Herşeyi düzeltmiştim büyük ihtimal ! ceplerime baktım telefonun yoktu . okul çantamda unutmuştum. insan o an telaştan ne yapacağını bilemiyor tabi. eve girer girmez damla koştu yanıma
damla : Abya bak annem bana deftey aymıs yeşim cizicekmisim
ben : hm ne güzel ne güzel
çocuktu o daha konuşamıyordu. ona nasıl kızabilirdimki bana annemi hatırlattığı için . o sıra içeri derya girdi
derya : okula gitmedinmi sen ?
ben: yok gittim ama sana çaktırmıyorum
derya: bana bak küçük geveze senin ağzını yırtarım benimle düzgün konuş
ben: yok ya konuşmassam ne yaparsın d
damla: sonu...
o cümlesini bitiremeden kapı açıldı babam girdi içeri . Hiç özlemedim . çünkü o annemi özlemiyordu . Kalbini kırmamak içın sarıldım ona . Babama her bakışımda annemi hatırlıyorum. biraz babamla konuştuktan sonra idama çıktım . telefonumu çıkardım çantamdan keremden ve meriçten onlarca cevapsız arama vardı.
düşüncelerim : herşey çok berbat oluyo anne uzun zamandır seninle konuşuyorum ... ama neler oluyor farkındasın seni çok özledim keşke şimdi bir yerden çıksanda gelsen annem
yavaş yavaş herşey düzelicek !!!
