Öncelikle merhaba.
Ben kaderin oyununa yenik düşmüş ve bir o kadar da kazanmış olan kız,Yui.
Artık pes etme aşamasına gelmişti kalbim..
Ama içimde bir ışık,bu umudun göstergesi!
Babamın beni bu karmaşık duruma sokmasından biraz önceydi,ben odamda günlük derslerimi yapıyordum.
Annemin ben daha doğmadan öldüğünü biliyordum..
Babam ise neredeyse hep dışarda.
Ben ise evde tekim.
Bazı geceler hariç.
Yeniay zamanı babam illaki gelir.
Bir okul günüydü.
Tenefüse kızlar benden önce çıkmışlardı.
Hiç beni önemsemezlerdi..Neredeyse hep tek takılırdım.
Bende tek başıma koridorda gezmeye başladım.
Bilinçsizce yürürken bir yere geldim.
Yemek kulübüydü.
İçeri girdim.
O sırada yalnız olmadığımı anladım.
Kesinlikle,yalnız değildim.
Ama arkamı döndüğümde ise yalnızca duvar vardı.
Duvar....?
Ama biri olduğuna emindim!
Kulüpten çıktım.
Yürürken birinin beni izlediğini fark ettim.
Yavaşça sağıma baktım.
İki çift sarı göz bana bakıyordu.
Adeta gözlerini kırpmıyordu.
Bende şaşkınca ona bakarken birden kayboldu.
Bense irkilerek ordan uzaklaştım.
Kulaklarımdaki melodi bana eşlik ediyordu.
"Üzüntüyü ve onun verdiği sonsuz acıyı iliklerine kadar hissedeceksin..."
Tanımadığım bir erkeğin sesiydi.
Yani,henüz tanımadığım.
Yui Komori
#KomoriYui
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Diabolik Lovers: Bloody Wedding Dress
Fanfiction† Bana, yakamadığım bir ateşte yanmak gibi çaresiz hissettiriyorsun. Ne kadar kurtulmak istesem de, bedenim beni senin ateşine daha çok çekiyor. Ve ben sonsuz acıya daha çok sahip oluyorum... †
