SENSİZKEN SENİNLE | 2.BÖLÜM
Z:Anne Barış?
D:..Sakin ol anneciğim neyden bahsediyorsun ?
Z:Anne bilmiyorum,hatırlamıyorum gerçekten hatırlamıyorum
Zeynep konuşurken ağlıyordur.Demet onu salona götürür.Sakinleştirir onu.
D:Zeynep sen uyurken Ceyda Hanımla konuştuk akşam gelecek kızım tamam mı?Onunla sohbet et,konuş rahatla tamam mı bitanem.Zeynep sakinleşir ve tamam anlamında başını sallar ve akşamın gelmesini salonda elinde kahvesi düşünürek bekler.Aklından sürekli geçirir Barış..Barış.. dayanamaz artık.Birşey hatırlamaya çalışıyor ama başarız oluyordu.Sıkılıp televizyonu açtı kanallarda gezinirken İstanbul'u gezdiren bir programa rastlar ve umursamazca izlemeye başlar.Kahvesinden yudumlarken boğazı görüntüleyen program dikkatini çeker.Ona bişeyler çağrıştırıyordur ama hatırlamayıyordur.Aniden koltuktan kalkar ve annesinin yanına çıkar.
Z:Anne ne oldu bu bir senede söyle bana anlat.
D:Zeynep sakin ol annem.
Z:Anne sakin olamam.Bişey eksik.Çok büyük bişey hemde.Anlıyor musun?Benim bir yere gitmem gerek.Beni bekliyor.
D:Kızım sakin ol lütfen.Bak son bir sene hiç birşey olmadı.Sen yine okulunu okuyordun.Hayatımızda hiç bişey değişmemişti.İyisin,iyiyiz.
Z:Anne iyi filan değiliz.Anne Barış kimdi söyle.
D:Zeyep annem Barış diye biri yok.Öyle biri yok.
Zeynep'in aklındaki soru işaretlerine yeterli cevaplar değildi bunlar.Eksiklik,noksanlık vardı bi yerde ama nerde.
AKŞAM
Ceyda Hanım~psikolog~:Zeynep ne hissediyorsun anlat bana biraz ya da şöyle sorayım nasıl hissediyorsun?
Z:Eksik hissediyorum.Geç kalmış hissediyorum.Benim gitmem gerek,yetişmem gerek.
C:Nereye?
Z:Bilmiyorum.
C:Zeynep kaç yaşındasın?
Z:21 yaşındayım
C:Hangi aydayız?
Z:Bana neden bunları soruyorsunuz?
C:Kazadan sonra hastahanede yaşadıkların,hayat mücadelen hepsi çok zor şeylerdi.Şimdi izin verde sorularımı sorayım.Kaza günü üstünde ne vardı?
Z:..
C:Hatırlamıyor musun?
Z:Beyaz şortum ve üstüm vardı.Üstüm siyahtı.
C:Peki kaza nerde oldu?
Z:İstanbulda oldu.Tam hatırlayamıyorum ama İstanbuldu eminim.
C:Zeynep bugünlük bu kadar yeterli
2 HAFTA SONRA
Zeynep'in günlüğü
"Ceyda hanımla terapilerim devam ediyor.Hergün iyiye gidiyorum.Bunu hissediyorum ve artık umursamıyorum.O bir sene içinde ne olup bittiğini umursamıyorum.Eski hayatıma döndüm.Her akşam bizimkilerleyiz.Yarın akşam İstanbul'a gidiyoruz.Ankara çok güzel ama bu sıcak günlerde burası hiç çekilmiyor cidden..."
İstanbul
Night/otelin gece klubü
Bar sandalyesinde oturuyordum.Baya saat geçti.Uyumak istemiyordum çünkü ben ne kadar iyiyim desemde o kahrolası rüyaları görüyordum.Her gece uykumdan sıçrayarak kalkıyorum.Bunun nedenini çok merak etsemde bilmiyorum.Yanıma uzun boylu,turuncuya kaçık renkli saçlı yeşil gözlü bir çocuk oturdu.
X:Selam
Z:Merhaba
X:Ben Kerem
Z:Zeynep
K:Sana bişey ısmarlıyayım diyeceğim ama içkin var
Z:Evet var teşekkür ederim.
İkimizde bikaç kadeh içtikten sonra boş gece klubünde en sevdiklerimden biri çaldı.Teoman.. aşk kırıntıları..
K:Dans etmek ister misin?
Normalde asla kabul etmezdim ama sanırım birine ihtiyacım var ya da birinin olmaya,ona yaslanmaya.Teklifini kabul ettikten sonra belimi kavradı.Her hareketi beni kendimden alıyordu.Kendimi onun kollarına bırakmaya karar verdim.Kollarımı onun boynuna doladım.Kollarını dahada sardı bana.Benimse ellerim onun ensesinde keşfe çıkmıştı.Dans bittikten sonra bikaç kadeh daha devirdik.Sonra yukarı otel odasına çıktık.Sürekli sarhoşluğun verdiği aptallıkla gülüyorduk.Sonunda odaya geldik.Kapıyı kapattı.Ben banyoyu kullanaağımı söyledim ve içeri girdim.Ellimi yüzümü yıkadım ve biraz makyaj yaptım.Son dokunuşları atarken kolumu lavabonun yanındaki dolabın camına sürttüm.Uzun bir çizgi yırttım kolumu.Kesik derindi ve kanıyordu hemde çok.Canım acıyordu.Ağlamaya başladım usulca.Sonra bikaç saniye kana baktım.Yine oldu işte.Bişeyler çağrıştırdı bana ama ne çağrıştırdığıyla ilgili en ufak bir fikrim bile yok.
Keremin Bakış Açısı
Zeynep içeri gireli oldu baya.Rahatsız etmek istemiyorum ama bişey mi oldu diye merakta etmiyor değilim.Acaba heyecanlandı filan mı.Anlamadım.Bikaç dakika daha bekledim ve kapıyı tıkladım.İçeriden ağlama sesleri geliyordu.
Benim anlatımım
Zeynepin yine nefes alış verişleri dengesizdi.Ağlıyordu ve kendinde değildi.Keremin kapıyı çalmasıyla açtı kapıyı.
K:Sonunda be güzelim korkuttun beni.Aaa Zeynep ne oldu koluna?
Z:Cam kesti çok acıyor.
K:Tamam sakin ol bakacağım şimdi hemen tamam mı ? Canın acısı geçcek birazdan.
Birlikte Zeynep'in yarasını yıkadılar.Soğuk su kanı durdurmuştu.Odanın ecza dolabından aldıkları sargı beziyle sardılar.Sonra oturdular.Zeynep kanamayı durdurmak için kullandıkları beyaz havluya bakıyordu.Gözyaşları kendiliğinden akıyırdu.
K:Zeynep?Zeynep iyi misin ?
Z:Hıhı iyiyim.Kerem ben çok yorgunum.Uyumak istiyorum.Kusura bakma
K:Önemli değilde Zeynep niye ağlıyorsun?
Z:Bilmiyorum.
K:Yanında uyumamı ister misin?
Zeynep zor zamanlarında yanında birini istiyordu.O yüzden Keremle uyumayı kabul etti.
Kerem onu kollarının altına aldı.Zeynep Kereme sarıldı.Kerem saçlarını okşuyordu Zeynep'in ve uykuya daldılar.
