Teenage Life

Chapter 3 - Acceptance

Karylle "A-rylle" Lee's Point View

Nandito ako ngayon sa sala at ina-antay na dumating si A-gail, sabay kasi kaming pupunta sa Nahm Academy ay susunduin niya ako. " Diiiinnngg doooonnggg ... " Tumunog na yung doorbell kaya pumunta na ako sa labas. Nagpaalaman muna ako kay mommy na aalis na ako at tsaka ako lumabas para puntahan si A-gail. " Uy ! A-gail " Masayang bati ko sa kanya pag-bukas ko ng gate. "Tara na sakay ka na baka malate pa tayo sa school." Sumakay na ako sa kotse niya at umupo ng biglang naalala ko si Miss Uknown.

"Uhm .. A-gail naalala mo ba si Miss Unknown ? " - Ako

" Ahh .. Si Miss Unknown ? Oo bakit ? " - Siya

" Wala lang , naalala ko lang kasi na hanggang ngayon hindi pa rin natin siya kilala. " - Ako

" Ahh ... Ganun ba ? So .. Kaya pinanindigan mo talagang tawagin siyang Miss Unknown ?" -Siya

"Oo . Eh ano pa nga ba hindi natin siya kilala ehh. " - Ako

" Haha . Right . " - Siya 

" Pero alam mo naaawa ako sa kanya . " - Ako

"Huh ? Bakit ? " - Siya 

" Hindi ko pa pala nasasabi sayo na kung paano ko siya nakilala. " - Ako 

" Oo nga pano mo nga ba siya nakilala ? " - Siya 

" Nung first day ng school na kita ko siya sa school na nakaupo sa may bench at umiiyak. Nilapitan ko siya at kinausap. Iniwan na siya ng mommy niya at sumama na sa ibang lalaki kaya ayun nung magpapakilala na wala siya maipakilalang mommy. Nag flashback sa kanya yung mga nangyari. Alam mo nakita ko sa kanya na gustong gusto niya na talagang makalimot , sinubukan niyang gawin lahat kahit masamang droga, kaya nilinaw ko sa kanya na hindi yun yung paraan. " - Ako

" Ano ? Pano mo naman nalaman na hindi paglimot ang paraan ? Ay nandito na tayo tara na ! " - Siya

Nandito na kami sa Nahm Academy, naghiwalay na rin kami ni A-rylle

Pagpasok ko ng room wala pa si Miss Unknown kaya umupo na ako sa upuan ko. Nakakainis naman bakit wala pa siya. Magkatabi nga kami pero hanggang ngayon hindi ko pa siya kilala na ku-curious na talaga ako eh. Maya maya pa pumasok na si Miss Unknown sa room. "Hello." Masayang bati ko sa kanya. " Hi. " Matamlay na bati naman niya sa akin. Napaisip naman ako kung bakit ganon siya ang tamlay niya may problema na naman ba siya o baka may sakit siya pero bakit pa siya pumasok kung may sakit siya.

"May sakit ka ba? " tanong ko sa kanya.

"Oo eh." Sagot niya .

"Oh may sakit ka pala bakit ka pa pumasok? Bakit ka nag kasakit?" Ako.

"Hindi pa ako kumakain hindi pa rin ako natutulog. " Siya.

Kaya pala ganon ang hitsura niya at napansin ko yung mata niyang magang maga.

"Bakit anong problema mo? Bakit magang maga yang mga mata mo? Dahil na naman ba yan sa mommy mo? " Ako.

"Di ba ang sabi mo hindi ko naman kaylangang kalimutan ang mga nangyari? Sabi mo dapat tanggapin ko iyon, pero bakit kaylangan kong tanggapin at hindi kalimutan? At sa paanong paraan ko yun makakalimutan? " Siya.

" Kaylangan mo iyong tanggapin isipin mo na lahat ng ginagawa sa atin ng Diyos ay iyong makakabuti sa atin dahil walang ginawa na kahit ano ang Diyos na makakasama sa atin. Siguro kaya nangyari ito dahil may gusto siyang iparating o kaya naman may mga bagay na ayaw niyang mangyari o baka may mga bagay na nais niyang mangyari , maraming pwedeng dahilan pero Diyos lang ang nakakaalam kung ano talagang dahilan. Kaya tanggapin mo ang nangyari dahil tiutulungan ka lang ng Diyos. " Ako.