Μετά απο κάποια δευτερόλεπτα μέσα στο άρωμα της, τραβήχτηκα και κοίταξα γύρω μου.^Τι έπαθες;^ είπε σαστισμένη.
^Δεν θέλω να μας περάσουν για ψυχασθενείς..^
^Ψυχασθενείς;^
^Ξέρεις...για...^
Αναστέναξε.
^Για λεσβίες εννοείς.^
^Μην φωνάζεις!^ την μάλωσα.
^Μα δεν φώναξα^ γέλασε.
^Δεν πρέπει να ακου-^
^Τι; Τώρα δεν επιτρέπεται και να αγκαλιαζόμαστε; Και στο κάτω κάτω τι μας νοιάζει τι κάνει ο άλλος στην ζωη του;^
^Τους υποστηρίζεις Έμμα;^
^Ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να έχει ελευθερία στην αγάπη και στον έρωτα. Πως εσύ έχεις ευκαιρία να αγαπήσεις οποίο αγόρι θελεις;^
^Δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι φυσιολογικό.^
^Απο ποτέ ορίζεις εσύ τι είναι φυσιολογικό και τι όχι;^
^Είναι αρρώστια. Τέλος.^
^Σε έκαναν ίδια με τα μούτρα τους.^
^Για ποιούς λες;^
^Για τους περισσότερους^
^Πάντα έτσι ημου-^
^Όχι, ήσουν διαφορετική. Για αυτο σε συμπάθησα εξ αλλού. ^
^ Τώρα δηλαδή δεν με συμπαθείς; ^
^ Καλά γάμα το. ^
Είπε και μου έκανε νόημα να ξεκινήσουμε.
_________________________________________

BINABASA MO ANG
ΜΕΙΝΕ (girlxgirl)
Short Story^Σε παρακαλώ Χάρπερ. Σε παρακαλώ μείνε.^ ^Δεν γίνεται Έμμα. Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι άρρωστο.^ ^Άρρωστο; Μιλάς εσύ ή ο πατέρας σου;^ Πήρα μια βαθιά ανάσα και καθάρισα τον λαιμό μου σε μια προσπάθεια να κρύψω την θλίψη μου. Το δάκρυ στο μάγουλο...