Άρπαξα τα κλειδιά μου και τα πέταξα μέσα στην τσάντα. Η ώρα ηταν 8.07 και ήξερα πως στην Έμμα δεν θα άρεσε που άργησα. Με περίμενε στο στέκι μας, στην σκιά ενός πλατανιού, για να πάμε μαζί σχολείο.
^Χάρπερρ!!^ η φωνή της μητέρας μου αντίχοισε σε ολο το σπίτι.
^Έρχομαι μητέρα, έρχομαι^ είπα κάνοντας την προσευχή μου να μην αρχίσει να μου φωναζει πάλι.
Κατέβηκα με τόση φόρα τις σκάλες που σκόνταψα στο προτελευταίο σκαλί.
^Σιγά! Μην σκοτωθείς κιόλας!^
^Βιάζομαι.^
^Το ξέρω αυτό. Ώρα είναι αυτή να σηκωθείς; Ούτε πρωινό έφαγες!^
^Συγνώμη απλα ημουν πολυ κουρασμένη χθες...^
^Ελπίζω να οφείλεται στο διάβασμα!^
Είπε καθώς μου έφτιαχνε τον γιακά της στολής μου.
^Σε λίγες μέρες αξιολογήστε ...^
^Δεν θα σε απογοητεύσω, αλλά στα αλήθεια πρέπει να φύγω ^
^Καλά. Αναρωτιέμαι πως αυτο το κορίτσι συνεχίζει να κάνει παρέα μαζί σου τόσο ανοργάνωτη που είσαι^
^Αχά και εγώ.^
Είπα στα γρήγορα και έτρεξα προς την πόρτα.
^Μην τρέχεις!^
Άκουσα την μητέρα μου να φωνάζει πίσω μου.
_________________________________________
STAI LEGGENDO
ΜΕΙΝΕ (girlxgirl)
Storie brevi^Σε παρακαλώ Χάρπερ. Σε παρακαλώ μείνε.^ ^Δεν γίνεται Έμμα. Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι άρρωστο.^ ^Άρρωστο; Μιλάς εσύ ή ο πατέρας σου;^ Πήρα μια βαθιά ανάσα και καθάρισα τον λαιμό μου σε μια προσπάθεια να κρύψω την θλίψη μου. Το δάκρυ στο μάγουλο...
