Bukiet

Gdzie jesteś?

Czasami zatrzymuję swoje życie.

Odwracam się i patrzę.

Patrzę w przeszłość – daleko.

Patrzę daleko – szukając Ciebie.

I gdy nie mogę Cię dojrzeć – zadaję pytanie.

Zwracam się do Ciebie tak, jakbyś mi mogła jeszcze odpowiedzieć.

I pytam się naiwnie – gdzie jesteś?

Gdzie jesteś księżniczko, ukochana córeczko tatusia?

Czy jeszcze tu jesteś?

Czy zniknęłaś wraz z dziecinnymi marzeniami...

Pamiętasz nasze wspólne święta?

Gdy Ty byłaś już trochę mną, a ja jeszcze trochę Tobą?

Zapach cynamonu i pomarańczy otaczał nasz dom,

A my pomagałyśmy mamie zdejmować pierniczki z blachy.

Nie chciałaś myśleć o przyszłości.

O tym, że już niedługo pójdziesz do szkoły.

Trwałaś tu i teraz.

Ja - teraz, gdy już dawno odebrałam Ci prawo głosu -

Myślę tylko o przyszłości.

Dla mnie tu i teraz nie istnieje.

Tak jak Ty.

A może się mylę?

Może wciąż istniejesz...

Gdzieś głęboko, daleko,

W zapomnianym śnie.

Może wciąż patrzysz na mnie z nadzieją?

Może to TY podsuwasz mi myśli o pięknie świata,

Podczas gdy ja śpieszę się na kolejne spotkanie...

Chciałam dojrzeć - a skostniałam i powoli umieram.

I teraz już wiem, że istniejesz.

Musisz istnieć.

Bo to Ty jeszcze trzymasz mnie przy życiu.