'Die durft,' gromt Lisa als ik haar de volgende ochtend over Jespers telefoontje vertel. 'Wat een loser.'
Ja, dat is hij.
Een loser.
Een vreemdgaande, egoïstische loser.
'Hé, kijk, daar is Nathan,' zegt Lisa dan.
Ik volg haar vinger en zie de nieuwe jongen het schoolplein oplopen.
Hij is écht knap.
Snel kijk ik weg.
Niet bij hem in de buurt komen, zeg ik tegen mezelf.
Dat komt niet goed.
