7. Friendzone

271 10 0
                                    

Mickey kijkt op haar kaartje. 34,9,bkr staat erop. En natuurlijk haar naam, haar geboortedatum: 14-5-95 etc. Ze snapt er niet veel van. Met een fronsend voorhoofd staart ze naar de  cijfers. Misschien is het wel het vlucht nummer, het vliegtuig nummer en de afkorting van de piloot. Of misschien wel. Ze is zo druk bezig met het ontcijferen van de getallen dat ze Raph niet opmerkt. Hij is gestopt met kijken naar zijn ticket en kijkt nu naar Mickey. Zijn allerbeste vriendin. Hij glimlacht even als hij het puntje van haar tong uit haar mond ziet hangen. Dat doet ze altijd als ze iets niet snapt maar wel wil weten wat het betekend. Hij houd van dat puntje van haar tong, net zoals hij houdt van haar iets kortere voortand en haar roodbruine altijd door de war zittende haar, waar zij zo'n hekel aan heeft. 

'Dit is een bericht aan de passagiers van vlucht 26. Willen alle passagiers van vlucht 26 naar de terminal komen. Ik herhaal, willen alle passagiers van vlucht 26 naar de terminal komen. This is a message for the passengers of Flight 26. Will all the passengers of flight 26 come to the terminal please. I repeat:, will al the passengers of Flight 26 come to the terminal please.' 

Raph kijkt naar Mickey die nog steeds gespannen naar haar ticket tuurt. Zijn glimlach wordt breder. Dit is ook zo typisch Mickey. Als ze echt ergens geconcentreerd mee bezig is en er zou een atoombom naast haar oor afgaan, dan zou ze het nog niet merken. Steunend op zijn koffer, een ouderwetse bruine, staat hij op van het bankje waar hij op zat. Hij tilt zijn koffer op en loopt naar Mickey. Mickey kijkt op als hij haar arm aanraakt. ' Kom Mouse,'  zegt hij. 'vlucht 26 is onze vlucht.'

Mickey kijkt naar haar ticket. Ze snapt er helemaal niets meer van. Vlucht 26? Dus niet Vlucht 34. ' stoel 34, rij 9, buitenkant rechts. Dus bij het raampje.'  Hoort ze Raph zeggen. Ze kijkt op.  Ze kan er niet tegen als iemand haar dom doet lijken en Raph heeft de vervelende gewoonte omdat altijd te doen. 'Oh kom je daar nu pas achter? Ik wist het allang.'  zegt ze sarcastisch tegen hem. Raph prikt haar plagend in haar zij. 'Kom Einstein we moeten opschieten.'  Mickey kijkt hem verontwaardigt aan. 'Ik ben geen Einstein.'  Zegt ze met een pruillipje. Raph doet zijn mond open om te reageren, maar zijn woorden ontsnappen door de ondeugende fonkeling in Mickeys ogen. 'Ik ben Einsteinerientje.'  Zegt ze dan en rent  weg met de woorden: 'Pak me dan, als je kan!'  Raph schudt lachend zijn hoofd. Bijna zeventien en toch nog zo kinderlijk. Hij rent haar achterna, naar de terminal. Zijn koffer bonkend tegen zijn been. Hij heeft echt zin in de vlucht. Aardrijkskunde is niet Mickeys beste vak, maar hij staat er een 8 gemiddeld voor. Hij ziet al helemaal voor zich hoe Mickey reageert als hij de Mississippi aan zal wijzen. Ze doet net alsof ze al wist dat het de Mississippi was, maar ondertussen worden haar ogen groot van verwondering als ze er naar staart. 

Mickey blijft staan bij de terminal. Waar is die slome Raph nu weer gebleven? Ze draait zich om en begint uitbundig te zwaaien met beide armen. Geen idee naar wie ze zwaait maar als Raph verdwaalt is zal hij haar zo wel kunnen zien. Aah daar heb je hem al. Zijn donker blonde haar zit helemaal door de war en in zijn nek zitten rode vlekken van de inspanning. Niet zo vreemd als je zo'n zware koffer bij hebt. Mickey grinnikt even en gaat in gedachten terug naar die ochtend. 

Raph kwam haar ophalen en trof haar aan in een heftige strijd met haar kale trolli. Haar kleren pasten er niet allemaal in en dat kon ze niet uitstaan. Haar slaapkamerdeur ging open en Raph trof haar springend op haar trolli aan. Hij bood haar gelijk de extra ruimte in zijn koffer aan. Want dat had hij toch. 'Dankzij de inpakkunsten van mijn moeder.'  Zei hij toen ze hem vroeg hoe het kon dat hij zoveel ruimte had. Mickey wist zeker dat hij gewoon niet veel kleren mee had genomen. Raph kennende had hij gewoon twee broeken, twee overhemden, twee hoodies en twee vesten mee genomen. Voor twee weken. Twee was namelijk zijn geluksgetal. Raph vond dat hij een broek en een overhemd twee dagen aan kon. Dan droeg hij de andere broek de 3de en de 4de dag terwijl de broek van de 1ste en de 2de dag in de was zat. Eigenlijk best wel slim. Maar Mickey had de vervelende gewoonte dat ze overal op voorbereid wilde zijn. Daarom zat ze met 3 verschillende maten korte broeken en 2 lange broeken en 3 lange jeans, truitjes in allerlei kleuren. Maar geen jurkjes. Nooit draagt ze jurkjes. 

Parted SisterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu