Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde diye başlamak isterdim ilk cümlemi. Yalnız ben masal yazmıyorum olağan üstü olaylar yok onun dışında...
Ben hikaye yazıyorum ama onun masal gibi elleri masal gibi gözleri masal gibi bir mavi kalbi var. Mavi kalp olur mu demeyin maviyi gökyüzünün güzelliğinden almış birinin mavi kalbi olur. Ben onun küçük prensesi o benim mavi kalplim oldu. Mavi gibi güzel kalbim gibi özel yerde tutuyorum onu. Sen okuyucum hiç aşık oldun mu bilmem yada sevmeyi aşk sandın mı? Ama ben aşık oldum ellerine, gözlerine, gülüşüne, bakışına ve kalbine... Ve aşk bana mutsuzlen gülmeyi ve onun yanindan geçerken kalbimin ölü bi insandan farksız olduğunu ögretti. Sen çöl olmuş kalbime papatya oldun. Papatyalar baharda çıkar ama sen kalbimin kış olduğu zaman bile kalbimi bırakmadın. Papatyalar ölümsüz olmalı her zaman süslesin her yeri. Evet mavi kalbim sen bi öğretmenin ögretemeyeceği şeyleri öğrettin benim senle dolu hayatımda...
