ŞEHRİN IŞIKLARI

CANSU KAÇAR

Bugün klasik bir gün değil tekrar gidiyorum her ay olduğu gibi o dört duvar arasına ay tövbe hapse giriyormuşum gibi konuştum sakin olun çünkü ben bugün izmire gidiyorum doğup büyüdüğüm şehir değil ama beni büyüten şehire yalnızlığımla arkadaş olmak zorunda kaldığım o yere hayallerini kurduğum o şehri seviyorum en çokta kokusunu şehir kokar mı evet hasretini çektiğiniz kişiler vardır hani işte onların kokusudur olduğun yer yalnızlığını dost bilenlere arkadaş olan o şehir İZMİR... sevmediğim yer değil aksine sevdiğim yer ama ben hep korkaklık yapıp annemin eteklerine saklanan o küçük kızım işte kreşe gönderilirken de saklanırdım gitmek istemezdim evimden sevmezdim yabancıları kötü gelirdi herkes annemin paçalarına tutunup göndermeyin beni diyen o küçük kız olduğumu üniversite kazanınca bana kazandın gidiyosun dendiğinde anladım sayi gitmek istiyodum dimi ben sanırım bu konuda tek tesellim bebekliğimden bu yana en yakınım olan kuzenimle aynı şehire gidiyor olmak yoksa geri gelip göndermeyin beni diyebilirdim bile...

Buraya her ay olduğu gibi tekrar geldim tuğçe (kuzenim ) buraya her ay geliyor olmamı komik bulur o benim aksime ailesini birakıp gitmeyi bu kadar zor kabullenmedi zaten aralarındaki bağ kopuktu ve oda giderek biraz daha uzaklaştı onlardan .

Tuğçe benden bir yaş büyük olmasına rağmen aynı sene üniversiteyi kazandığım kuzenim ilk senesinde derslerine sıkı sıkıya tutunamadığı için istediği yeri tuturamamıştı ve bu sene birlikte gittik üniversiteye aynı yer hayallerini kurduğumuz o yer Dokuz Eylül üniversitesi ben psikoji o ise ingilizce bölmünü kazandı kendisi ingilizceyi hep sevmiştir her dersin önünde tutar çokta asildir tam bir ingiliz prensesi(!) bense hukuk isteyip asla avukatlık yapamayacağımı farkedip psikolojisi bozuk insanlarla uğraşmayı kendime daha yakın görüp psikoloji bölümünü seçerek oldukça uzun ve kararsız bir ygs lys döneminden geçtim. Sizede uzun geldi dimi...

Annemin bavulumu tekrardan başka bir odaya taşımaya çalışmasıyla sıkkın bir nefes verdim ve tekrar tekrar sordum ;

- bu sefer noldu acaba anne merak ediyorum yine bavulumu taşıma amacın ne

-ay bu kız hala konuşuyo yardım et taşıyalım şunu kıyafetlerini güzelce koydum gidince güzelce dolabına yerleştir tamam mı fıstığım bak oralarda buruşturma sakın bunları ütüleyeceğim diye canım çıktı bak sen beni dinlemiyor musun almış yine telefonu ...

ve daha binlercesi merak ediyorum bende mi ilerde böyle olucam acaba babamında gelmesiyle bavulumu arabaya taşıdılar e tabi mübarek bavul benim boyumu aşınca ben değil onlar taşıyo mecburen ordada bir taksiye binip eve gidiyorum daha bu sene başlamama rağmen oldukça sıkıldım bu mevzudan annem boyum kadar bavulu alıp bunların içine koyarız bütün eşyalarını on tane bavul taşımazsın dedi annecim ben bu bavulu taşıyabiliyosam onlarca bavuluda taşırdım neyse açıldı çenem yine sanırım gitme vakti

Eskiden anneanneme gider eve dönüşte ise saatlerce ağlardım orda kalmak çok güzeldi çünkü şimdiyse izmire gidiyorum diye ağlıyorum merak ediyorum ağlamadığım bir zaman olucak mı ?

Babamların beni ne yazık ki havaalanına değil de otogara bırakmalarıyla onlarla vedalaşıp biletteki numaraya bakıp koltuğuma oturdum cam kenarından annemin kızarmış gözlerine babamınsa her seferinde ilkmiş gibi arkamdan sıkıntılı ve üzgün gözlerle beni izleyişine bakmıştım ağabeyim ise her zamanki halinden ödün vermemiş üzüntüsünü belli etmeden

'Kurtuluyoruz bu cadıdan' demişti sanki öyle demese gözlerimdeki yaşlar akmaya başlayacaktı .

Annemin duymayacağımı bilmesine rağmen otobüsün dışından hala konuştuğunu hareket eden dudaklarından anlamıştım babamın sıkıntılı nefesini verişinden anladığım diğer şeyse yine yeni yeniden bensiz ailenin ne kadar yapayalnız ve boş olduğunu düşünüyordu Allahım iyiki doğmuşum bensiz naparlardı yoksa sonuçta ben yani herkese nasip olmaz benim gibisi ...

Otobüsün hareket etmesiyle aileme son bir kez baktım ve kulaklığımı taktım sinirle soylenmeye başladım 'içimden tabiki ' Allahaşkına bu otobüste televizyon yok muydu bir daha bu şirketten bilet almamayı aklıma not ettim ve yolculuk başladı . (inşallah molaya kadar çişim gelmez AMİN )