Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük kız yaşlı hizmetlinin ona seslenmesiyle gözlerini araladı.
"Amelia hadi kalk."
"Kahvaltı saati."
"Kaçırırsan akşama kadar aç kalırsın."
"Kalkıyorum."
Diyip gözlerini ovuştura ovuştura kalktı küçük kız. Yatağın hemen dibinde duran terlikleri giydi. Minik gözlerini yıkık dökük gri ve kiremit renklerinin hakim olduğu odada gezdirdi. Diğer üç oda arkadaşı çoktan kalkıp kahvaltıya inmişti.
"Saat kaç oldu Mia?"
Amelia'nın kaldığı küçük yetimhanede onu seven tek biri vardı. O da kendinden yaşça büyük kır saçlı hizmetçi Mia idi. Küçük Amelia "ucube" olduğu için çoğu kişi ondan nefret ederdi.
"Saat tam 8'i gösteriyor."
"Geç mi kaldım?"
"Hayır hızlı olursan yetişebilirsin."
"Teşekkürler Mia seni seviyorum."
Kocaman gülümsedi Amelia. Gülümsemesi herkese umut saçabilirdi. Bir ucube olmasaydı tabi. Kimse yanına bile yaklaşmıyordu. Oda arkadaşlarıda ondan korkuyor ve gündüzleri mümkün olduğunca odaya girmemeye çalışıyorlardı.
"Bende seni seviyorum Amelia."
Mia insanların kusurlarını ve farklarını önemsemeyen bir insandı. Tertemiz kalpli ve iyimser bir kadındı. Bu yüzdende Ameliayı bir tek o seviyordu. Temizlik cezalarında ona yardım ediyor, yemek yememe cezalarında gizlice ona yemek getiriyordu.
Amelia üstündeki pijamalarını çıkardı ve dolaplarında duran herkese verilen kıyafeti giydi. Ufak adımlarıyla hızlı hızlı yatakhanelerin olduğu koridorda merdivene kadar yürüdü. Merdivenlerden aşağı hızla indi ve yemek kuyruğuna girdi.
Kuyrukta beklerken birden tepesinde yetimhanenin müdürü Bayan Hunts belirdi. Siyah dikdörtgen gözlükleri, büyük diken gibi burnu, kocaman topuzu ve gözünün biraz altındaki büyük çıbanıyla korkunç ve çirkin bir kadındı.
"Tam 6 dakika geç kaldın Amelia."
"Özür dilerim efendim."
Başını öne eğdi ve elleriyle oynamaya başladı Amelia.
"Karnını doyursan iyi olur akşama cezalısın. Bugün olay çıkarırsan yarın akşamda yemek yok. "
Bayan Hunt ciddi anlamda amansız ve disiplinli bir kadındı. Özelliklede Amelia'ya karşı. Zaten çıkardığı olaylar yetmezmiş gibi bide uykucu bir çocuktu. Yemek sırası ona geldiğinde tabağına doldurulan lapayı ve bir dilim ekmeği aldı. En köşedeki masaya oturdu ve yemeğini yemeye başladı.
###
Saat sekizi gösterdiğinde bütün çocuklar aşağı akşam yemeğine indi. Amelia ve Bella hariç. Bella Amelia'nın oda arkadaşıydı. Şimdiyse eşyalarını topluyordu. Dün bir aile gelip onu evlatlık edinmişlerdi. Aslında Amelia'yı alıyorlardı fakat Bayan Hunt Amelia'nın yaptıklarını anlatınca aile vazgeçip Bella'yı almıştı.
"Senden ve bu iğrenç yerden kurtulduğuma o kadar mutluyum ki!"
Amelia başını ayaklarından kaldırdı ve Bella'ya baktı.
"Keyfini çıkar Bella umrumda değil."
"Ah, 18 yaşına kadar burda tıkılıp kalıcaksın ucube! Seni kimse evlat edinmiyecek. Zaten gerçek ailende seni bırakmış!"
"Yapma!"
"Nedenmiş o? Yoksa benide mi bayıltırsın? Ya da sümüklü böcek kusturursun ha?"
"Kapa çeneni seni aptal koca çeneni kapa!"
Kız birden susakaldı sanki dili bağlanmış gibiydi. Konuşmak istedi ama beceremedi. Koşa koşa odadan çıktı. Müdürün odasına gidiyordu.
Sıkıntılı geçen birkaç dakikanın ardından Bayan Hunt arkasına saklanmış Bella'yla geri geldi. İyi şeyler olacağa benzemiyordu.
"Amelia!"
"Arkadaşına ne yaptın?!"
"Dili-dili tutulmuş gibi konuşamıyor!"
"Farketmeden oldu efendim. O-o aileme hakaret etti! Daha tanımadığı aileme!"
"Sende aileni tanımıyorsun küçük aptal!"
"Tanıyorum! Ailemi tanıyorum! Onları her gece rüyamda görüyorum!"
"Seni aptal ucube bana ne hakla bağırırsın?"
O sırada içeri Mia girdi ve Müdirenin kulağına birşeyler fısıldadı. Bayan Hunt sustu ve peşinde Bella önünde Mia odadan çıktı.
Amelia hiçbir şey yapmadan öylece bekledi. Beş dakika sonra kadar Müdire yanında Amelia yaşlarında bir çocukla döndü. Çocuğun solgun yüzü mutluluktan bir haberdi. Koyu kahve saçlarının perçemi yeşil gözünün üstüne düşmüştü.
"Seninle sonra görüşücez Amelia, bu yeni oda arkadaşın. Eğer onada o garip şeylerinden yapıcak olursan-"
