Büyük bir avuç içinin, üstündeydim. Yollarımın çizgileri, karman çormandı. Çizgiler iç içe girmişti.
Kaderimin, izlediğim yolunun çizgileri bir birine dolanmış, ben o yolu bulamayayım diye, çıkış kapıları yakılmıştı.
Bu yollar benim için kapanmıştı. Ben, kayboluyordum.
Bu uğurda, kaybettiğim insanın ceset izlerinden yolu buluyordum.
O ölmemişti.
Öldürülmüştü.
Büyük vuç içlerine, kırık bir ayna parçası bırakılmıştı. Nereye baksam, çıkmaz yollar ile karşılaşıyordum.
Ve o çıkmaz yolların tabanında, kan izleri vardı.
O kan izleri, benim parmağımın iziydi. Kan izleri, avuç içlerime parmak mührüm gibi basılmıştı.
Parmak izlerimin yanında, büyük bir ayak izi.
Pamir Yanık.
Avucumda ki, ayak izlerinin sahibi.
O, cehenneme yürüyordu.
Ve ben onu, takip ediyordum.
Boynumda, nabzımın üzerinde bir parmak izi.
Savaş Ateş' in parmak izi.
Savaş, beni intikama körüklüyor. Durmadan, bazı şeyler için kıvılcımlaşan ben, şimdi; abim için yangın olacaktım.
Ama biliyordum. Bu iş bittiğinde geriye sadece küllerim kalacaktı.
Ve o külleri savuracak olan kişi, Pamirden başkası olmayacaktı.
Gittikçe, tükeniyordum.
Gittikçe, bitiyordum.
İşte yolumu sonunda bulmuştum.
Yolum; cennetin en dip kısmında yer alan, cehennem odlarıydı.*
* od: Ateş.
~~
Siyah Kadın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAM
Teen FictionBirinin abisi, diğerinin; kardeşim dediği insan öldürülmüştü. Evet. Savaş Ateş ölmemişti. Öldürülmüştü. Ama bu o kadar da basit bir ölüm değildi. Savaş Ateş öldürüldükten sonra; cesetler domino taşı gibi devrilmişti. "Sana yemin ederim ağabey, kat...
