Wat een dag.
Meteen na de eerste les kwamen de meiden al op me af. Honderden vragen stelden ze.
Hoe oud ben je?
Waar kom je vandaan?
Heb je broers en zussen?
Ben je single?
Het leek wel een verhoor.
Ik zucht diep en zet mijn fiets voor mijn huis op slot. Ik weet dat mijn moeder zegt dat dat eigenlijk niet nodig is, omdat we niet meer in Amsterdam wonen, maar toch.
Veiligheid voor alles.
Zou Eva dat ook denken?
Want zo heette ze.
Eva.
Het meisje dat misschien mijn 'Liefde op het eerste gezicht' kon zijn.
Als ze dat zou willen.
Ik kan in ieder geval niet meer stoppen met aan haar denken.
Niet dat we ook maar een woord hebben gewisseld.
