğer eli bilgisayar tuşlarında geziyordu . Göğsündeki kafamı kaldırıp yüzüne baktım .  Gözleri bilgisayar ekranına dikkatle bakıyordu .  Bir an bakışları bana kaysa da tekrar bilgisayara odaklandı .  "Çok yakışıklıyım değil mi ?"

   Her zamanki egoist tavırları hoşuma gidiyordu .  "Ya evet öyle .  Ama sadece bu nimetten ben faydalanabilirim " kıvrılan dudakları öpme isteğini içimde canlanırsa da kendimi tuttum . 

   "Benim ufak kızım beni sahiplenmeye mi başlamış .  " dalga geçercesine konuşuyordu . 
"Hı hı " diyerek kafamı salladım . 

    Elindeki bilgisayarı koltuğa bıraktı ve boşta kalan elini belime sardı .  Dokunduğu yerler alev alsa da savrulan saçlarım yüzünü gıdıklamıştı . Sarı saçlarımı yüzünden çekti   "Bir gün saçlarını kökünden kesip saklayacağım . "

   Kahkaha atarken elimdeki beli daha da sıklaştı .  "Maden kökünden keseceksin niye saklıyorsun .  Ya da neden saçımı kesiyorsun be dengesiz adam . "

   "Kokusunu ve rengini seviyorum"  Saçlarımın rengini sevmezdim . Bizi  bırakıp giden annemin de saç rengi böyleydi .  Bana onu hatırlatıyordu .  "Ben sevmiyorum .  Saçlarımın rengini yani . "

    Burnunu saçlarıma daldırıp sert bir soluk çekti . "Saçlarını böyle seviyorum . " Bir soluk daha çekerken mest olmuş bir şekilde gözlerine baktım .

  ●●●

  Aynanın karşısında kahverengi saçlarımı  tarıyordum. Zihnime düşen anılar beni başka zamanlara götürüyordu .   Kapım yavaşça açılırken abim ve Nil el ele içeri girdiler . Uzun zamandır sevgililerdi. 

   "Tatlım naber ?" Nil yanıma gelip kocaman sarıldı.  Dün gece eve kadar gelmiş beni banyoya sokup dizlerime pansuman yapmıştı .  Aslında buna gerek yoktu ama Nil yine laf dinlememişti .   "İyi ne olabilir ki . "