|မိုးစက္ကေလးတို႔ေႂကြက်ရင္
သူ႔အားသတိရတယ္....
ႏွင္းဥျဖဴ ျဖဴ တို႔ေျမခရင္
သူ႔အားလြမ္းမိတယ္..
ေနေရာင္ျခည္တို႔လႊမ္းတဲ့အခါ
သူ႔မ်က္ႏွာအားေမာ္ဖူးခ်င္မိရဲ႕..|
💔'လြမ္း'~~ေစ💔
"အစ္ကိုေလးမနက္စာစားလို႔ရပါၿပီ..."
"ေအး လာၿပီ"
ဖန္ၾကည္ေရာင္ေလးေထာင့္စားပြဲဝိုင္းေပၚတြင္
ေပါင္မုတ္မီးကင္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ကို
ခင္းက်င္းထား၏....
"ဟိုတစ္ေယာက္ႏိုးၿပီလား"
"sorry အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္နည္းနညး္ေနာက္က်သြားတယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ေမးခြန္းအဆံုးတြင္ၾကားရသည္က အိမ္အကူ၏ေျဖသံမဟုတ္ပါပဲ
သူ၏ ေျဖၾကားခ်က္...
"Chanyeol မင္းဒီေန႔စာေမးပြဲ႐ွိတယ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္စာေမးပြဲအတြက္အသင့္ျဖစ္ပါၿပီ.."
"အစ္ကို လိုက္ပို႔ေပးရမလား.."
"ဗ်ာ..ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုလိုက္ပို႔လို႔အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္...".
"ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆိုစားၿပီးရင္သြားၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို"
ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုလို႔ဝမ္းသားသြားသည့္သူ႔မ်က္ႏွာဟာ
တကယ့္ကိုကေလးေလးတစ္ေယာက္လို...
ခပ္က်င္းက်င္းႏွဖူးျပင္တြင္ခ်ထားေသာအညိဳေရာင္ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕ဟာမနာလိုခ်င္စရာ...
အျပာႏွင့္အျဖဴ ကို႐ွက္ကာ ခ်ဳပ္ထားေသာ
နက္ကတိုင္ႏွင့္ သူနဲ႔အလြန္လိုက္ဖက္ပါရဲ႕...
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမ်ွမနမ္းဖူးပါေသာႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ဟာ ပန္းဆီေရာင္သြမ္းလ်က္...
အႏွိီေကာင္ေလးသည္ အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ဖက္ေအာင္ ျပည့္စံုလြန္းပါ၏...
"Chanyeol."
"ဗ်ာ...ေျပာေလအစ္ကို"
"ျပန္ရင္ေရာ အစ္ကိုလာႀကိဳေပးရမလား"
"တကယ္..!"
"ေျဖးေျဖးေျပာပါကြာ...အဲ့ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းသားသြားလား"
