Parted Sister

8. The flight

©SilenceGirl

‘Mike! Schiet op!’ zegt Cheryl dringend. Er werd net omgeroepen dat de passagiers voor vlucht 26 naar de terminal moesten komen, een teken dat ze bijna gaan opstijgen!

Eindelijk komt Mike in beweging en Cheryl sprint voor hem uit, haar grote koffer onhandig meeslepend.

‘Cheryl! Ey! Wacht is!’ hoort ze Mike achter zich schreeuwen.

Even kijkt ze achterom, en ziet dat Mike moeite doet om haar in te halen. Dan knalt ze met haar hoofd tegen iets aan.

‘Au, shit..’ mompelt Cheryl.

Ze grijpt naar haar hoofd, en een stekende pijn komt van haar voorhoofd af. Met een vertrokken gezicht zakt ze op de grond.

‘Cheryl! Is alles goed?’ vraagt Mike bezorgd.

‘Weet ik veel, ziet het er zo uit?’ snauwt Cheryl hem toe. Geschrokken deinst Mike achteruit.

‘Tss.. Je hoeft echt niet zo’n grote bek tegen me op te zetten hoor!’ zegt hij geërgerd.

‘Sorry, Mikey,’ verzucht Cheryl. Ze staat op en klopt haar zorgvuldig gestreken rokje af.

‘We gaan wel door. Mijn hoofd moet het nog even volhouden,’ zegt Cheryl. Er wordt weer iets omgeroepen.”Een laatste verzoek voor de passagiers van vlucht 26: Zo snel mogelijk naar de terminal komen!”

Gehaast lopen Mike en Cheryl nu het vliegveld door. Nu is Mike degene die Cheryl opjaagt, maar daardoor komen ze wel op tijd aan bij de terminal.

Net op het moment dat ze aankomen gaan de deuren open. Samen met Mike loopt Cheryl door de slurf.

Mike kijkt op zijn kaartje: 23,8 staat erop. ‘Uhm.. Cheryl? Welke stoel heb jij?’ vraagt hij onzeker. Straks zit hij niet naast Cheryl als ze gaan vliegen!

’25,8. Hoezo?’ antwoordt Cheryl afwezig. Ze kijkt om zich heen naar de mensen, van allemaal verschillende culturen. Nu valt het haar op dat er zoveel verschil is in de wereld! Bruine mensen, blanke mensen en getinte mensen stappen allemaal een voor een in het vliegtuig.

‘Hè?’ zegt Mike,’Dan zit er een stoel tussen ons!’ Nu kijkt Cheryl met een ruk naar Mike en grist zijn kaartje uit zijn handen.

Crap, hij heeft gelijk! Één stoel mist!

‘Maar.. Dit kan niet..’ stamelt Cheryl, ‘Ik wil echt bij jou zitten!’

‘Maak je maar niet druk, misschien is het wel een knappe jongen! Wie weet..’ zegt Mike om haar gerust te stellen.

Dan mogen ze het vliegtuig binnen. Mike laat zijn kaartje zien aan de stewardess en die wijst hem zijn plaats.

Beduusd loopt Cheryl achter Mike aan. Ze had zich zo verheugd om deze vliegreis bij Mike te zijn, hem gerust te stellen.. Zit er zo’n verrekte stoel tussen!

‘Hey,’ hoort ze Mike zeggen. Vragend kijkt ze hem aan, maar dan ziet ze dat het niet voor haar bedoeld was, maar voor de jongen op stoel 24,8.

Even kijkt hij op, mompelt een groet, en duikt weer in zijn magazine.

Mike kijkt Cheryl aan, die haar schouders ophaalt. Mike gaat op zijn plaats zitten, links van de jongen.

Cheryl strijkt haar rokje glad en neemt plaats aan de rechterkant van de jongen.

Nu pas kijkt de jongen haar echt aan. Verlegen zegt Cheryl zacht: ‘Hey..’ Ze ziet dat de jongen haar bekijkt. Dit maakt haar nog meer verlegen.

What? Ze is nooit verlegen! Nooit! Ze draait haar hoofd af, en voelt dan een warme hand op har been.

Met een ruk draait ze haar hoofd om, en ziet dat de jongen haar met een grimas aanstaart. ‘Hey beauty,’ zegt hij met een knipoog.

Dan kucht Mike, en snel haalt de jongen zijn hand weg. In gedachten geeft Cheryl Mike duizend zoenen, want ze kreeg bijna geen adem meer bij de aanraking van de mysterieuze jongen.

‘Sorry, man. Is dit je meissie?’ vraagt de jongen macho. Mike glimlacht, en zegt: ‘Nee. Ik ben gay.’

De jongen trekt wit weg en stamelt: ‘O..’ Dan bedenkt hij dat hij nog ergens anders moet zijn, weg van hier. Snel staat hij op en knikt nog even naar Cheryl, die gauw op zijn plaats gaat zitten.

‘Gezellig he, Mike!’ roept ze, en knuffelt Mike helemaal plat.

‘Je bent een supergoede vriend, buddy,’ fluistert Cheryl, en geeft hem een zoen op zijn wang.

Lachend duwt Mike haar van zich af. ‘Iets minder klef graag!’ zegt hij, en port Cheryl in haar buik.

‘Mike! Kappen!’ zegt Cheryl, ook lachend.

Met een grimas om zijn lippen draait Mike zijn hoofd naar het raampje.

‘Heb je trouwens je nieuwe Burberry jurkje mee?’ vraagt hij, nog steeds uit het raam kijkend.

Verschrikt brengt Cheryl haar handen naar haar mond. ‘Helemaal vergeten! Wat stom!’

Lachend kijkt Mike naar Cheryl. ‘Ik heb hem meegenomen. Ik dacht wel dat je hem zou vergeten!’

Voor de tweede keer vandaag vliegt Cheryl Mike om de hals.

‘Als ik jou toch niet had..’ fluistert ze in zijn oor.

‘Dan zou je je überleuke jurkjes vergeten!’ antwoordt Mike.

Cheryl geeft hem een stomp in zijn buik en draait zich van hem af. Ze zoekt haar oordopjes en plugt ze in haar iPod.

‘Geweldig he..’ hoort ze Mike naast zich zuchten. Ze knikt. ‘Ja, dat uitzicht vanaf hier! Moet je die bergen zien!’

Verbaasd kijkt Mike haar aan. ‘Daar had ik het niet over! Ik bedoelde DAT.’ En hij wijst naar een gespierde, bruinharige jongen.

‘Ik zou het totaal niet vervelend vinden als dat chocolaatje daar op stoel 24,8 zou zitten..’ droomt Mike weg.

Cheryl rolt lachend met haar ogen en zet de muziek aan.

Gustavo Limo zingt Balada, en zachtjes neuriet ze mee.

Plots begint het vliegtuig hevig te schokken, en Mike trekt wit weg. Cheryl zit nog steeds in haar eigen wereldje, en Mike trekt aan haar arm. Geïrriteerd kijkt ze hem aan.

‘Wat?’ vraagt ze. Mike gebaard dat ze haar oordopjes uit moet doen.

‘Voelde jij dat ook net?’ vraagt hij angstig, als Cheryl haar oordopjes uit heeft.

‘Wat moest ik voelen?’ ‘Nou, het vliegtuig begon ineens.. SWOEEESH te doen!’ zegt Mike, en hij demonstreert het door hevig schokkend in zijn stoel te bewegen.

‘Jongeman? Is alles goed?’ Horen Mike en Cheryl ineens naast hen. Ze draaien naar de stem toe, en zien een vriendelijk ogende stewardess staan. Mike krijgt een kop als een boei, en mompelt iets wat lijkt op: ‘Jaja..’

Cheryl schiet in de lach, en troostend aait ze hem over zijn hoofd. Ze fluistert in zijn oor: ‘Mikey, dat was de turbulentie. Dat is heel normaal.’

‘Storten we niet neer?’ vraagt Mike, nog niet echt gerustgesteld.

‘Ik beloof je d- ‘ Ruw wordt Cheryl onderbroken wanneer het vliegtuig opnieuw hevig heen en weer gaat.

Mike houdt jammerend zijn hoofd vast met zijn handen, en Cheryl kijkt hem bezorgd aan. Ze ziet een ander meisje, met hetzelfde bruine haar als zij, even bang kijken als Mike. Maar dan slaat een knappe, breed gebouwde jongen een arm om haar heen en Cheryl wendt haar blik weer af.

‘Kom op, Mike. We zijn er bijna,’ fluistert ze hem weer in zijn oor. Mike zakt tegen haar aan en Cheryl aait over zijn warrige, blonde haar.