REVENGEFUL LOVER // ZAYN MALIK

Ch 7.

Ch 7.

  Yutkunarak boğazımda oluşan düğümü yok etmeye çalıştım. Başarılı olamayınca Amy'e döndüm. Ona bakınca anında otuz iki diş sırıttı ve yanıma gelip kollarını etrafıma sardı. ''Ah tanrım! Seni çok özlemişim Dara.'' deyince Zayn öksürdü ve ''Sanırım ben gitsem iyi olacak.'' dedi. Amy ona dönüp ''Imm.. Zayn, tanıştığımıza çok sevindim.'' dedi ve elini Zayn'in omuzuna yerleştirdi. Zayn ise tebessüm edip ''Bende.'' dedi ve iyi akşamlar dileyerek yanımızdan sıyrılıp gitti. Ne ara bu kadar nazik olmuştu bu çocuk.. Ayrıca yeni tanışmış olsalar bile bu kadar samimilik fazla değil miydi? Evet, kesinlikle fazlaydı. Şahsen ben yeni tanıştığım insanlarla ilk başlarda biraz mesafeli olurdum. İçeriye geçip kapıyı ardımdan kapattım. Bordo rengindeki atkımı bir çırpıda çıkarıp çantamla birlikte, kapının yanındaki kız figürlü heykelin yanına gelişi güzel fırlattım. Amy kaşları havada her hareketimi dikkatle izliyordu.

''Buda neydi böyle?!'' diye atıldım. Amy ise bunu bekliyormuş gibi hiç istifini bozmadan beni izlemeye devam ediyordu. Bir an dudakları yukarı kıvrıldı.

''Ne neydi tatlım?'' dedi şirince sırıtmaya çalışarak. Tatlım kelimesine özellikle vurgu yapmıştı ya da ben öyle algılamıştım çünkü tatlım kelimesinden hiç hoşlanmazdım. Gözlerimi devirerek bakışlarımı birkaç saniyeliğine yere indirdim. ''Bilmiyormuş gibi yapma Amy.'' dedim dişlerimin arasından. Ardından ''Onun burada ne işi vardı?'' diye sordum. Yavaş adımlarla salona ilerlerken açıklamaya başlamıştı.

''Sen süper zeka bana adresi atarken kaç numaralı daire olduğunu atmadığın için kapıda kaldım. Ah, pardon.. Kapıda kaldım bile denmez çünkü o zaman hangi evin kapısı olduğunu bile bilmiyordum.'' dedi ellerini sağa-sola açarken ve hemen devam etti. ''Maalesef telefonumun sarjı olmadığı içinde arayamadım. Mecburen daireleri gezdim. İlkin 18 numaraları daireye baktım -ki keşke hiç bakmasaydım- yaşlı bir bayan çıktı. Seni tanımadığını söyledi. Söylesene senin hiç komşu ilişkilerin yokmudur ha? Daha komşuların seni tanımıyor bile.'' dediğinde kaşlarımı çattım ve ''Daha taşınalı 2 gün oldu Amy!'' dedim en isyankar sesimle. Başını geçiştirmek amaçlı salladı. Tam ağzımı açıp konuşacağım sırada kendisi konuşmasına devam etti. ''Herneyse... 19 numaraya gittim ama kapıyı açan olmadı ve artık son kez 20 numaranın zilini çaldım. Bilirsin işte kapıyı Zayn açtı. Kaç numarada oturduğunu sorunca 21 numara olduğunu söyledi. Tam teşekkür edip çıkacağım sırada bavulum kapısının yanında bulunan küçük bir saksının üzerine devrildi. Ah tanrım! Çok fazla utanç vericiydi. O ise nazikliğini koruyarak bana yardım etmeyi teklif etti ve bende tabii ki kabul ettim. O durumda etmeyecek değildim heralde. Sonrasında ise ona kahve içmeyi teklif ettim o da kabul etti, hepsi bu.'' dedi nefesini sıkıntıyla dışarı vererek. Pek üstünde durmamayı tercih ettim çünkü ortada onu suçlu yapacak hiçbir şey yoktu. ''Pekala, bence artık yemek yemeliyiz.'' dedim ve onu itekleyerek mutfağa ilerledik.

 Yemeğimizi yerken neredeyse tüm anılarımızı masaya dökmüştük. Mutlu olduğumuz anlar ya da üzgün olduğumuz... Hepsini. Daha fazla yiyemeyeceğimi anlayınca ''Bu kadar yeter.'' dedim kendi kendime ve masadan kalktım. ''Hey daha tabağın bitmemiş!'' dedi sitem ederek. ''Kusura bakma ama yemeyeceğim. Bu kadar yeterli.'' dedim ve merdivenlere yöneldim. Tam adımımı atacağım sırada sesi tekrar kulaklarıma doldu. ''Bulaşıkları makineye benim yerleştireceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun küçük cadı.'' Dediği üzerine arkamı geri döndüm. Ellerini beline koymuş çatmış olduğu kaşlarıyla mutfak kapısının önünde öylece dikiliyordu. Histerik bir kahkaha attım ve ''Sen öyle san, ister istemez yapacaksın.'' dedim ve koşar adımlarla odama çıktım. Arkamdan ettiği küfrleri duyduğum anda kahkaha attım. Amy'nin en sevdiğim özelliği birşey yapılması gerektiği halde yapılmadığında dayanamayıp kendisi yapmasıydı. Böyle işleri fazla önemsiyordu. Çok fazla titiz ve disiplinliydi. Az öncede bu yönünü yüzüne vurmuştum. Ama o böyle şeylere pek takılacak biri değildi hatta yarına unuturdu. Hızla pijamalarımı giyerek kendimi yatağa attım. Yarın okulun ilk günüydü ve bunun benim için kötü mü yoksa iyi mi olduğuna hala karar verememiştim.