SEN EVE DÖNÜNCE

Bölüm 1 :TANIDIK BEDENLER

   Kulaklarım  uğulduyor insanlar hızlı hızlı hareket ediyorlardı .  Kargaşa üzerime sinmiş  toz bulutlarını eliyle itmek şöyle dursun bedenimi ele geçiriyordu .  Ayakkabılarım zeminde şuh sesler çıkarırken kendimi hazır hissettim .  Buna ben bile inanmazken boğucu binadan çıktım .  İnsanlar birbirlerine sarılıyor veya ağlıyorlardı.  Havaalanlarını hiç sevmezdim . Vedaları anımsatırdı çoğu kez .

  Hala kapalı olan telefonumun tuşuna basarak açtım . Heyecandan dolayı sürekli terleyen ellerimi pantolonuma sürüyordum . Esen  hafif rüzgar beni başka dünyalara götürse de gerçekler sır perdesi  gibi aralanıp üşüşüyorlardı . Açılan telefonumu avcumda bir tur daha döndürüp ezbere bildiğim numaraları tuşladım .  Ellerim titriyor bir yandan bu yaptığımı çok çılgınca bulsamda bir yandan da içimi burkan özlem cesaretimi su yüzüne çıkartıyordu. 

  "Alo . Abicim nasılsın ?" . Özlediğim ses ta kalbime kadar işlerken hemen geldiğimi bilmesini  istiyordum . "Döndüm ben " . Bir çırpıda çıkmıştı ağzımdan sözler .  Hızını arttıran rüzgar bıçak gibi saplanıyordu etime. 

   Uzun süren sessizliğin ardından telefonum ucundan bir ses geldi ama anlamadım .  "Hey ben kime diyorum kızım .  Ne yaptın sen nasıl geri dönersin ? Canına mı susadın ?" Abim hem bağırıyor hem de arada savurduğu küfürle bardakları parçalıyordu .  Gelmem hayatımın en büyük hatası olsa da gelmiştim işte . 

   "Şu an hangi cehennemdesin?" Ne kadar öfkelense de beni umursamadan duramıyordu .  "Havaalanında .  " . Kapanan telefonla birlikte elimdeki valizi çekerek bir banka oturdum .  Dakikalar ilerlerken yaptığımın yanlış olduğunu haykıran beynim bir yanda ama duygularıma yenik düşen kalbim bir yanda içinde savaşırken bir anda kalbim galip gelmiş ve ilk uçağa atlayıp  buraya gelmiştim .  Her şeyin başladığı  yere .

   Büyülü diyarımda önceden her şey çok güzeldi.  Ta ki okula gelen yeni çocuğa kadar .  Daha ilk andan itibaren göğsümü delip geçen kokusu hala içimde bir yerlerde açığa çıkmayı bekliyordu .  Adının geçtiği her cümle beni heyecenlandırıyordu.  Geceleri uykularımı bölen rüyalarımda bile vardı.  Orada bir yerdeydi .  Ama sonra büyü kayboldu .

   Etrafımı sarmalayan ateş beni bir çembere aldı .  Ama içimdeki o çember artık daralıyordu . 

    Gelen korna sesi ile düşüncelerim birbirine girerken sinirle arabadan inen abimi görmek beni mutlu etmişti . Oturduğum yerden kalktım ve titreyen parmaklarımla valizi tuttum .  Adımlarım sıklaşırken düzensiz nefeslerim havaya karışıyordu .  "Hey ... buradayım .  "

  Sinirle bana dönen bir çift göz yanıma geldi . Önünde dikilirken kollarım boynuna sarıldı .  "Seni özledim .  " bir süre tepkisiz kalsa da belime dolanan eller bana unuttuğum o güven duygusunu tekrar aşıladı .  "Ben de seni . Sana şu an çok kızgınım.  Bunu tahmin edebiliyorsundur değil mi ?"

  "Abi ben neden böyle bir şey yaptım bilmiyorum ama artık duramıyordum orada . İçim içimi yiyordu . " afallasa da bir şey demedi

  "Hadi eve gidelim . Dinlen biraz sonra da uzun bir konuşma yapacağız .  "  içime dolan huzurla başımı salladım.  Elimdeki valizi alan abim bir şeyler mırıldanıp arabanın bagajina yerleştirdi .  Arabaya bindiğinde tenime değen rüzgar artık kaybolmuştu .  "Görmeyeli değişmiş  buralar abi ha ne dersin ?" . Sıkıntılı bir nefes veren abim arabayı çalıştırdı .  " Evet . Çoğu şey değişti .  Ama artık yer yerinden oynayacak . " hala bana laf sokuyordu . "Bak biliyorum abi buraya dönmek mantıksız bir durum . Ama ben mantıklı biri değilim ki . Döndüm işte .  Ayrıca benim dönmemden sonra her şeyin değişeceğini biliyorum.  En azında görebiliyorum .  " elim saçlarıma dalarken sıkıntılı bir nefes verdim.  "Ama en çok da sen değişmişsin .  Geldim ediyorum bak atlattım artık.  Ama bana dönüp bir bakmadın bile . " bana dönen buz gibi bakışlar bir an ürkütse de konuşmaya devam ettim .  "Korkuyorsun demi ondan ? Hala ödün kopuyor . Beni görünce vereceği tepki seni ürkütüyor .  " . Abim sinirle direksiyona vururken bağırmaya başladı .  " Bir bok bildiğin yok be senin . Anca kendi dünyanda gez . Kendi ağzınla söylemedin mi en çok da sen değişmişsin diye . Değiştim ben sen bile tanıyamazsın beni . O heriften de korkmuyorum . Ama dediğim gibi büyük tepki verecek dönmene . Şimdi sesini kes ve eve gitmeyi bekle . " oturduğum koltuğa sinerken bakışlarım camdan dışarıya kaydı .  Birbiri ardına gelen silik ağaçlar yol boyu uzanıp giderken . Beynimin derinliklerindeki anılar filizlenmeye başladı .